Μελέτη του καρκίνου του παχέος εντέρου με μεθόδους ανοσοϊστοχημείας: συσχέτιση με προγνωστικούς παράγοντες

Abstract

Background: Cell membrane proteins involved in cell adhesion (cadherins) together with proteins associated with linking to cytoskeleton (catenins) and intracellular proteins mediating signaling for extracellular factors (Smad 4) are of great importance in determining the aggressiveness of malignant cells. In this study the expression of E-cadherin and beta-catenin was correlated with alterations of expression of Smad4 in advanced colorectal cancer. Methods:Tissue specimens from 54 colorectal cancer cases, (Duke’s stage C and D) were tested for Smad4, E-cadherin and beta-catenin by the Avidin-Biotin immunoperoxidase method. The results were correlated with patients’ clinicopathological parameters. Results:We found that Smad4 expression was lost or reduced in roughly one out of every three Duke’s C and D colorectal cancers. No association of Smad4 expression with other clinicopathological parameters was noted. No association of expression of E-cadherin with other clinicopathological parameters was noted, apart for the tumor location. Expression of beta-catenin was not associated with clinicopathological parameters. The lack of expression of Smad4 was associated with lack of expression of both E-cadherin (p<0.000) and beta-catenin (p<0.000). As regards the relation between E-cadherin and beta-catenin, the expression of each seems to be parallel to the expression of the other (p<0.000). Beta-catenin was overexpressed in 68.5% of the specimens studied. Conclusions:Clinically advanced colorectal cancer is associated with a reduced or complete lack of expression of Smad4. E-cadherin and beta catenin are expressed in parallel with each other and also with Smad4. This tumor suppressor role of Smad4 by affecting both E-cadherin and beta-catenin may indicate a novel pathway for metastatic tumor via cellular reshaping. The precise mechanism(s) underlying and the clinical significance of these findings remain to be determined

Εισαγωγή: Πρωτεΐνες της κυτταρικής μεμβράνης που εμπλέκονται στην προσκόλληση των κυττάρων (cadherins) μαζί με τις πρωτεΐνες που συσχετίζονται με την σύνδεση με τον κυτταροσκελετό (catenins) που μεσολαβούν στην μεταβίβαση του σήματος εξωκυτταρίων παραγόντων (Smad4) έχουν μεγάλη σημασία στον καθορισμό της επιθετικότητας των κακοήθων κυττάρων. Στην παρούσα μελέτη εξετάσαμε την έκφραση της Ε-cadherin και beta-catenin σε συνάρτηση με τις αλλαγές στην έκφραση της Smad4 σε προχωρημένο καρκίνο του παχέως εντέρου. Mέθοδοι:Δείγματα ιστών από 54 περιπτώσεις ορθοκολικού καρκίνου, (στάδιο Duke’s C και D) μελετήθηκαν για Smad4, E-cadherin και beta με την μέθοδο ανοσοπεροξειδάσης-Avidin-Biotin. Τα αποτελέσματα συσχετιστήκαν με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους των αρρώστων. Αποτελέσματα:Βρέθηκε ότι η έκφραση της Smad4 ήταν ελαττωμένη ή είχε χαθεί σε περίπου έναν ανα τρείς ασθενείς με ορθοκολικούς καρκίνους σταδίου Duκes C ή D. Όπως βρήκαμε, η έκφραση της Sma4 είχε χαθεί ή ελαττωθεί σε περίπου μια ανά τρείς περιπτώσεις. Συσχέτιση της έκφρασης της Smad4 με άλλες κλινικοπαθολογικές παραμέτρους δεν σημειώθηκε με εξαίρεση την εντόπιση του όγκου. Η έκφραση της beta-catenin δεν συσχετιζόταν με κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους. Η έλλειψη έκφρασης της Smad4 συσχετιζόταν με την έλλειψη έκφρασης και της Ε-catherin (p<0.000) και της beta-catenin (p<0.000). Όσο αφορά την σχέση μεταξύ E-cadherin και beta-catenin, η έκφραση της κάθε μιας φαίνεται να είναι παράλληλη με την έκφραση της άλλης (p< 0.000). H beta-catenin είχε υπερέκφραση σε 68.5% των μελετηθέντων δειγμάτων. Συμπεράσματα:Ο κλινικά προχωρημένος ορθοκολικός καρκίνος συσχετίζεται με ελαττωμένη ή πλήρη έλλειψη έκφρασης της Smad4. H E-cadherin και beta catenin εκφράζονται παραλλήλως η μια με την άλλη και επίσης με την Smad4. Αυτός ο οφκο-κατασταλτικός ρόλος της Smad4 με το να επηρρεάζει και την E-cadherin και την beta-catenin ίσως είναι ενδεικτικός μιάς νέας οδού για τους μεταστατικούς όγκους μέσω ανασχηματισμού των κυττάρων. Ο υποκείμενος ακριβής μηχανισμός (ένας ή πολλοί) και η κλινική σημασία όλων αυτών των ευρημάτων παραμένουν χωρίς διευκρίνιση ακόμη.