Θέατρο και πολιτική στον Δάντη και τον Σεφέρη: σημειολογική ανάλυση

Abstract

In the following dissertation I attempt to demonstrate that two poets with the distance of seven centuries share some important common features regarding the contempt as much as the expression of their works. Taken for granted that medieval literature is characterized by primary or secondary orality while modern poetry, attempting a return to the roots, is turning anew to orality, I argumentate for both poets’ discource becoming a theatre form - or theatrical. Regarding their works’ content they both end to be essentially political. My methodology is an interdisciplinary approach combining semiotics with literary phenomenology and reception theory.

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή επιχειρώ να δείξω ότι δύο ποιητές τους οποίους χωρίζουν επτά αιώνες, έχουν σημαντικά κοινά στοιχεία όσον αφορά τόσο το περιεχόμενο, όσο και την έκφραση του έργου τους. Βασιζόμενος στο γεγονός ότι η μεσαιωνική λογοτεχνία χαρακτηρίζεται από πρωτογενή ή δευτερογενή προφορικότητα, ενώ η μοντέρνα ποίηση στην προσπάθεια επιστροφής στις ρίζες επιχειρεί μια στροφή στην προφορικότητα, ισχυρίζομαι ότι ο λόγος και των δύο ποιητών καταλήγει σε μια μορφή θεάτρου - θεατρικού. Όσον αφορά το περιεχόμενο των έργων τους, αυτό εξαιτίας και της θεατρικότητας της έκφρασης καταλήγει να είναι ουσιαστικά πολιτικό. Η μεθοδολογία την οποία ακολουθώ είναι μια διεπιστημονική προσέγγιση, που συνδυάζει τη σημειολογία με άλλα θεωρητικά εργαλεία, όπως είναι ο ιστορικός λόγος, η φαινομενολογία και η θεωρία της πρόσληψης.