Η προγνωστική αξία του ενδοθηλίου, των φλεγμονωδών και θρομβωτικών παραγόντων στη συστολική και διαστολική καρδιακή ανεπάρκεια

Abstract

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου στον δυτικό κόσμο και έχουν πολυπαραγοντική παθoγένεση. Η γνώση που έχει αποκτηθεί από τη μελέτη της παθογένεσης έχει εφαρμοστεί με επιτυχία τόσο στη θεραπεία, όσο και στην πρόληψη τους. Όσον αφορά συγκεκριμένα στην πρόληψη, η γνώση αυτή έχει οδηγήσει στην ιδέα της αποφυγής ή μείωσης της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου, δηλαδή παράγοντες η έκθεση στους οποίους αυξάνει την πιθανότητα ενός ατόμου να νοσήσει. Η έρευνα για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου των γνωστών παραγόντων κινδύνου και για την ανεύρεση νέων, αγνώστων έως σήμερα συνεχώς αυξάνει τις δυνατότητες που προσφέρονται για την αποτελεσματική πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων, τόσο σε κλινικό, όσο και σε πληθυσμιακό επίπεδο. Στη σημερινή εποχή, ο αριθμός των ασθενών που πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια αυξάνεται διαρκώς, παρά τις βελτιώσεις στην θεραπευτική αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας που παρουσιάστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 80, καθώς και της καλύτερης ιατρικής αντιμετώπισης. Η κλινική έκβαση των ασθενών αυτών, μετά από την εκδήλωση των κλινικών συμπτωμάτων της καρδιακής ανεπάρκειας χαρακτηρίζεται από υψηλή θνησιμότητα και νοσηρότητα, καθιστώντας την καρδιακή ανεπάρκεια ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στον χώρο της δημόσιας υγείας. Τα παραπάνω καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για την ανεύρεση παραγόντων, με προγνωστική αξία στον μεγάλο πληθυσμό των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια. Από προηγούμενες μελέτες έχει προκύψει η σημαντική επίδραση των φλεγμονωδών και προθρομβωτικών παραγόντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και η μεγάλη αξία των παραγόντων αυτών στον προαναφερθέντα πληθυσμό. Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως στόχο, τον έλεγχο της προγνωστικής αξίας των φλεγμονωδών και προθρομβωτικών παραγόντων σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια. Τα αποτελέσματα μαρτυρούν την σημαντική προγνωστική αξία των παραγόντων αυτών και του ενδοθηλίου σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, συμβάλλοντας στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ασθενών αυτών. Μελέτες μεγαλυτέρου μεγέθους και σε διαφορετικούς πληθυσμούς αναμένονται με ενδιαφέρον στο μέλλον, προκειμένου να μπορέσει να καταλήξει κανείς στην σημασία της προγνωστικής αξίας των παραγόντων αυτών.