Η αξιολόγηση της μερικής πίεσης οξυγόνου στο μεικτό φλεβικό αίμα (PvO2) σαν δείκτη αποτελεσματικής οξυγονοθεραπείας

Abstract

The purpose of the present study was the evaluation of the partial oxygen pressure at the mixed venous blood (PvO2) and the arteriovenous difference of oxygen content (DCΟ2) as indexes of effective oxygen therapy. We studied 13 patients of the ICU, who received oxygen therapy either by mechanical ventilation (8) or by venti-mask (5). During this study, we administered at each patient three different oxygen concentrations: the concentration (A), that was determined according to medical indications, the concentration (C) that was 100% oxygen and an intermediate randomly selected concentration (B). At each condition, we measured the Ph, PO2, PCO2,and SBE of the arterial and the mixed venous blood and we also estimated the CaO2, CvO2, SaO2, SVO2,(CaO2-CvO2), O2ER and the (SaO2-SvO2). Additionally we determined the maximal arteriovenous difference of oxygen concentration (CaO2-CvO2) max and we compared it with the same difference under 100% oxygen administration (CaO2-CvO2)C. The statistical analysis of the measurements for all patients, showed that the mean of the maximal arteriovenous difference(CaO2-CvO2)max comparing with the same difference, under 100% oxygen administration(CaO2-CvO2)C, with paired t-test, differed statistically significant (P=0.0079). We also had the same results separately for the patients under mechanical ventilation (P=0.015) and for the patients that received oxygen therapy by Ventimask (P=0.45). The statistical analysis of the other parameters under the three above mentioned conditions A, Β and C of O2 administrate,with ANOVA test, showed that only the means of the PaO2 and SaO2, changed statistically significant (P<0.05) by increasing the O2 concentration. The results of this study indicate the importance of the determination of the partial pressure of oxygen at the mixed venous blood (PvO2) specially for the critically ill patients of the ICU. Another conclusion is that the administration of high O2 concentrations, does not always result the best possible tissue oxygenation. Therefore, oxygen therapy should be combined with determination of the arteriovenous difference of oxygen content in order to achieve the maximum O2 extraction and to eliminate the possible side effects of high fraction of inspired O2.

Σκοπός της διατριβής αυτής ήταν η μελέτη της μερικής πίεσης οξυγόνου στο μεικτό φλεβικό αίμα (ΡνΟ2) και της αρτηριοφλεβικής διαφοράς περιεκτικότητας οξυγόνου (DCΟ2)και η αξιολόγηση τους σαν δείκτες αποτελεσματικής οξυγονοθεραπείας. Η μελέτη αφορούσε 13 ασθενείς της Μονάδας Εντατικής θεραπείας, οι οποίοι ευρίσκοντο σε συνεχή οξυγονοθεραπεία (οκτώ με μηχανικό αερισμό και πέντε με μάσκα παροχής οξυγόνου τύπου Venturi). Κατά την διάρκεια της μελέτης σε κάθε ασθενή χορηγήθηκαν συνολικά 3 μείγματα οξυγόνου: το μείγμα (Α) που είχε καθορισθεί από τις ιατρικές οδηγίες το μείγμα (C) που ήταν 100% παροχή οξυγόνου και ένα τυχαίο ενδιάμεσο μείγμα (Β). Για κάθε συνθήκη μετρήθηκαν τα PH, PΟ2, PCΟ2, SBE στο αρτηριακό και μεικτό φλεβικό αίμα και υπολογίσθηκαν τα CaΟ2, SΟ2, (CaΟ2-CvΟ2), O2ER και (SaΟ2-SvΟ2). Ακόμη ανευρέθηκε η μεγίστη αρτηριοφλεβική διαφορά περιεκτικότητας σε Ο2 (CaΟ2-CvΟ2) max και συγκρίθηκε με την αντίστοιχη διαφορά (CaΟ2-CvΟ2)C με παροχή 100% O2. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι: Η μέση τιμή της μεγίστης αρτηριοφλεβικής διαφοράς διέφερε στατιστικά σημαντικά (Ρ=0.0079, pair t-test) από εκείνη της αρτηριοφλεβικής διαφοράς με χορήγηση 100% Ο2 στο σύνολο των ασθενών. Το ίδιο αποτέλεσμα παρατηρήθηκε και στις δύο υποομάδες των ασθενών. Αναλυτικά και η υποομάδα που λάμβαναν οξυγόνο με μάσκα Venturi (Ρ=0.045) παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της μεγίστης αρτηριοφλεβικής διαφοράς περιεκτικότητας Ο2 και αυτής που παρατηρήθηκε μετά την χορήγηση 100% Ο2. Η στατιστική ανάλυση των υπολοίπων παραμέτρων που μετρήθηκαν και στις τρεις συνθήκες χορήγησης Ο2 (A,B,C) με την μέθοδο της (one one way analysis of variance-μιας κατεύθυνσης ανάλυσης της μεταβλητότητας) έδειξε ότι μόνο οι μέσες τιμές της ΡaO2 και του κορεσμού (SaΟ2) του αρτηριακού αίματος διέφεραν στατιστικά σημαντικά (Ρ<0.05). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν την χρησιμότητα και αναγκαιότητα της μέτρησης της μερικής πίεσης του Ο2 στο μεικτό φλεβικό αίμα (ΡνΟ2) τουλάχιστον στους βαρέως πάσχοντες αρρώστους της ΜΕΘ. Ακόμα ότι η παροχή υψηλών μειγμάτων O2 δεν οδηγεί πάντοτε στην καλύτερη δυνατή οξυγόνωση των ιστών όπως αυτή εκτιμήθηκε με τη μέγιστη αρτηριοφλεβική διαφορά Ο2. Συμπερασματικά, για να επιτευχθεί επιτυχής οξυγονοθεραπεία θα πρέπει να γίνεται προσδιορισμός της αρτηριοφλεβικής διαφοράς και να εξατομικεύεται το χορηγούμενο μείγμα 02 ώστε να εξασφαλισθεί μεγίστη απόδοση Ο2 στους ιστούς, και παράλληλα να περιορισθούν οι παρενέργειες από την τυχόν υπέρμετρη χορήγηση Ο2.