Μελέτη της εξέλιξης της φωνητικής ικανότητας μετά από παράλυση των φωνητικών χορδών

Abstract

The purpose of this prospective study is the evaluation of the evolution of vocal ability in patients with vocal fold paralysis. Vocal ability is determined by using a set of parameters comprising of the glottal gap, the restoration of paralyzed vocal fold mobility, the Voice Handicap Index (VHI), the Maximum Phonation Time (MPT) and the evaluation of the patient's voice with the GRBAS scale. Treatment protocol included conservative interventions for one year or until restoration of full mobility of the affected vocal folds. The elimination of the glottal gap and the restoration of paralyzed vocal fold mobility were also recorded. A total of 68 patients (36 women and 32 men) were studied. The study population includes the complete spectrum of vocal fold paralysis causes as the study focuses on the evolution of vocal function immediately after the onset of paralysis regardless of its cause. Inclusion criteria included the onset of paralysis less than two months prior to the initial assessment. All patients received conservative treatment comprising instructions for improvement of swallowing and suggestions for strengthening the glottal closure. Descriptive and analytical statistics were applied. Studied patients’ age spans a broad spectrum. Women are affected more often than men, with left-side unilateral paralysis being the most common. The cause of paralysis was associated with gender. Thyroidectomy and parathyroidectomy were the main causes of bilateral paralysis. Total thyroidectomy was the most frequent cause. Complete elimination of the glottal gap was achieved in half of the patients. The elimination of the glottal gap correlates with the cause of paralysis. Restoration of mobility occurs more frequently and more quickly in the left vocal cord. Further it correlates with the cause of paralysis. MPT and GRBAS are associated with the restoration of mobility of the affected vocal fold. VHI improvement correlates with the elimination of glottal gap. The VHI is probably the most important indicator for assessing vocal capacity in paralysis of the vocal folds. It is a subjective assessment of patient’s voice and its improvement taking into account the specific everyday life needs.

Σκοπός της διατριβής είναι η προοπτική μελέτη της εξέλιξης της φωνητικής ικανότητας σε ασθενείς με παράλυση των φωνητικών χορδών. Η φωνητική ικανότητα προσδιορίζεται με τη χρήση μιας ομάδας παραμέτρων δηλαδή του συνδυασμού της εξάλειψης του γλωττιδικού χάσματος, της αποκατάστασης της κινητικότητας της παράλυτης φωνητικής χορδής , του Δείκτη Φωνητικής Δυσχέρειας (ΔΦΔ), της μέτρησης του Μέγιστου Χρόνου Φώνησης (ΜΧΦ) και της αξιολόγησης της φωνής του ασθενούς από το εξεταστή με την κλίμακα αξιολόγησης GRBAS. Ακολουθήθηκε κοινό πρωτόκολλο συντηρητικής παρέμβασης για ένα έτος ή μέχρι την αποκατάσταση της πλήρους κινητικότητας των φωνητικών χορδών. Επίσης καταγράφηκε η εξέλιξη της εξάλειψης του γλωττιδικού χάσματος και της αποκατάστασης της κινητικότητας της παράλυτης φωνητικής χορδής. Εξετάστηκαν και μελετήθηκαν συνολικά 68 ασθενείς από τους οποίους οι 36 είναι γυναίκες και οι 32 άνδρες. Ο σχεδιασμός της μελέτης περιλαμβάνει όλο το φάσμα των αιτιών και των κλινικών εικόνων καθώς το ερευνητικό ερώτημα εστιάζεται στην εξέλιξη της φωνητικής ικανότητας σε σχέση με τη λειτουργική κατάσταση αμέσως μετά την εγκατάσταση της παράλυσης ασχέτως του αιτίου της παράλυσης. Κριτήρια εισαγωγής στη μελέτη είναι η πρόσφατη εγκατάσταση της παράλυσης, δηλαδή έναρξη των συμπτωμάτων ως δύο μήνες προ της αρχικής αξιολόγησης-εξέτασης. Σε όλους τους ασθενείς δόθηκαν οδηγίες-συστάσεις για βελτίωση της κατάποσης και υποδείξεις για ενδυνάμωση της γλωττιδικής σύγκλεισης. Έγινε στατιστική ανάλυση των επιμέρους παραμέτρων και συσχετίσεις μεταξύ αυτών. Τα αίτια της παράλυσης και η κλινική σημειολογία καλύπτουν όλο το φάσμα της παθολογίας. Η ηλικία των ασθενών καλύπτει ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα. Οι γυναίκες προσβάλλονται πιο συχνά από τους άνδρες Οι μονόπλευρες παραλύσεις είναι πιο συχνές. Η αριστερή φωνητική χορδή προσβάλλεται πιο συχνά. Το αίτιο της παράλυσης σχετίζεται στατιστικά με το φύλο του ασθενούς. Οι αμφοτερόπλευρες παραλύσεις έχουν ως κύριο αίτιο τη θυρεοειδεκτομή και την παραθυρεοειδεκτομή . Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι το πιο συχνό αίτιο. Η εξάλειψη του γλωττιδικού χάσματος στο τέλος της μελέτης παρατηρείται στους μισούς ασθενείς. Η εξάλειψη του γλωττιδικού χάσματος σχετίζεται στατιστικά με το αίτιο της παράλυσης. Η αποκατάσταση της κινητικότητας συμβαίνει πιο συχνά στην αριστερή φωνητική χορδή και γίνεται πιο γρήγορα. Η αποκατάσταση της κινητικότητας σχετίζεται στατιστικά με το αίτιο της παράλυσης. Ο ΜΧΦ και ο GRBAS συσχετίζουν τη βελτίωσή τους με την αποκατάσταση της κινητικότητας της πάσχουσας χορδής. Ο ΔΦΔ συσχετίζει τη βελτίωσή του με την εξάλειψη του γλωττιδικού χάσματος. Ο Δείκτης Φωνητικής Δυσχέρειας είναι ίσως ο πιο σημαντικός δείκτης αξιολόγησης της φωνητικής ικανότητας στην παράλυση των φωνητικών χορδών. Είναι υποκειμενικός δείκτης αξιολόγησης της φωνής και της εξέλιξης αυτής από τον ίδιο τον ασθενή προσαρμοσμένος στις δικές του ανάγκες της καθημερινότητας.