Επίδραση της ισχύος με διαφοροποίηση της ταχύτητας εκτέλεσης κατά την άσκηση με βάρη στις ορμονικές και φυσιολογικές ανταποκρίσεις του οργανισμού

Abstract

The purpose this dissertation was to examine the effects of mechanical power output by using different loads and by changing the velocity of movement on serum total and free testosterone, growth hormone (hGH) and Cortisol concentrations. In addition, to investigate the acute changes on hormonal concentrations after a contrast training session performed with a high and a moderate load at the beginning and at the end of a 6 week power training program. To examine the effect of power output, ten males (20.6 ± 1 yrs) performed an exercise protocol three times: i) with the load that maximized power output (Pmax; 48-60% of the 1-RM), ii) with the load at 90% of maximum power using a heavy load (90%Pmax-HL; 68-80% of the 1-RM), and iii) with the load at 90% of maximum power using a low load (90%Pmax-LL; 30-38% of the 1-RM). Furthermore, to investigate the effects of movement velocity the same subjects executed the same experimental protocols with sub-maximal speed of movement, 70% of maximal: iv) 70%V-Pmax v) 70%V-90%Pmax-HL, and vi) 70%V-90%Pmax-LL. Total testosterone following the Pmax and the 90%Pmax-HL protocols was higher compared to the 90%Pmax-LL protocol and the control session. Free testosterone increased only after the Pmax protocol. Total testosterone was higher after 90%Pmax-HL compared to 70%V-90%Pmax-HL and the control session. The increase in total testosterone was similar after the Pmax and the 70%Pmax protocols and was higher compared to control session. No differences were observed between protocols in free testosterone, GH and Cortisol. To investigate the effects of contrast training method, twenty six men (21,4 ± 1,5 years) were randomly separated into a High Load Group (HLG) and a Maximum Power Group (MPG). The HLG executed semi-squats with a high load (90% of 1-RM) and repeated jumps without load, in an alternating order. The MPG executed jump squats with the load that maximized mechanical power output (47.5 - 54.5% of 1-RM) and repeated jumps without load, in an alternating order. The program was performed 2 times per week for 6 weeks. Serum testosterone, free testosterone, GH, cortisol and lactate in blood were measured after the first and the last training sessions. The results indicated that after the first training session, total testosterone increased only in HLG. In contrast, after the last training session only the MPG showed significant testosterone elevations. No differences were found between groups in testosterone responses. Free testosterone did not change at both groups but free testosterone for the MPG was higher compared to the HLG after the last training session. GH increased with exercise with no differences observed between groups. GH increases for the MPG were higher after the last training session compared to the first training session. After the first training session the HLG had higher cortisol concentrations than the MPG while after the last training session cortisol was higher for the MPG compared to the HLG. Blood lactate was similar after the first and the last training sessions in both groups. In conclusion, the results of the present dissertation show that alterations in mechanical power output by using different loads or by changing the velocity of movement affects acute hormonal responses in a power training session. Furthermore, a short term contrast training program for the development of muscular power may alter acute hormonal responses depending on the load used for training.

Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση της παραγόμενης μηχανικής ισχύος, με τη χρήση διαφορετικών φορτίων και ταχύτητας εκτέλεσης των ασκήσεων στη συγκέντρωση της ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης, της αυξητικής ορμόνης (hGH) και της κορτιζόλης. Επιπρόσθετα, να εξετάσει την επίδραση της αντιθετικής μεθόδου προπόνησης με τη χρήση δύο φορτίων στις ορμονικές ανταποκρίσεις κατά την πρώτη και την τελευταία προπόνηση ενός παρεμβατικού προγράμματος με στόχο τη βελτίωση της μυϊκής ισχύος. Δέκα άνδρες (ηλικίας: 20,6 ± 1,1 ετών) εκτέλεσαν ένα πρόγραμμα άσκησης με βάρη τρεις φορές: i) με το φορτίο της μέγιστης ισχύος (ΜΙ, 48-60% της 1ΜΕ), ii) στο 90% της μέγιστης ισχύος με υψηλό φορτίο (90%ΜΙ-ΥΦ, 68-80% της 1ΜΕ) και iii) στο 90% της μέγιστης ισχύος (90%ΜΙ-ΕΦ, 30-38% της 1ΜΕ) με μικρό φορτίο. Για τον έλεγχο της ταχύτητας εκτέλεσης των ασκήσεων, οι ίδιοι δοκιμαζόμενοι εκτέλεσαν τις πιο πάνω συνθήκες με υπομέγιστη ταχύτητα (70% της μέγιστης) iv) 70%V-MI, v) 70%V-90%MI-ΥΦ και vi) 70%ν-90%ΜΙ-ΕΦ. Η ολική τεστοστερόνη μετά την εκτέλεση του προγράμματος ΜΙ και του 90%ΜΙ-ΥΦ ήταν υψηλότερη σε σχέση με το πρόγραμμα 90%ΜΙ-ΕΦ και τη συνθήκη ελέγχου. Η ελεύθερη τεστοστερόνη αυξήθηκε συγκριτικά με τις τιμές ηρεμίας μόνο με την εκτέλεση του προγράμματος ΜΙ. Η ολική τεστοστερόνη ήταν υψηλότερη στο πρόγραμμα 90%ΜΙ-ΥΦ συγκριτικά με το 70%ν-90%ΜΙ-ΥΦ και τη συνθήκη ελέγχου. Μετά την εκτέλεση των ΜΙ και 70%V-MI βρέθηκε παρόμοια αύξηση στην ολική τεστοστερόνη και διέφεραν συγκριτικά με τη συνθήκη ελέγχου. Δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ όλων των προγραμμάτων που εκτελέστηκαν στην ελεύθερη τεστοστερόνη, την GH και την κορτιζόλη. Για τον έλεγχο της αντιθετικής μεθόδου προπόνησης, είκοσι έξι άνδρες (21,4 ± 1,5 έτη) χωρίστηκαν τυχαία σε μια Ομάδα Υψηλού Φορτίου (ΟΥΦ) και μια Ομάδα Μέγιστης Ισχύος (ΟΜΙ). Η ΟΥΦ εκτέλεσε ημικαθίσματα με υψηλό φορτίο (90% της 1ΜΕ) και επαναλαμβανόμενα άλματα χωρίς φορτίο, με εναλλαγή στη σειρά εκτέλεσης. Η ΟΜΙ εκτέλεσε άλματα με το φορτίο με το οποίο επιτυγχανόταν η μέγιστη ισχύς (47,5-54,5% της 1ΜΕ) και επαναλαμβανόμενα άλματα χωρίς φορτίο, με εναλλαγή στη σειρά εκτέλεσης. Το πρόγραμμα είχε διάρκεια 6 εβδομάδες και συχνότητα εκτέλεσης 2 φορές την εβδομάδα. Οι συγκεντρώσεις στην κυκλοφορία της ολικής και ελεύθερης τεστοστερόνης, της αυξητικής ορμόνης, της κορτιζόλης και του γαλακτικού μετρήθηκαν μετά την πρώτη και τελευταία προπόνηση. Μετά την πρώτη προπόνηση η ολική τεστοστερόνη αυξήθηκε μόνο στη ΟΥΦ ενώ μετά την τελευταία προπόνηση μόνο στην ΟΜΙ. Δεν βρέθηκαν διαφορές στην μεταβολή της ολικής τεστοστερόνης μεταξύ των ομάδων. Η ελεύθερη τεστοστερόνη δεν μεταβλήθηκε σημαντικά σε καμία από τις δύο ομάδες, αλλά ήταν υψηλότερη στην ΟΜΙ συγκριτικά με την ΟΥΦ κατά την τελευταία προπόνηση. Η hGH ήταν υψηλότερη στην τελευταία προπόνηση συγκριτικά με την πρώτη προπόνηση στην ΟΜΙ χωρίς να παρουσιάζονται διαφορές μεταξύ των ομάδων. Μετά την πρώτη προπόνηση η συγκέντρωση της κορτιζόλης ήταν υψηλότερη στην ΟΥΦ συγκριτικά με τη ΟΜΙ, ενώ μετά την τελευταία προπόνηση ήταν υψηλότερη στη ΟΜΙ συγκριτικά με τη ΟΥΦ. Συνοψίζοντας, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ότι η μεταβολή της παραγόμενης ισχύος είτε με τη χρήση διαφορετικών φορτίων είτε με τη μεταβολή της ταχύτητας εκτέλεσης επηρεάζει την ανταπόκριση της τεστοστερόνης. Επιπλέον, ένα βραχυχρόνιο πρόγραμμα για τη ανάπτυξη της μυϊκής ισχύος με τη χρήση της αντιθετικής μεθόδου μεταβάλει την οξεία ορμονική ανταπόκριση ανάλογα με το φορτίο που χρησιμοποιείται.