Επίδραση της κόπωσης στις νευρομυϊκές προσαρμογές αθλητών με ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέσμου

Abstract

Athletes with ACL reconstruction demonstrate increased risk for re-injury. The purpose of the present study was to examine the effect of accumulation of metabolic fatigue on the neuromuscular response and compare ACL reconstructed athletes with control athletes under moderate and high exercise intensity. Material and Methods: 14 ACL reconstructed soccer players and 14 control soccer players were examined. Data collection was performed with a gas exchange analyzer and a telemetric electromyographic system while subjects run on treadmill at moderate and high exercise intensity. Results: High intensity exercise resulted in accumulation of metabolic fatigue and an increase in EMG activity for the vastus lateralis of the healthy intact and control leg but not for the reconstructed leg. For biceps femoris muscle EMG activity increased as a result of fatigue and this increase was more pronounced for the ACL reconstructed athletes. Conclusions: Accumulation of metabolic fatigue has a negative impact on the neuromuscular response of the vastus lateralis muscle for the ACL reconstructed leg compared to the healthy intact and control leg. On the contrary, metabolic fatigue is associated with a more pronounced increase in EMG activity for the ACL reconstructed athletes.

Οι αθλητές μετά από χειρουργική αποκατάσταση ρήξης ΠΧΣ εμφανίζουν αυξημένο κίνδυνο επανατραυματισμού. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει την επίδραση της συσσώρευσης μεταβολικής κόπωσης στην νευρομυϊκή απάντηση και να συγκρίνει αθλητές με χειρουργική αποκατάσταση ρήξης ΠΧΣ και υγιείς αθλητές κατά την άσκηση μέτριας (απουσία κόπωσης) και υψηλής (παρουσία κόπωσης) έντασης. Υλικό και μεθοδολογία: Εξετάστηκαν 14 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε χειρουργική αποκατάσταση ρήξης ΠΧΣ με μόσχευμα επιγονατιδικού τένοντα καθώς και 14 υγιείς ποδοσφαιριστές (ομάδα ελέγχου). Η καταγραφή δεδομένων έγινε με εργοσπιρομετρικό σύστημα ανάλυσης αναπνευστικών αερίων και τηλεμετρικό ηλεκτρομυογραφικό σύστημα καθώς οι συμμετέχοντες εκτέλεσαν (σε διαφορετικές ημέρες) 10 λεπτά τρέξιμο μέτριας και 10 λεπτά τρέξιμο υψηλής έντασης. Αποτελέσματα: Η άσκηση υψηλής έντασης είχε ως αποτέλεσμα συσσώρευση μυϊκής κόπωσης η οποία οδήγησε σε αύξηση της ηλεκτρομυογραφικής δραστηριότητας σε συνάρτηση με το χρόνο για τον έξω πλατύ μυ του υγιούς και του μη χειρουργημένου άκρου αλλά όχι και του χειρουργημένου. Για τον ορθό μηριαίο μυ η κόπωση είχε ως αποτέλεσμα αύξηση της ηλεκτρομυογραφικής δραστηριότητας η οποία ήταν πιο σεσημασμένη για την ομάδα των χειρουργημένων αθλητών. Συμπεράσματα: Η συσσώρευση μεταβολικής κόπωσης κατά το τρέξιμο έχει αρνητική επίδραση στην νευρομυϊκή απάντηση του έξω πλατέως μυός του χειρουργημένου άκρου σε 166 σύγκριση τόσο με το μη χειρουργημένο όσο και με υγιές άκρο αλλά και πιο ενισχυμένη απάντηση του δικέφαλου μηριαίου μυός εμφανίζεται στην ομάδα των χειρουργημένων αθλητών. Η αρνητική επίδραση της μυϊκής κόπωσης είναι πιθανόν να σχετίζεται με μεγαλύτερη πτώση στην λειτουργική απόδοση και αυξημένη πιθανότητα επανατραυματισμού