THE TEMPORAL, ASPECTUAL AND PRAGMATIC FUNCTIONS OF THE PERFECT IN MODERN GREEK

Abstract

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ (ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ Α') ΣΕ ΜΗ-ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ. Ο ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΡΟΥ, ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΕΧΟΥΣΑΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ (ΣΤΟ). Ο ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΧΡΟΝΙΚΑ ΣΤΟ 'ΜΗ-ΑΜΕΣΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ' ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ 'ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟ ΠΑΡΟΝ', ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΩΣ ΠΡΟΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΣΤΟ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΙΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΝΤΕΛΙΚΗΣ ΟΨΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΤΟΝΙΖΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΩΣ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΤΟ. Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΗΤΗ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, Ο ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΥΠΟΔΗΛΩΣΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 'ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ' ΕΠΙΤΕΛΕΣΘΕΙΣΑ ΠΡΟΟΔΟ ΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ, ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΜΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΩΣ 'ΔΕΔΟΜΕΝΗ', ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗΑΛΛΑΓΗ ΘΕΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΓΓΥΤΗΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΜΑΚΡΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΕ ΜΙΑ ΑΦΗΓΗΣΗ.

THE PRESENT STUDY IS CONCERNED WITH THE FUNCTIONS OF THE MODERN GREEK PERFECT (PARAKEIMENOS A') IN NON-NARRATIVE DISCOURSE. THE PERFECT IS CONSIDERED A COMPLEX CATEGORY EXHIBITING FEATURES OF ANTERIORITY, PERFECTIVITY, AND CURRENT RELEVANCE WITH REGARD TO A REFERENCE POINT WHICH, IN ITS CASE, IS THE MOMENT OF SPEECH (MOS). THE PERFECT FUNCTIONS AS A PAST TENSE BECAUSE IT LOCATES A SITUATION TEMPORALLY IN THE 'NON-RECENT PAST' INTERVAL OF THE 'EXTENDED PRESENT' FRAME, AND IT INTERPRETS IT AS ANTERIOR TO MOS FROM WHICH IT IS SEPARATED BY A CERTAIN TEMPORAL GAP. IT CONSTITUTES A SPECIAL CASE OF PERFECTIVE ASPECT, EMPHASIZING MAINLY THE TERMINAL POINT OF A SITUATION BEFORE A REFERENCE POINT. IT ALSO PRESENTS A PAST SITUATION AS BEING STILL RELEVANT TO THE MOS. THE TEMPORAL RELEVENCE IS SUBJECT TO DISCOURCE-PRAGMATIC CONSIDERATIONS, HAVING TO DO WITH THE SPEAKER'S COMMUNICATIVE INTENSIONS. AS A CONCLUSION, THE SPEAKER REFERS TO A PAST SITUATION BY MEANS OF THE PERFECT WHEN HE/SHE WISHES TO SIGNAL A CHANGE CONCERNING THE CONDITION OF A STATE OR ACTIVITY, INFORM OF THE ACCOMPLISHED 'PROGRESS SO FAR' OF A SCHEDULE, EXPRESS POLITENESS, PRESENT INFORMATION AS 'GIVEN', ORGINIZE A SMOOTH 'TOPIC SHIFT', INDICATE EMOTIONAL CLOSENESS TO AN OBJECTIVELY REMOTE SITUATION, AND, FINALLY, MAKE HIS/HER PERSONAL INVOLVEMENT IN NARRATION APPARENT.