Συσχέτιση επιπέδων SRANKLκαι OPG στον ορό του αίματος και στο υγρό της ουλοδοντικής σχισμής και βαθμού ριζικής απορρόφησης κατά την ορθοδοντική θεραπεία

Abstract

The aim of the present study was the determination in a rat model of the levels of OPG and sRANKL in blood and in gingival crevicular fluid (GCF) in relation to the degree of root resorption during orthodontic tooth movement using healthy experimental animals and a carefully planned and organized experimental design. For this purpose fourteen 6 month old male Wistar rats 350-500 gr weight were used. At a first stage blood samples from the area of the eyes were taken and gingival crevicular fluid (GCF) was collected with the use of paperstrips (penopaper Harco Tustin, CA, USA) from the gingival crevicular area of each upper incisor. Blood samples were also collected after the orthodontic treatment had been completed. A 25gr sentalloy closed orthodontic coil spring(GAC, Ctr Iship, NY, USA) was inserted between the upper right first molar and the upper incisors in all animals. After 21 days of loading a mesial tipping of the right molars was obtained. All night first molars that were moved orthodontically and their cognate left molars (control teeth) were extracted and studied under microcomputed tomography scanning. After studying the extracted teeth the following results were obtained: a) there is a positive linear correlation between the initial concentration of RANKL in blood and the degree of root resorption (r=0.833, p<0.01), b) the ratio of the initial concentrations of OPG/RANKL in blood proved to be an independent prognostic factor of the degree of root resorption after orthodontic therapy (R²=0.87, Adj R²=0.73, Beta=0.872, p<0.01), c) the initial concentration of RANKL in GCF showed a negative correlation to the initial concentration of RANKL in blood serum (r=-0.7, p<0.05), d) it seems that for a concrete group of initial concentrations of OPG/RANKL in GCF, the dental root is protected against extreme external root resorption (R=0.81, p<0.05 for x² η R=0.83, p<0.05 for x³) and finally, e) the concentration of OPG in blood serum decreased significantly in cases of severe root resorption (r=-0.823, p=0.001).

Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας ήταν η διερεύνηση της σχέσεως των επιπέδων της OPG και του s RANKL στο αίμα και στο υγρό της ουλοδοντικής σχισμής σε σχέση με το βαθμό της ριζικής απορρόφησης κατά την ορθοδοντική μετακίνηση των δοντιών. Στην ερευνητική μας εργασία χρησιμοποιήθηκαν 14 υγιείς επίμυες τύπου Wistar 350-500 γρ. περίπου ηλικίας 6 μηνών και όλοι αρσενικού φύλου. Σε κάθε ζώο λήφθηκε δείγμα αίματος πριν και μετά την ορθοδοντική παρέμβαση καθώς επίσης και διπλό (σε ορισμένες περιπτώσεις όπου οι περιοδοντικοί ιστοί δεν ερεθίστηκαν πολύ) δείγμα υγρού από την ουλοδοντική σχισμή του τομέα πριν την ορθοδοντική παρέμβαση. Μετά εφαρμόσθηκε μηχανισμός για την ορθοδοντική μετακίνηση κάθε δεξιού άνω πρώτου γομφίου προς τα εγγύς. Στην αντίθετη πλευρά δηλαδή στην περιοχή του πρώτου άνω γομφίου αριστερά δεν εφαρμόσθηκαν καθόλου ορθοδοντικές δυνάμεις (δόντι έλεγχου). Η ορθοδοντική θεραπεία είχε διάρκεια τριών εβδομάδων. Ακολούθησε αξονική τομογραφία τόσο των δοντιών παρέμβασης όσο και των δοντιών ελέγχου με τη βοήθεια της οποίας έγινε μελέτη της ριζικής απορρόφησης. Από την παρούσα ερευνητική εργασία μπορεί να εξαχθούν τα πιο κάτω συμπεράσματα: 1) Υπάρχει θετική γραμμική συσχέτιση μεταξύ της αρχικής συγκέντρωσης RANKL στον ορό του αίματος και του βαθμού ριζικής απορρόφησης μετά την ορθοδοντική θεραπεία. 2) Ως ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας του βαθμού ριζικής απορρόφησης μετά την ορθοδοντική θεραπεία προέκυψε ο λόγος των αρχικών συγκεντρώσεων OPG/RANKL στον ορό του αίματος. 3) Παρατηρήθηκε αρνητική γραμμική συσχέτιση μεταξύ της αρχικής συγκεντρώσεως RANKL στο περιοδοντικό υγρό και της αρχικής συγκεντρώσεως RANKL στον ορό του αίματος. 4) Για ορισμένη περιοχή τιμών της OPG ή του λογού των συγκεντρώσεων OPG/RANKL στο περιοδοντικό υγρό, τα δόντια φαίνεται να προστατεύονται από την εκτεταμένη οδοντοκλαστική δραστηριότητα. 5) Η οστεοπροτεγερίνη (OPG) ελαττώνεται σημαντικά στον ορό του αίματος μετά από εκτεταμένη ριζική απορρόφηση. Η κλινική χρησιμότητα των ανωτέρω αποτελεσμάτων πιθανώς να είναι μεγάλη καθώς η πρόβλεψη ενός αυξημένου κίνδυνου ριζικής απορρόφησης μας δίνει τη δυνατότητα τροποποίησης του σχεδίου θεραπείας με σκοπό οι δυσμενείς επιπτώσεις να περιοριστούν στο ελάχιστο. Η περαιτέρω διερεύνηση του ασφαλούς ή του κρίσιμου επιπέδου των παραγόντων αυτών στο αίμα ή στο υγρό της ουλοδοντικής σχισμής στον άνθρωπο μπορεί να οδήγησε, στην κλινική εφαρμογή των αποτελεσμάτων της ερευνητικής αυτής εργασίας στον άνθρωπο.