Μοριακή διερεύνηση και ταυτοποίηση ειδών μυκοπλασμάτων από δείγματα ουροποιογεννητικού συστήματος: έλεγχος της ευαισθησίας των σε αντιβιοτικά

Abstract

The mycoplasmas U. urealyticum and M. hominis are frequent commensals of women’s genital tract and both have been implicated in several obstetric complications and in neonatal infections. The “gold standard” method for their isolation is culture, which is though not devoid of disadvantages: it is time-consuming, laborious, lacks sensitivity and it is prone to contamination with other microorganisms. Currently, polymerase chain reaction (PCR) appears to be the most promising method for the detection of U. urealyticum and M. hominis directly from clinical specimens, due to its high sensitivity and rapidity. Furthermore, data regarding the isolation frequency of mycoplasmas as well as their susceptibility to antibiotics is limited in our country. The aim of the present study was to determine the prevalence of U. urealyticum and M. hominis in vaginal specimens of women in Greece, to compare the performance of PCR assay and culture and finally to study the mycoplasma susceptibilities to the commonly used antibiotics. In summary, our results showed that from a total of 245 vaginal specimens U. urealyticum was isolated in 123 of them (50.2%), M. hominis in 28 (11.4%) and both microorganisms in 25 (10.2%). The sensitivity, specificity, positive predictive value and negative predictive value of PCR assay for the detection of U. urealyticum and M. hominis were 94.2%, 92%, 92.4%, 93.9% and 95.6%, 86.9%, 62.8%, 98.8% respectively, when culture was used as a reference standard. When PCR was used as a reference standard, instead of culture, the sensitivity and specificity of culture versus PCR were 92.4% and 93.8% for U. urealyticum and 62.8% and 98.8% for M. hominis. Furthermore, PCR assay reduced the processing time from five days to less than 24 hours. The results of susceptibility testing to antibiotics of U. urealyticum and M. hominis confirmed the intrinsic resistance of M. hominis to 14- and 15- membered ring macrolides and the high resistance of U. urealyticum to quinolones and older macrolides. The majority of U. urealyticum strains were susceptible to tetracyclines and newer macrolides.

Τα μυκοπλάσματα U. urealyticum και Μ. hominis αποτελούν συχνούς αποικιστές του γεννητικού συστήματος των γυναικών και ενοχοποιούνται για την εμφάνιση διαφόρων μαιευτικών επιπλοκών όπως και για λοιμώξεις της νεογνικής ηλικίας. Η σύγχρονη αναγνωρισμένη μέθοδος για την απομόνωσή τους είναι η καλλιέργεια, η οποία όμως παρουσιάζει μειονεκτήματα: είναι χρονοβόρα και επίπονη μέθοδος, έχει σχετικά χαμηλή ευαισθησία και μπορεί να επιμολυνθεί από άλλους μικροοργανισμούς. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, η αλυσιδωτή αντίδραση της πολυμεράσης (PCR) φαίνεται να αποτελεί την πιο υποσχόμενη μέθοδο για την άμεση ανίχνευση των U. urealyticum και Μ. hominis από κλινικά δείγματα, λόγω της υψηλής ευαισθησίας και ταχύτητας που παρουσιάζει. Επιπλέον στη χώρα μας, οι συστηματικές μελέτες που αφορούν στη συχνότητα απομόνωσης των μυκοπλασμάτων καθώς και στις αντοχές που παρουσιάζουν στα αντιβιοτικά είναι περιορισμένες. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν ο προσδιορισμός της συχνότητας απομόνωσης των μυκοπλασμάτων U. urealyticum και Μ. hominis σε κολπικά δείγματα γυναικών στον Ελληνικό πληθυσμό, η αξιολόγηση της χρήσης της PCR σε σχέση με την καλλιέργεια για την ανίχνευσή τους, καθώς και η μελέτη της αντοχής που αυτά παρουσιάζουν στα συνήθως χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά. Από τα 245 κολπικά δείγματα που καλλιεργήθηκαν, το U. urealyticum απομονώθηκε σε 123 (50.2%), το Μ. hominis σε 28 (11.4%), ενώ σε 25 (10.2%) απομονώθηκαν και οι δύο μικροοργανισμοί. Η ευαισθησία, η ειδικότητα, η θετική προγνωστική αξία και η αρνητική προγνωστική αξία της PCR για την ανίχνευση U. urealyticum και Μ. hominis ήταν 94.2%, 92%, 92.4%, 93.9% και 95.6%, 86.9%, 62.8%, 98.8% αντίστοιχα, όταν η καλλιέργεια χρησιμοποιήθηκε σαν μέθοδος αναφοράς. Αν η PCR αντί της καλλιέργειας χρησιμοποιηθεί σαν μέθοδος αναφοράς, η ευαισθησία και η ειδικότητα της καλλιέργειας για την απομόνωση U. urealyticum ήταν 92.4% και 93.8%, ενώ για την απομόνωση Μ. hominis ήταν 62.8% και 98.8%. Επιπλέον, η PCR μείωσε το χρόνο που απαιτείται για τα αποτελέσματα από 5 ημέρες που απαιτεί η καλλιέργεια σε λιγότερο από 24 ώρες. Τα αποτελέσματα του ελέγχου ευαισθησίας στα αντιβιοτικά των U. urealyticum και Μ. hominis επιβεβαίωσαν τη φυσική αντοχή του Μ. hominis στις 14μελείς και 15μελείς μακρολίδες. To U. urealyticum εμφάνισε υψηλό ποσοστό αντοχής στις κινολόνες και παλαιότερες μακρολίδες, ενώ η πλειονότητα των στελεχών του ήταν ευαίσθητη στις τετρακυκλίνες και νεότερες μακρολίδες.