Τυπογραφία και τυπογράφοι στη νεώτερη Ελλάδα: η περίπτωση της Αθήνας (1870-1920)

Abstract

Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να προσεγγίσει τους τυπογράφους της Αθήνας για το χρονικό διάστημα από το 1870 έως το 1920 και πραγματεύεται την κοινωνική ιστορία ενός ιδιαίτερου επαγγέλματος. Ιδιαίτερου, διότι σε ένα κοινωνικό σύνολο εν πολλοίς αγράμματο, οι τυπογράφοι κατέχουν το προνόμιο της εγγραμματοσύνης. Η μελέτη του επαγγέλματος του τυπογράφου αυτής της περιόδου παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες τόσο εξαιτίας της σχετικής έλλειψης βιβλιογραφικού υλικού, όσο και εξαιτίας της αντίστοιχης ένδειας στο αρχειακό υλικό. Οι περισσότερες από τις εργασίες που πραγματεύονται την τυπογραφία του 19ου αιώνα περιορίζονται είτε στους ιδιοκτήτες-τυπογράφους είτε στα ίδια τα τυπογραφικά καταστήματα.¹ Επίσης, ένα άλλο μέρος των ερευνητών έδωσε βαρύτητα στα τεχνολογικά βήματα εξέλιξης της τυπογραφικής τέχνης, παραγνωρίζοντας ή και αγνοώντας το ρόλο που διαδραμάτισαν και οι εργαζόμενοι στην παραγωγή του εντύπου. Στόχος μας είναι να απομακρυνθούμε από την ειδυλλιακές περιγραφές της εικόνας του τυπογράφου και να φωτίσουμε το περιεχόμενο του όρου απαντώντας σε μια σειρά από ερωτήματα. […]