Παράγοντες που επηρεάζουν την κάθετη μετάδοση της ηπατίτιδας C

Abstract

Objective: To determine the rate of mother-to-infant transmission of hepatitis C virus (HCV) and identify risk factors associated with HCV transmission. Methods: We prospectively studied 84 infants born to anti-HCV positive mothers and 66 infants born to HIV/HCV co infected mothers. HCV infection was verified in all mothers before delivery and their HCV viral load was measured at or near delivery using reverse transcription polymerase reaction (Amplicor, HCV Monitor). For HCV genotyping the INNO-Lipa II probe assay was used. Possible risk factors for vertical transmission were recorded. The children were followed up for evidence of HCV infection at the age of 0, 1, 3 months, every 3 months during the first year of their life and every 6 months thereafter. HCV infection was determined by persistent presence of HCV antibodies after 18 months and/or detection of HCV-RNA in more than 2 samples after the 3rd month of life. Results: 9 infants (6%) had HCV antibodies after the 18th month of age and those had detectable HCV-RNA in their serum during their first year. HCV transmission rate was associated with HCV maternal viral load (p=0,02). The HIV-infected mothers and those using drugs intravenously were more likely to transmit HCV to their children. The infected children had the same genotype as their mother. The transmission rate was not influenced by the mode of delivery or by the type of child’s feeding. All non-infected infants had anti-HCV antibodies at birth, progressively disappearing within 12 months. Conclusion: Our data confirm that HCV transmission rate was 6% and was associated with HCV maternal viral load, HIV co-infection and/or active drug abuse during pregnancy. The transmission rate was not influenced by the mode of delivery or by the type of child’s feeding

Σκοπός: Εκτίμηση της συχνότητας της κάθετης μετάδοσης του ιού της ηπατίτιδας C (HCV) από μητέρα σε παιδί και προσδιορισμός παραγόντων που την επηρεάζουν. Μέθοδος: Η μελέτη περιέλαβε 84 νεογνά των οποίων οι μητέρες είχαν ηπατίτιδα C (θετικά αντί-HCV αντισώματα), χωρίς ταυτόχρονη λοίμωξη από HIV και 66 νεογνά των οποίων οι μητέρες είχαν συλλοίμωξη HCV και HIV. Η HCV λοίμωξη είχε επιβεβαιωθεί στις μητέρες πριν τον τοκετό και το ιικό τους φορτίο μετρήθηκε με PCR (AMPLICOR, HCV Monitor) κατά την περιγεννητική περίοδο. Σε κάθε μητέρα ή παιδί με επιβεβαιωμένη ΗCV λοίμωξη ελέγχθηκε ο γονότυπος του ιού με μέθοδο INNO-Lipa II (INNOGENETICS N.V., Belgium). Tα παιδιά παρακολουθούνταν προοπτικά για παρουσία HCV λοίμωξης σε ηλικία 0, 1, 3 μηνών, ανά τρίμηνο στη διάρκεια του πρώτου χρόνου της ζωής και μετά ανά εξάμηνο. Καταγράφονταν παράγοντες που έχουν συσχετιστεί με την κάθετη μετάδοση της ηπατίτιδας C. Η διάγνωση HCV λοίμωξης στα παιδιά ετίθετο με: ανίχνευση HCV RNA σε περισσότερα από 2 δείγματα ορού μετά τον τρίτο μήνα της ζωής και/ή παρουσία αντί- HCV αντισωμάτων μετά τον 18ο μήνα της ζωής. Αποτελέσματα: Αρχικά όλα τα παιδιά είχαν θετικά αντί- HCV αντισώματα, ενώ μετά την ηλικία των 18 μηνών μόνο 9 παιδιά παρέμειναν HCV οροθετικά. Τα 9 αυτά παιδιά είχαν θετικό HCV- RNA κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Η κάθετη μετάδοση ήταν συχνότερη στα παιδιά των μητέρων που παρουσίαζαν υψηλό ιικό φορτίο για HCV (p=0.02), HCV-HIV συλλοίμωξη (p=0.01), ή έκαναν ενδοφλέβια χρήση εξαρτησιογόνων (p=0.0035). Τα μολυνθέντα βρέφη είχαν τον ίδιο γονότυπο με τις μητέρες τους. O γονότυπος δεν βρέθηκε να σχετίζεται με τη κάθετη μετάδοση της λοίμωξης. Συμπεράσματα: Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η κάθετη μετάδοση της ηπατίτιδας C ήταν 6% και σχετιζόταν με το ιικό φορτίο της μητέρας, την ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών και την HIV συλλοίμωξη