Αξιολόγηση της εφαρμογής επιλεγμένων ατομικών ανθελμινθικών αγωγών για την καταπολέμηση των γαστρεντερικών νηματωδών παρασίτων των μικ...

Abstract

The aim of this study was to assess the effectiveness of targeted selective treatments (TST) system, to control the gastrointestinal nematodes in flocks of dairy sheep and goats, in Greece. The selection of the treated animals per flock/herd was conducted according to parasitological and husbandry criteria. Moreover, the efficacy of the TSTs was compared to that of the traditional system of controlling the gastrointestinal nematodes, i.e. the administration of anthelmintic treatment to all the animals of the farm, twice per year. In our study, a total number of 49 flocks, 26 sheep flocks and 23 goat herds, were used. Τhe parasitological criterion (faecal egg count, FEC) was used in 17 flocks (8 goat herds and 9 sheep flocks). The husbandry criterion of body condition score (BCS) in 17 flocks (10 goat herds and 7 sheep flocks) and the husbandry criterion of milk yield in 5 sheep flocks. Finally, 10 flocks (5 goat herds and 5 sheep flocks) served as controls. At the beginning of the study, the mean (+SD) nematode egg faecal counts were calculated in all the flocks/herds every 4 months. The modified McMaster method was used to calculate the number of eggs expelled in the faeces. The results were compared in order to determine whether the faecal egg counts were affected by the criterion used in each flock. All the flocks, irrespective of criteria, had lower faecal egg counts at the end of the study. Further, the possible impact of the TSTs system on the development of anthelmintic resistance was investigated. The Egg Hatch Test was conducted in order to estimate the benzimidazole egg death dose50 (TBZ-ED50) value. The dilutions of the TBZ-solution used were 0, 0.025, 0.05, 0.1, 0.2 and 0.3ppm. The sheep flocks that were treated with the BCS criterion had significant reduction of the TBZ-ED50 values at the end of the survey (Ρ<0.05). All the other flocks/herds, including the controls, showed no significant changes in their TBZ-ED50 (Ρ>0.05). Additionally, the identification of the third stage larvae showed that Teladorsagia spp. was the dominant parasite throughout the year, with a percentage exceeding 60%. The genera Haemochus and Trichostongylus were in the second and third place, whilst Cooperia followed. The generic composition was not affected by the criterion of the anthelmintic treatment. The third stage larvae were recovered from coprocultures using the Baermann technique. One of the benefits of the TST is the reduced use of anthelmintic drugs, allowing productivity unaffected. In this study, it was estimated the number of animals treated, for each criterion separately, and the number of animals expected to be treated in each flock using the traditional systematic treatment of animals twice per annum. All but one flocks, treated with the TST system exhibited a decrease in the number of animals requiring treatment, which varied from 1.4 to 100%. In one sheep flock, treated under the FEC criterion, there was a rise of 16.1% in the number of treatments. Finally, the presence of benzimidazole resistance was investigated, using an allele-specific PCR which detects a Phe/Tyr polymorphism on aminoacid 200 of the b-tubulin. It was found that 17.2% of the samples were homozygous resistant (rr) and 82.8% heterozygous sensitive (Sr). No homozygous samples (SS) were detected. The prevalence of anthelmintic resistance, identified with this method, was 13.3% in the sheep flocks, and 20% in the goat herds.

Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η εφαρμογή και η αξιολόγηση της μεθόδου της στοχευμένης ατομικής επιλεκτικής ατομικής χορήγησης ανθελμινθικών φαρμάκων σε ποίμνια γαλακτοπαραγωγών προβάτων και αιγών στην Ελλάδα, με τη χρήση παρασιτολογικών και ζωοτεχνικών κριτηρίων. Εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα των παραπάνω κριτηρίων στην αναγνώριση των ζώων που χρειάζονται θεραπεία και έγινε σύγκριση της αποτελεσματικότητας της μεθόδου αυτής με εκείνη του παραδοσιακού τρόπου αποπαρασιτισμού, δηλαδή την ταυτόχρονη χορήγηση ανθελμινθικής αγωγής σε όλα τα ζώα της εκτροφής. Χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 49 ποίμνια μικρών μηρυκαστικών. Σε 17 ποίμνια εξετάστηκε το κριτήριο του αριθμού των αυγών των νηματωδών παρασίτων ανά γραμμάριο κοπράνων των ζώων. Σε 17 ποίμνια εξετάστηκε το κριτήριο του δείκτη θρεπτικής κατάστασης. Σε 5 ποίμνια προβάτων εφαρμόστηκε το κριτήριο της υψηλής γαλακτοπαραγωγής. Τέλος, 10 ποίμνια χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες. Αρχικά υπολογίστηκε ο μέσος όρος του αριθμού των αυγών που απέβαλλαν τα ζώα κάθε ποιμνίου σε τετράμηνα χρονικά διαστήματα, στη διάρκεια ενός έτους. Για τον υπολογισμό του αριθμού των αυγών χρησιμοποιήθηκε η τροποποιημένη μέθοδος McMaster. Ο μέσος όρος του αριθμού των αυγών των παρασίτων ανά γραμμάριο κοπράνων μειώθηκε στη διάρκεια του έτους σε όλες τις περιπτώσεις των κριτηρίων που εξετάστηκαν. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε η διερεύνηση της πιθανής επίδρασης της επιλεγμένης ανθελμινθικής αγωγής στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών παρασίτων. Για το λόγο αυτό σε κάθε δειγματοληψία γινόταν και ο υπολογισμός της μέσης θανατηφόρας δόσης ED50. Η μέθοδος που εφαρμόστηκε ήταν η μέθοδος της εκκόλαψης των προνυμφών (Egg Hatch Test) και η ανθελμινθική ουσία που χρησιμοποιήθηκε ήταν η θειαβενδαζόλη. Στα ποίμνια των προβάτων, που εξετάστηκε το κριτήριο του δείκτη θρεπτικής κατάστασης, η μείωση της ED50 ήταν στατιστικά σημαντική (Ρ<0,05), σε αντίθεση με τα αντίστοιχα ποίμνια των αιγών, όπου η μείωση ήταν μη σημαντική (Ρ>0,05). Σε όλα τα υπόλοιπα ποίμνια, η μεταβολή του μέσου όρου της ED50 στο τέλος της μελέτης ήταν στατιστικά μη σημαντική (Ρ>0,05). Επιπλέον, έγινε ταυτοποίηση των γ΄σταδίου προνυμφών που εξελίχθηκαν στις κοπρανοκαλλιέργειες, προκειμένου να εξακριβωθεί η σύσταση του παρασιτικού φορτίου των ζώων στη διάρκεια του έτους. Η συλλογή των προνυμφών από τις κοπρανοκαλλιέργειες έγινε με τη μέθοδο Baermann. Η ταυτοποίηση των προνυμφών έδειξε πως το κυρίαρχο παράσιτο ήταν η Teladorsagia με ποσοστό μεγαλύτερο του 60% καθόλη τη διάρκεια του έτους. Ακολούθησαν τα γένη Haemonchus και Trichostrongylus. Η κατανομή των παρασίτων δε φαίνεται να επηρεάζεται από το κριτήριο της ανθελμινθικής θεραπείας. Σκοπός της επιλεκτικής ατομικής ανθελμινθικής αγωγής είναι και η μείωση της χορήγησης ανθελμινθικών φαρμάκων προσφέροντας παρόμοια αποτελέσματα με τη συστηματική μαζική χορήγηση. Σε ένα ποίμνιο προβάτων στο οποίο εφαρμόστηκε το παρασιτολογικό κριτήριο, παρατηρήθηκε αύξηση του αριθμού των θεραπειών κατά 16,1%, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα ποίμνια ο αριθμός των θεραπειών μειώθηκε από 1,4-100%. Τέλος, διερευνήθηκε η παρουσία ανθεκτικών στις βενζιμιδαζόλες γενοτύπων παρασίτων στα ποίμνια, με τη μέθοδο της αλληλομορφοειδικής PCR, η οποία ανιχνεύει την παρουσία του πολυμορφισμού Phe/Tyr στο αμινοξύ στη θέση 200 της β-σωληνίνης. Το 17,2% των δειγμάτων που εξετάστηκαν βρέθηκαν ομόζυγα ανθεκτικά (rr) και το 82,8% ετερόζυγα ευαίσθητα (Sr). Κανένα δείγμα δεν βρέθηκε ομόζυγο ευαίσθητο (SS). Το ποσοστό των ανθεκτικών ποιμνίων στις αίγες ήταν 20%, ενώ στα προβατα ήταν 13,3%.