Μελέτη της θυρεοσφαιρίνης ως στόχου αυτοαντισωμάτων στις αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδούς και αντισωμάτων που επάγονται με πειραματική ανοσοποίηση

Abstract

ΑΙΜ: (1) Mapping of linear B-cell autoepitopes on the C-terminal region of human thyroglobulin (Tg), in autoimmune thyroid diseases, using small synthetic peptides. (2) Examination of the possibility that autoepitope-containing peptides also encompass epitopes of antibodies experimentally induced by Tg and study of the immunogenicity and pathogenicity of these peptides. (3) Investigation of the possibility of intramolecular spreading of reactivity after administration of immunogenic peptide(s), and intrermolecular spreading after Tg administration.RESULTS-CONCLUSIONS: (1) The peptides TgP15, TgP26 and TgP41 (2339-2358, 2471 2490 and 2651-2670 of human Τg, respectively) are associated with Graves’ disease. (2) Autoantibodies directed to TgP26 are associated with thyroid eye disease. (3) The peptide TgP41 encompasses epitope(s) of experimentally induced anti-Tg antibodies in rabbits. (4) TgP41 is highly immunogenic (induces antibodies recognizing native Tg). (5) Administration of TgP41 to experimental animals induces intramolecular epitope spreading, i.e. production of antibodies to sites on Tg other that TgP41. (6) Intermolecular spreading of reactivity to thyroid and non-thyroid antigens occurs during immunization with Tg. During the first stages of immunization with Tg, anti-Tg antibodies are polyspecific, cross-reacting with other antigens, whereas, at the final stage the response becomes highly specific to Tg.

ΣΤΟΧΟΙ: (1) Η χαρτογράφηση αυτοεπιτόπων Β-κυττάρων στην C-τελική περιοχή της ανθρώπινης θυρεοσφαιρίνης (Tg), στις αυτοάνοσες ασθένειες του θυρεοειδούς, με τη χρήση συνθετικών πεπτιδίων. (2) Διερεύνηση του ενδεχομένου τα πεπτίδια που περιλαμβάνουν αυτοεπίτοπους να περιέχουν επίσης επίτοπους αντισωμάτων που παράγονται πειραματικά με χορήγηση Tg και μελέτη της ανοσογονικότητας και της παθογονικότητας των πεπτιδίων αυτών. (3) Διερεύνηση της δυνατότητας επαγωγής ενδομοριακής επέκτασης της δραστικότητας μετά από χορήγηση ανοσογονικών πεπτιδίων, αλλά και διαμοριακής επέκτασης της δραστικότητας μετά από χορήγηση Tg.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: (1) Τα πεπτίδια TgP15, TgP26 και TgP41 (2339-2358, 2471 2490 και 2651-2670 της ανθρώπινης Τg, αντίστοιχα) περιλαμβάνουν επίποπους που σχετίζονται με τη νόσο Graves. (2) Τα αυτοαντισώματα έναντι του TgP26 σχετίζονται με την θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια. (3) Το TgP41 περιέχει επίσης επίτοπο αντισωμάτων που επάγονται πειραματικά με χορήγηση Tg σε κουνέλια. (4) Το πεπτίδιο TgP41 είναι ισχυρά ανοσογονικό (επάγει αντισώματα που αναγνωρίζουν τη φυσική Tg). (5) Η χορήγηση του πεπτιδίου TgP41 σε πειραματόζωα επάγει ενδομοριακή επέκταση επιτόπων, δηλ. παραγωγή αντισωμάτων έναντι περιοχών της Tg εκτός του TgP41. (6) Η χορήγηση Tg σε πειραματόζωα επάγει διαμοριακή επέκταση δραστικότητας σε θυρεοειδικά και μη θυρεοειδικά αντιγόνα. Τα αντι-Tg αντισώματα είναι πολυειδικά κατά τα πρώτα στάδια ανοσοποίησης με Tg, ενώ στο τελικό στάδιο γίνονται ειδικά για την Tg.