Η σημασία της διαταραχής της γλυκόζης νηστείας και της διαταραχής της ανοχής στη γλυκόζη στην πρόκληση βλαβών στα όργανα στόχους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα

Abstract

The Aim of the study was to compare overweight and obese subjects with prediabetes (impaired fasting glucose or impaired glucose tolerance) to those with normal glycemic status, in terms of target organ damage, cardiovascular disease risk factors and defects in insulin secretion and action. Furthermore, to investigate the relation between prediabetes and Metabolic syndrome (Mets). A total of 487 adults, 35-65 years old, with body mass index ?27 Kg/m2, were studied. Individuals with known diabetes mellitus were excluded. All participants underwent a thorough clinical and laboratory evaluation including measurement of 24 hour urine albumin excretion, CRP and PAI-1 plasma concentrations, as well as an oral glucose tolerance test (OGTT). They were also investigated by echocardiography, carotid ultrasonography and pulse wave analysis. Insulin resistance and pancreatic insulin secretion were estimated, using Homeostasis Model Assessment (HOMA-IR) and Insulinogenic Index (IIx). Overall, 64 (13.1%) subjects had prediabetes. Twenty six (5.4%) individuals had normal fasting and 2 hour post-challenge glucose levels, but only one value ? 200mg/dl, between 30, 60, 90 min during the OGTT (Intermediate Post-challenge Hyperglycemia, INPH). Overall, 203 (41.6%) subjects had Mets, while 129 had Mets without prediabetes (Group M) and another 59 prediabetes without Mets (Group P). Individuals with prediabetes and INPH had higher PAI-1 and triglyceride levels, in comparison to those with normal glycemic status, as well as higher HOMA-IR and HbA1c levels and lower IIx. Furthermore, subjects with prediabetes and INPH had higher levels of 24 hour urine albumin excretion and higher proportion of microalbuminuria. Additionally, individuals with INPH had a higher proportion of echolucent carotid artery plaques. Regarding the comparison between Mets and prediabetes, Group M was related to higher CRP and 24 hour urine albumin excretion levels, while group P, to higher carotid artery Intima Media Thickness (IMT) values. In the multiple logistic regression analysis to evaluate the most important variables to distinguish between the two groups, prediabetes, was positively related to older age and HOMA-IR index and negatively related to IIx. These findings suggest that individuals with prediabetes exhibit defects in insulin action and secretion and an atherogenic lipid profile. Furthermore, prediabetes is related to early renal damage.

Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων με προδιαβήτη (διαταραχή γλυκόζης νηστείας ή διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη), σε σχέση με φυσιολογικά άτομα, αναφορικά με την ύπαρξη διαταραχών στη δράση και έκκριση της ινσουλίνης, την παρουσία παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου, καθώς και βλαβών στα όργανα στόχους. Επιπλέον, η μελέτη της σχέσης του προδιαβήτη με το Μεταβολικό σύνδρομο (ΜΕΤΣ). Συμπεριλήφθησαν 487 άτομα, 35-65 ετών, με δείκτη μάζας σώματος ?27 Kg/m2. Άτομα με γνωστό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή 2, αποκλείσθηκαν απο τη μελέτη. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε κλινικοεργαστηριακό έλεγχο που συμπεριλάμβανε προσδιορισμό των συγκεντρώσεων μικροαλβουμίνης ούρων 24ώρου, CRP και PAI-1, καθώς και δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (OGTT), υπερηχογραφικό έλεγχο καρδιάς, καρωτίδων και ανάλυση σφυγμικού κύματος. Επιπρόσθετα, υπολογίσθηκαν οι δείκτες ινσουλινοαντίστασης και ινσουλινοέκκρισης HOMA-IR και Insulinogenic Index (IIx), αντίστοιχα. Απο τους 487 συμμετέχοντες, 64 (13.1%) είχαν προδιαβήτη. Εικοσιέξι (5.4%) άτομα παρουσίαζαν φυσιολογικές συγκεντρώσεις γλυκόζης πλάσματος νηστείας και 2 ώρες μετά φόρτιση, αλλά μία ενδιάμεση τιμή γλυκόζης κατά τη διάρκεια της OGTT? 200 mg/dl (ενδιάμεση διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη, INPH). Απο τους 487 συμμετέχοντες, 203 (41.6%) πληρούσαν τα κριτήρια του ΜΕΤΣ. Μεταβολικό σύνδρομο χωρίς προδιαβήτη είχαν 129 άτομα (ομάδα Μ) και προδιαβήτη χωρίς ΜΕΤΣ είχαν 59 άτομα (ομάδα Π). Απο την σύγκριση των υπο μελέτη ομάδων με τα νορμογλυκαιμικά άτομα, φάνηκε ότι οι έχοντες προδιαβήτη ή INPH παρουσιάζουν υψηλότερες τιμές τριγλυκεριδίων ορού, PAI-1 και δείκτη HOMA-IR, καθώς και χαμηλότερες τιμές δείκτη IIx. Επιπλέον, εμφανίζουν υψηλότερες τιμές 24ωρης νεφρικής απέκκρισης αλβουμίνης και υψηλότερα ποσοστά μικροαλβουμινουρίας, ενώ τα άτομα με INPH παρουσιάζουν παράλληλα και υψηλότερο ποσοστό υπόηχων αθηρωματικών πλακών στις έσω καρωτίδες. Απο τη σύγκριση μεταξύ των ομάδων Μ και Π, διαπιστώθηκε οτι η ομάδα Μ παρουσιάζει υψηλότερες τιμές CRP και 24ωρης νεφρικής απέκκρισης αλβουμίνης , ενώ η ομάδα Π, μεγαλύτερες τιμές IMT (Πάχος έσω-μέσου χιτώνα) στις κοινές καρωτίδες. Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, όταν ο προδιαβήτης και το ΜΕΤΣ χρησιμοποιήθηκαν ως εξαρτημένες μεταβλητές, φάνηκε ότι ο προδιαβήτης σχετίζεται θετικά με την ηλικία και τον δείκτη HOMA-IR και αρνητικά με τον δείκτη IΙx.