Μεταβολές της κινητικότητας της κόρης του οφθαλμού σε ασθενείς με σχιζοφρένεια

Abstract

The aim of this study was to assess the pupillary reflex to light (PLR) in patients with schizophrenia in long-term treatment with 1st and 2nd generation antipsychotics and comparison between them and with healthy controls. Also, the correlation of pupillometric results with the severity of the patients’ symptomatology, according to the rating scale in PANSS. The study included 22 patients with schizophrenia (DSM-IV-TR), 12 women and 10 men. 12 patients were treated with haloperidol, and 10 with risperidone. Patients’ maximum acceleration (ACmax), maximum velocity (VCmax) of pupil constriction and the ration between minimum and initial radius of the pupil, were the most affected pupillometric parameters. The severity of patients’ symptomatology (PANSS), was consistent with a decreased ACmax. Haloperidol patients had lower ACmax, as compared with healthy subjects and patients with risperidone. The reduce of ACmax, VCmax and minimum to initial radius ratio, as compared to the central group, appear to indicate the existence of cholinergic deficit in schizophrenics. This may be due to either to the disease or the long-term use of antipsychotic drugs. The differences in the values between the two patient group can be attributed both to the differences in PANSS, especially in the general psychopathology subscale, and the different mode of action of the two antipsychotic drugs. The study of PCR with pupillometry enables us to locate possible cholinergic dysfunction, which may conceal incipient cognitive impairment in schizophrenia.

Σκοπός της διατριβής ήταν ο έλεγχος του αντανακλαστικού της κόρης στο φως (ΑΚΦ), σε ασθενείς με σχιζοφρένεια, υπό μακροχρόνια θεραπεία με αντιψυχωσικά φάρμακα 1ης και 2ης γενιάς και σύγκριση μεταξύ τους καθώς και με υγιείς μάρτυρες. Επίσης, η συσχέτιση των αποτελεσμάτων της κορημετρίας με τη βαρύτητα της συμπτωματολογίας των ασθενών, σύμφωνα με τη βαθμολογία στην κλίμακα PANSS. Έλαβαν μέρος 22 ασθενείς με σχιζοφρένεια (DSM-IV-TR), 12 γυναίκες και 10 άνδρες. 12 ασθενείς λάμβαναν αλοπεριδόλη, 10 ρισπεριδόνη. Στους ασθενείς, η μέγιστη επιτάχυνση (ACmax), η μέγιστη ταχύτητα (VCmax) και ο λόγος ελάχιστης προς αρχική ακτίνα, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, φαίνεται να καταδεικνύει την ύπαρξη χολινεργικού ελλείματος στους σχιζοφρενείς. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στη νόσο, είτε στη μακροχρόνια λήψη αντιψυχωσικών φαρμάκων. Οι διαφορές στις τιμές των δύο ομάδων ασθενών μπορούν να αποδοθούν τόσο στις διαφορές στην κλίμακα PANSS, και ιδίως στην υποκλίμακα γενικής ψυχοπαθολογίας, όσο και στο διαφορετικό τρόπο δράσης των δύο αντιψυχωσικών φαρμάκων. Η μελέτη του AKF με τη μέθοδο της κορημετρίας μας δίνει τη δυνατότητα εντόπισης ενδεχόμενης χολινεργικής δυσλειτουργίας, η οποία πιθανόν να υποκρύπτει αρχόμενη γνωστική διαταραχή στη σχιζοφρένεια.