H επίδραση της λοίμωης με helicobacter pylori στην ταχύτητα γαστρικής κένωσης σε ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία

Abstract

Background: The pathophysiology of functional dyspepsia remains unclear. There is a high prevalence of delayed gastric emptying and of Helicobacter pylori (Hp) infection in patients with functional dyspepsia. However, it is unknown if there is an association between these two findings. Aims: The aims of this research were to determine whether the gastric emptying rate in patients with functional dyspepsia is associated with Hp infection, and whether it is affected by the eradication of Hp infection. Materials and Methods: The gastric emptying rate of a standard semi-solid meal was evaluated using the acetaminophen absorption technique in patients with functional dyspepsia and in asymptomatic healthy controls. Hp status was assessed by serology (IgG anti-Hp ELISA) and the biopsy urease test. Hp-positive patients with functional dyspepsia received 10 days of Hp eradication therapy (omeprazole 20mg bid, amoxicillin 1000mg bid and clarithromycin 500mg bid). Four weeks later, Hp status was re-assessed by biopsy urease test. If Hp eradication was confirmed, the gastric emptying rate was re-evaluated. Results: 33 patients with functional dyspepsia (23 Hp-positive and 10 Hp-negative) and 17 controls where evaluated. 18 Hp-positive patients with functional dyspepsia were re-assessed for Hp status after eradication therapy: 14 of these had successful eradication of Hp infection and were re-evaluated by the acetaminophen absorption technique. Patients with functional dyspepsia had significantly delayed gastric emptying compared with controls (Mann-Whitney-U test): mean maximum plasma acetaminophen concentration divided by body weight (Cmax/BW) was 0.173 and 0.224 μg/mL.Kg respectively (P = 0.02). The mean area under the plasma acetaminophen concentration-time curve divided by body weight (AUC/BW) was 18.42 and 24.39 μg-min/mL.Kg respectively (P = 0.01). The gastric emptying rate did not differ significantly between Hp-positive and Hp-negative patients with functional dyspepsia (Mann- Whitney-U test): mean Cmax/BW was 0.172 and 0.177 μg/mL.Kg respectively (P = 0.58). The mean AUC/BW was 18.43 and 18.38 μg-min/mL.Kg respectively (P = 0.91). Among 14 Hp-positive functional dyspepsia patients, the eradication of the infection did not significantly affect the gastric emptying rate (Wilcoxon test). The mean Cmax/BW was 0.171 and 0.160 μg/mL.Kg before and after Hp eradication, respectively (P = 0.64). The mean AUC/BW was 17.41 and 18.02 μg-min/mL.Kg, respectively (P = 0.93). Conclusions: Gastric emptying is delayed among patients with functional dyspepsia. The Hp status of functional dyspepsia patients does not significantly affect the gastric emptying rate. Eradication of Hp from infected functional dyspepsia patients does not significantly affect gastric emptying rate.

Εισαγωγή: Η παθοφυσιολογία της λειτουργικής δυσπεψίας παραμένει αδιευκρίνιστη. Ενώ είναι τεκμηριωμένο το ότι οι ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία έχουν αυξημένο επιπολασμό καθυστερημένης γαστρικής κένωσης και λοίμωξης με Helicobacter pylori (Hp), δεν είναι γνωστό αν τα δύο αυτά ευρήματα σχετίζονται μεταξύ τους. Σκοπός της μελέτης ήταν να εξετασθεί αν η ταχύτητα γαστρικής κένωσης στους ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία α) σχετίζεται με την παρουσία λοίμωξης με Hp και β) μεταβάλλεται μετά από εκρίζωση της λοίμωξης με Hp. Υλικό-Μέθοδος: Η ταχύτητα γαστρικής κένωσης ενός γεύματος υγρής/στερεάς φάσης μετρήθηκε με την μέθοδο απορρόφησης παρακεταμόλης σε ασυμπτωματικούς υγιείς μάρτυρες και σε ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία. Η διάγνωση της λοίμωξης με Hp έγινε με δοκιμασία ουρεάσης σε βιοπτικό υλικό και με ορολογική μέθοδο (IgG αντι-Hp ELISA). Στους Hp-θετικούς ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία χορηγήθηκε δεκαήμερη αγωγή εκρίζωσης της λοίμωξης (ομεπραζόλη 20mg δις ημερησίως, αμοξυκιλλίνη 1000mg δις ημερησίως και κλαριθρομυκίνη 500mg δις ημερησίως). Τέσσερις εβδομάδες αργότερα η παρουσία λοίμωξης με Hp ελέγχθηκε με δοκιμασία ουρεάσης σε βιοπτικό υλικό και επί επιτυχίας της εκρίζωσης επαναλήφθηκε η μέτρηση της ταχύτητα γαστρικής κένωσης. Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 33 ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία (23 Hp-θετικοί και 10 Hp-αρνητικοί) και 17 μάρτυρες. Από τους Hp-θετικούς ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία 18 επανελέγχθηκαν για λοίμωξη με Hp μετά από την αγωγή εκρίζωσης: σε 14 από αυτούς η λοίμωξη είχε εκριζωθεί, οπότε επανεκτιμήθηκαν και ως προς την ταχύτητα γαστρικής κένωσης. Οι ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία είχαν καθυστερημένη γαστρική κένωση σε σχέση με τους μάρτυρες (Mann-Whitney-U test): η μέση τιμή της μεγίστης συγκέντρωσης παρακεταμόλης πλάσματος δια του σωματικού Βάρους (Cmax/BW) ήταν 0.173 και 0.224 mg/mL·Κg αντίστοιχα (Ρ = 0.02), ενώ η μέση τιμή του εμβαδού κάτωθεν της καμπύλης συγκέντρωσης παρακεταμόλης πλάσματος - χρόνου δια του σωματικού Βάρους (AUC/BW) ήταν 18.42 και 24.39 μg.min/mL.Kg αντίστοιχα (Ρ = 0.01 ). Η ταχύτητα γαστρικής κένωσης δεν διέφερε μεταξύ Hp-θετικών και Hp-αρνητικών ασθενών με λειτουργική δυσπεψία (Mann-Whitney-U test): η μέση τιμή της Cmax/BW ήταν 0.172 και 0.177 μg/mL.Kg αντίστοιχα (Ρ = 0.58), ενώ η μέση τιμή του AUC/BW ήταν 18.43 και 18.38 μg.min/mL.Kg αντίστοιχα (Ρ = 0.91 ). Η ταχύτητα γαστρικής κένωσης δεν μεταβλήθηκε σημαντικά μετά την εκρίζωση της λοίμωξης με Hp σε 14 ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία (Wilcoxon test): η μέση τιμή της Cmax/BW ήταν 0.171 και 0.160 μg/mL.Kg πριν και μετά την εκρίζωση αντίστοιχα (Ρ = 0.64), ενώ η μέση τιμή του AUC/BW ήταν 17.41 και 18.02 μg.min/mL.Kg αντίστοιχα (Ρ = 0.93). Συμπεράσματα: Στους ασθενείς με λειτουργική δυσπεψία η γαστρική κένωση είναι καθυστερημένη, χωρίς όμως η ταχύτητα της γαστρικής κένωσης να σχετίζεται με την παρουσία λοίμωξης με Hp, ούτε να μεταβάλλεται έπειτα από την εκρίζωση της λοίμωξης με Hp.