Σπερματολογικές μεταβολές και γενετικοί παράγοντες στην κρυψορχία

Abstract

Objective: To investigate the hypothesis whether: a) Yq11 microdeletions are directly implicated in the pathogenesis of cryptorchidism, b) genetic alterations of the INSL3 gene are associated with cryptorchidism and c) the number of TAAAA repeats within the SHBG gene proximal promoter is associated with cryptorchidism. Material-Methods: The study included: a) 180 cryptorchid children from 174 index families, b) 307 parents, c) three affected second degree relatives, and d) 100 controls. Subjects were recruited during the period December 1999-July 2002, prospectively and retrospectively from two sources: a) 1st Paediatric Surgery Clinic, "Aghia Sophia" Childrens' Hospital and b) Department of Urology, University Hospital of loannina. Each individual was submitted to a single blood sampling from a peripheral vein. DNA extraction followed. Yq11 microdeletion analysis was based on PCR amplification using two multiplex reactions (Multiplex A: sY86, sY127, sY254, sY238; Multiplex B: sY14, sY84, sY134, sY255). INSL3 gene genetic alteration analysis was based on PCR-SSCP method for both exons. Statistical analysis was based on Pearson's/Fisher's chi square test. (TAAAA)n polymorphism genotype analysis was performed on PCR products electrophorized on 10% polyacrylamide gel and silver stained. Each allele (n) was identified by comparison with samples of known (n). Statistical analysis was based on AFBAC and ETDT methods. Results: No Yq11 microdeletions were detected in patients or controls. No INSL3 gene mutations, but three polymorphisms were identified: 27G>A (A9A), 126G>A (L42L), 178G>A (A60T). (TAAAA)n polymorphism genotype analysis revealed five different alleles (n=6-10) in cryptorchid children. Statistical analysis failed to detect an association between (n) and cryptorchidism. Conclusions: The direct role of the Yq11 microdeletions in the pathogenesis of cryptorchidism is set under severe dispute. Routine screening in cryptorchid children is not warranted in terms of preoperative evaluation or during the postoperative follow up. b) Genetic alterations of the INSL3 gene are not a common cause of cryptorchidism in the human, c) The sequence (TAAAA)n within the SHBG gene proximal promoter is not associated/genetically linked with cryptorchidism. Genetic predisposition that seems to affect a cryptorchid subpopulation should be further evaluated by investigating other candidate-possibly etiologically related genetic factors.

Σκοπός: Να αξιολογηθεί η υπόθεση κατά πόσο: α) οι μικροαπαλοιφές της περιοχής Yq11 εμπλέκονται άμεσα στην παθογένεια της κρυψορχίας, β) γενετικές μεταβολές του γονιδίου INSL3 συσχετίζονται με την εμφάνιση κρυψορχίας, και γ) ο αριθμός των επαναλήψεων (n) της πολυμορφικής αλληλουχίας (ΤΑΑΑΑ)n του εγγύς προαγωγέα του γονιδίου SHBG συσχετίζεται με την εμφάνιση κρυψορχίας. Υλικό-Μέθοδοι: Στη μελέτη περιλήφθηκαν: α) 180 παιδιά με κρυψορχία από 174 διακριτές οικογένειες, β) 307 γονείς, γ) τρεις πάσχοντες συγγενείς β' βαθμού και δ) 100 μάρτυρες που συλλέχθηκαν κατά την περίοδο Δεκέμβριος 1999-Ιούλιος 2002, προοπτικά και αναδρομικά από δύο πηγές: α) Α' Παιδοχειρουργική Κλινική, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και β) Ουρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Κάθε άτομο υποβλήθηκε σε μία αιμοληψία από περιφερική φλέβα. Ακολούθησε εξαγωγή DNA. Η αναζήτηση των μικροαπαλοιφών της περιοχής Yq11 έγινε με δύο πολυπλεγματικές αντιδράσεις PCR (Multiplex A: sY86, sY127, sY254, sY238, Multiplex B: sY14, sY84, sY134, sY255). Η αναζήτηση γενετικών μεταβολών στο γονίδιο INSL3 έγινε με PCR-SSCP ενίσχυση των δύο εξωνίων του. Η στατιστική ανάλυση έγινε με εφαρμογή Χ² κατά Pearson ή Fisher. Η γενετική ανάλυση της (ΤΑΑΑΑ)η έγινε μετά από ενίσχυση, με ηλεκτροφόρηση σε γέλη πολυακρυλαμίδης 10% και χρώση αργύρου. Το (η) κάθε αλληλίου προσδιορίστηκε μετά από αντιπαραβολή με δείγματα γνωστού (n). Η στατιστική ανάλυση έγινε με τις μεθόδους AFBAC και ETDT. Αποτελέσματα: Σε κανέναν ασθενή ή μάρτυρα δεν ανιχνεύτηκαν μικροαπαλοιφές της περιοχής Yq11. Δεν εντοπίστηκαν μεταλλάξεις στο γονίδιο INSL3, αλλά ταυτοποιήθηκαν τρεις πολυμορφισμοί 27G>A (Α9Α), 126G>A (L42L) και 178G>A (Α60Τ). Ως προς την αλληλουχία (ΤΑΑΑΑ)n ανιχνεύτηκαν πέντε διαφορετικά αλλήλια (n=6-10) στους κρυψόρχεις, χωρίς να καταδειχθεί συσχέτιση (n)-κρυψορχίας. Συμπεράσματα: α) Ο άμεσος ρόλος των μικροαπαλοιφών της περιοχής Yq11 στην εμφάνιση της κρυψορχίας τίθεται υπό ισχυρή αμφισβήτηση. Η συστηματική αναζήτηση τους σε παιδιά με κρυψορχία δεν συστήνεται ως ρουτίνα στα πλαίσια προεγχειρητικού ελέγχου ή κατά την μετεγχειρητική παρακολούθηση, β) Οι γενετικές μεταβολές του γονιδίου INSL3 δεν αποτελούν συχνό αίτιο κρυψορχίας στον άνθρωπο, γ) Η αλληλουχία (ΤΑΑΑΑ)n του εγγύς προαγωγέα του γονιδίου SHBG δεν εμφανίζει συσχέτιση/γενετική ζεύξη με την κρυψορχία. Η γενετική προδιάθεση που φαίνεται να υπάρχει σε κάποιο κρυψορχικό υποπληθυσμό θα μπορούσε να αποσαφηνιστεί από τη μελέτη άλλων υποψηφίων-αιτιολογικά σχετιζόμενων γενετικών παραγόντων.