Η επίδραση των H2 αναστολέων στην λειτουργικότητα και την ιστολογική υφή των παραθυρεοειδών

Abstract

It is well established that the parathyroid gland is rich in histamine receptors. The purpose of the present study is to evaluate the effect of H2-blockers on the function and histological appearance of the parathyroid glands. For this purpose we used thirty two rabbits of the same age with 2.398mean body weight. The rabbits were divided into two groups. In group A (N: 16) we administered placebo whilst in group B (N: 16) we administered famotidine 1,2 mg/Kgr per day per os. The duration of the study was thirty days. Biochemical parameters were measured at the beginning and in the end of the administration of the drug/placebo. The animals were sacrified and nech exploration was performed. The parathyroid and thyroid glands were removed in each one of them. All the glands were weighted and examined histologically. It was found that there were no differences regarding the biochemical parameters before and after the placebo in group A. In group B we observed that parathormone levels at the beginning of the study were 53,4±9,2 pg/ml and 49,9±10,7 pg/ml of the administration of the H2-blocker for thirty days. Those values do not differ significantly. On the contrary calcium levels of group B differ significantly after the end of the therapy (11,3±0,7 mg% versus 8,1±0,3 mg%). The mean weight of the parathyroid glands of group A was 5,5±0,4 mg and that of group B was 6,3±0,77 mg. This difference is statistical significant at the level of 0,05. Histologically we noticed that the intracellular fat andthe size of the secretory granules of the parathyroids of group B were increased compared to those of group A. We conclude that long-term administration of H2-blockers increases the weight of the parathyroid glands by causing hypertrophy of the glands by producing central oedema and byincreasing the size of the secretory granules. The marginal decrense of the level of parathormone caused a significant decrease of the calcium levels in rabbits that were "treated" with H2-blockers.

Είναι γνωστό ότι οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι πλούσιοι σε υποδοχείς ισταμίνης. Σκοπός της παρουσης εργασίας ήταν να μελετηθεί η επίδραση ενός αναστολέα στην λειτουργική ικανότητα και την ιστολογική μορφολογία των παραθυρεοειδών αδένων. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν 32κουνέλια της αυτής ηλικίας, και μέσου σωματικού βάρους 2.398 γρ. Τα πειραματόζωα χωρίσθηκαν σε δυο ομάδες. Στην ομάδα A (Ν=16) χορηγήθηκε απο το στόμα 2 κκ σακχαρουχου υδατοςημερήσια, ενώ στην ομάδα Β (Ν=16) χορηγήθηκε φαμοτιδίνη σε δόσεις 1,2 mg/kgr ημερήσια διαλελυμένο σε όγκο 2 κκ. Η διάρκεια της μελέτη ήταν 30 ημέρες. Πριν και μετά το τέλοςτης μελέτης προσδιορίσθηκε η παραθορμόνη, το ασβέστιο και ο φωσφόρος. Μετά την ευθανασία των πειραματοζώων αφαιρέθηκαν οι παραθυρεοειδείς αδένες, μετρήθηκε το βάρος τους καιεξετάσθηκαν ιστολογικά στο κοινό μικροσκόπιο. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές των βιοχημικών παραμέτρων και της ιστολογίας στα πειραματόζωα της ομάδας Α. Η παραθορμόνη τηςομάδας Β κατά την έναρξη της μελέτης ήταν: 53,4+9,2 pg/ml και μετά 30 ημέρες έγινε 49,9+10,7 pg/ml. Μια ελάττωση που δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Οι αντίστοιχες μεταβολές του ασβεστίου ήταν 11,3 mgr% ± 0,7 και μετά 30 ημέρες 8,1 mgr% +0,3 και του φωσφόρου 5,1 mgr% ± 0,1 και 5,8 mgr% ± 0,3. Το μέσο βάρος των παραθυρεοειδών της ομάδας A ήταν 5,5+0,4 mgr ενώ το μέσο βάρος των παραθυρεοειδών της ομάδας Β ήταν 6,3±0,77 mg. Οι διαφορές στα βάρη ήταν στατιστικά σημαντικές στο επίπεδο του 0,05. Ιστολογικά παρατηρήθηκε αύξηση του περιεχομένου λίπους και του μεγέθους των εκκριτικών κοκκίων των παραθυρεοειδών της ομάδας Β. Κατά συνέπεια η μακροχρόνια χορήγηση Η2 αναστολέων προκαλεί σημαντική αύξηση στη μάζα τωνπαραθυρεοειδών αδένων λόγω ύπαρξης κεντρικού οιδήματος και του μεγέθους των εκκριτικών κοκκίων. Η οριακή ελάττωση του επιπέδου της παραθορμόνης προκάλεσε σημαντική ελάττωση τουολικού ασβεστίου του αίματος.