Επίπεδα βισφατίνης στον ορό παχύσαρκων και φυσιολογικού βάρους γυναικών με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών

Abstract

The polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrinological disturbance of women of the reproductive age group. Approximately 5-10% of women of this age group are affected. The classical definition of PCOS includes the combination of biochemical hyperandrogeneamia or hyperandrogonism (clinical manifestations of hyperandrogenaemia with normal levels of serum androgens) and chronic anovulation, in the absence of any other conditions with similar clinical and laboratory picture [National Institute of Health (NIH) 1990]. The two recent PCOS definitions [Rotterdam 2003 & Androgen Excess Society 2006] included in this definition of PCOS the criterion of polycystic appearance of the ovaries on ultrasound. Although this ultrasound finding is present in 75% of women with polycystic ovarian syndrome, its diagnostic significance is still not fully accepted by a significant body of expert opinion. It is noteworthy, that the isolated finding of polycystic ovarian appearances on ultrasound is not sufficient to set the diagnosis of this syndrome.

Το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών είναι η συχνότερη ενδοκρινική διαταραχή των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Προσβάλλει το 5-10% των γυναικών της ηλικίας αυτής. Ο κλασικός αριθμός του PCOS περιλαμβάνει το συνδυασμό βιοχημικής υπερανδρογοναιμίας ή υπερανδρογονισμού (κλινικές εκδηλώσεις υπερανδρογοναιμίας με φυσιολογικά επίπεδα ανδρογόνων ορού) και χρόνιας ανωοθυλακιορρηξίας, εφόσον αποκλεισθούν όλες οι άλλες νοσολογικές οντότητες, που εμφανίζουν παρόμοια κλινικοεργαστηριακή εικόνα [National Institute of Health (NIH) 1990]. Οι δύο μεταγενέστεροι ορισμοί του PCOS [Rotterdam 2003 & Androgen Excess Society 2006] συμπεριέλαβαν το κριτήριο της υπερηχογραφικής απεικόνισης πολυκυστικών ωοθηκών στη διάγνωση PCOS. Μολονότι το υπερηχογραφικό αυτό εύρημα παρατηρείται στο 75% των γυναικών με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, η διαγνωστική σημασία του αμφισβητείται από σημαντική μερίδα ειδικών. Πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι το μεμονωμένο υπερηχογραφικό εύρημα δεν αρκεί για να θέσει τη διάγνωση του συνδρόμου.