Η σχέση αρχιτεκτονικής και εικόνας στο έργο των ολλανδών αρχιτεκτόνων της περιόδου 1980-2000

Abstract

The thesis begins with the ascertainment of the particular influence of a nationally determined team of architects. A set of theoretical clarifications is attempted, which analyzes the relations of architects, their work and its image, as well as the multiplicity with which it appears in the body of theory. An extensive research in the past of region follows and a multi-level analysis of historical, geographic, urban, economic, social and cultural factors. The analysis of the central argument and the research for the Dutch architectural idiom are completed with a comparative consideration of their work. The conclusion discloses the recognition of a repeating Dutch model, a mechanism of producing the ‘avant-garde’, a system of expression for innovative ideas and the configuration of the relevant tactics of expression. In the next section, image, form and architecture are detached from local determination. The investigation focuses in the relations between them, as well as in the mechanisms and the process of their creation. The escalation of the central argument recalls the discussion of Modern Movement and more specifically an emerging new version, closely connected with image. There follows the presentation of a mechanism of comprehension of the architectural process of composition and production of morphology through the procedure of image creation. The thesis resumes with the specification of conclusions related with the particularities of contemporary architecture, as well as in the formulation of issues for the future transition of the architectural activity, towards a direction with many possibilities but also with equally many risks.

Η διατριβή ξεκινάει με τη διαπίστωση της ιδιαίτερης επιρροής μιας εθνικά καθορισμένης ομάδας αρχιτεκτόνων. Επιχειρείται ένα σύνολο θεωρητικών διευκρινίσεων, οι οποίες αναλύουν τις σχέσεις του αρχιτέκτονα, του αρχιτεκτονικού έργου και της εικόνας του, καθώς και της πολλαπλότητας με την οποία εμφανίζεται οι σχετικοί όροι στον θεωρητικό λόγο. Ακολουθεί εκτεταμένη έρευνα στο παρελθόν της περιοχής και πολυεπίπεδη ανάλυση ιστορικών, γεωγραφικών, αστικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών παραγόντων. Η ανάλυση του κεντρικού επιχειρήματος και η έρευνα για το ολλανδικό αρχιτεκτονικό ιδίωμα ολοκληρώνεται με μια συγκριτική θεώρηση του έργου τους. Το συμπέρασμα που εξάγεται αφορά στην αναγνώριση ενός επαναλαμβανόμενου ολλανδικού μοντέλου, ενός μηχανισμού παραγωγής πρωτοπορίας, ενός συστήματος έκφρασης καινοτόμων ιδεών και διαμόρφωσης ανάλογων εκφραστικών πρακτικών. Στην επόμενη ενότητα η εικόνα, η μορφή και η αρχιτεκτονική αποστασιοποιούνται από τον τοπικό προσδιορισμό. Διερευνώνται οι σχέσεις τόσο μεταξύ τους, όσο και με τους ίδιους τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες δημιουργίας τους. Η κλιμάκωση του κεντρικού επιχειρήματος επαναφέρει στο κέντρο της συζήτησης το ζήτημα του μοντέρνου κινήματος και ειδικότερα μιας διαφαινόμενης νέας εκδοχής, άμεσα συσχετισμένης με την εικόνα. Επιχειρείται η παρουσίαση ενός μηχανισμού κατανόησης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής διαδικασίας σύνθεσης και παραγωγής μορφολογίας μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας της εικόνας του. Η διατριβή καταλήγει με την καταγραφή συμπερασμάτων σχετικών με τις ιδιαιτερότητες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, όσο και στην διατύπωση ερωτημάτων για τη μελλοντική μετάβαση της αρχιτεκτονικής διεργασίας, προς μια κατεύθυνση πολλών δυνατοτήτων αλλά και εξίσου πολλών κινδύνων.