Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ντίνο Μπουτζάτι ανάμεσα στη λογοτεχνία του φανταστικού και τον ρεαλισμό

Abstract

Dino Buzzati was one of the most important writers of the fantastic in literature in 20th century Italy. As a journalist, literature writer, poet, painter and theatrical writer, he managed to combine all these art forms, in his creations as story-teller. The purpose of this dissertation is to investigate the relation between the fantastic and the realistic in Buzzati’s work, by analyzing his criminal reportage articles and his narrations inspired by and based (both in subject and style) on these articles. At the same time, this project studies the fantastic element in the whole of Buzzati’s work, emphasizing the specific techniques of the literature of the fantastic he uses in his own stories. As a conclusion, realism and fantasy merge naturally in Buzzati’s writings; he stands firmly on the reality of everyday events, wherefrom he gets his inspiration to launch himself into the world of the fantastic. Literature and reportage merge seamlessly, “polluting” one another, and become indistinguishable.

Ο Ντίνο Μπουτζάτι υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνίας του φανταστικού στην Ιταλία του 20ού αιώνα. Δημοσιογράφος και λογοτέχνης, ποιητής, ζωγράφος και θεατρικός συγγραφέας, κατάφερε να ενώσει όλες αυτές τις μορφές της τέχνης με μοναδικό στόχο να αφηγηθεί ιστορίες. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να εντρυφήσει στη σχέση ρεαλισμού και φαντασίας, στα έργα του συγγραφέα, αναλύοντας άρθρα του Μπουτζάτι από το αστυνομικό ρεπορτάζ και λογοτεχνικά κείμενα που εμπνέονται θεματικά και υφολογικά από αυτό. Παράλληλα μελετάται το στοιχείο του φανταστικού στο έργο του συνολικά, με έμφαση στις τεχνικές τις οποίες αντλεί από το είδος αυτό, έτσι ώστε να γράψει τις δικές του ιστορίες. Συμπερασματικά, ρεαλισμός και φαντασία συγχωνεύονται με τρόπο φυσικό στα γραπτά του, ενώ η πραγματικότητα και η επικαιρότητα αποτελούν τη βάση και την αφορμή ώστε να οδηγηθεί ο συγγραφέας στο φανταστικό. Επίσης, η διάκριση δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας αποδεικνύεται χωρίς νόημα στην περίπτωση του Μπουτζάτι, καθώς η «μόλυνση» ανάμεσα στους δύο αυτούς τρόπους έκφρασης είναι ιδιαίτερα εμφανής.