Σύγχρονη βρετανική δραματουργία: το θέατρο Στα Μούτρα (In-Yer-Face Theatre) ως ανάγνωση της κοινωνικής τοπογραφίας του 1990

Abstract

The aim of the present thesis was the study of the recent field of British In-Yer- Face Theatre dramaturgy. In–Yer- Face is a theatrical phaenomenon that grew up in the socio-political reality of the 90’s. Therefore, I studied it as a cultural artefact based on two parameters: (a). the unbreakable bond with both its time and external history of the 1990s’ in which in- yer - face appeared , and (b) its simultaneously, automatic enrollment in the inner dramaturgical history related, as evidenced by the post-war British theater history after the period of Thatcherism. Then, I cite my methological tools: Μichel Foucault, ‘Des espaces autres’, Heterotopias, and Marc Augé, Non-Places: Introduction to an Anthropology of Supermodernity. Based on both Foucault and Augé I analyze in comparison in –yer- face plays (Trainspotting / Blasted / Penetrator / Shopping & F**ing /The Pitchfork Disney / The Beauty Queen of Leenane / Closer / Attempts on her Life / Crave) and I examine the outcomes of this dramaturgy and phaenomenology conjugate. Furthermore, I suggest new definitions instead of in- yer- face (for example glocal theatre) that reflect the social database which I have researched, while finally, I attempt to detect the viability of in –yer- face phaenomenon at the turn of the millennium.

Σκοπός της διατριβής ήταν η έρευνα αναφορικά με το πρόσφατο δραματουργικό πεδίο της προσέγγισης του βρετανικού Θεάτρου Στα Μούτρα. Το θέατρο Στα Μούτρα είναι ένα θεατρικό φαινόμενο που αναπτύσσεται στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της δεκαετίας του ’90, και ως προϊόν της το διερεύνησα ως συνιστώσα της «κοινωνικής τοπογραφίας» βάσει δύο παραμέτρων: α. την άρρηκτη σχέση με την εποχή του και την εξωτερική ιστορία της δεκαετίας του 1990 στην οποία εμφανίστηκε, και β. την ταυτόχρονη, αυτόματη εγγραφή του σε μία εσωτερική δραματουργική ιστορία που σχετίζεται, όπως αποδεικνύω, με την μεταπολεμική βρετανική θεατρική ιστορία, όπως αυτή εξελίχθηκε μετά την περίοδο του θατσερισμού. Στη συνέχεια παραθέτω αναλυτικά τα μεθοδολογικά μου εργαλεία: Μichel Foucault, «Περί αλλοτινών χώρων» (‘Des espaces autres’), Eτεροτοπίες, και Marc Augé, Non-Places: Introduction to an Anthropology of Supermodernity. Με άξονα τα εργαλεία αυτά αναλύω συγκριτικά συγκεκριμένα θεατρικά έργα (Trainspotting / Blasted / Penetrator / Shopping & F**ing /The Pitchfork Disney / The Beauty Queen of Leenane / Closer / Attempts on her Life / Crave) και καταγράφω τα πορίσματα που προκύπτουν βάσει αυτής της φαινομενολογικής σύζευξης δραματουργίας και κοινωνικής τοπογραφίας. Επιπλέον, προτείνω εκ νέου ορισμούς αντί του in- yer face (για παράδειγμα glocal theatre), οι οποίοι να ανταποκρίνονται στα δεδομένα της κοινωνικής χαρτογράφησης την οποία ανίχνευσα. ενώ τέλος αποπειρώμαι να ανιχνεύσω την βιωσιμότητα του in-yer-face στην αλλαγή της χιλιετίας,