Η πλατωνική εσχατολογία και οι προεκτάσεις της στον Πλούταρχο

Abstract

Στην παρούσα διατριβή εξετάζεται η πλατωνική μεταφυσική σκέψη και το πώς αυτή επηρέασε αργότερα τον Πλούταρχο. Προσεγγίζεται η έννοια της ψυχής στον Πλάτωνα, η φυσιολογία της και η χρησιμότητα των μύθων ως προς τις εσχατολογικές του αναφορές μέσα από τους μύθους. Υπερτονίζεται η ηθική προκοπή της φιλοσοφικής ψυχής. Η εξέλιξη της στις ενδοκοσμικές αρετές και η δικαίωσή της με συμπαντικό γνώμονα τη μεταφυσική δικαιοσύνη. Περιγράφεται ο τρόπος των μετενσωματώσεων και ερευνάται ο τρόπος με τον οποίο η φιλόσοφη ψυχή αποδεσμεύεται από τη μετεμψυχωτική ανακύκλιση. Κατά τον ίδιο τρόπο εξετάζεται η εσχατολογική σκέψη του Πλούταρχου, όπως η τελευταία επηρεάστηκε από τον Πλάτωνα, τόσο φιλοσοφικά όσο και φιλολογικά. Ο Πλούταρχος αποδεικνύεται πιο αυστηρός από τον Πλάτωνα, ενώ η αθανασία της ψυχής εξισώνεται με την αθανασία του νου. Πλάτων και Πλούταρχος μέσα από φιλοσοφικούς μύθους υπογραμμίζουν τη σημασία της φιλοσοφίας, το ρόλο των αρετών και τη διάθεση της ανάγκης του σύμπαντος να αποδώσει δίκαιες μεταθανάτιες ποινές.