Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής μορφής του σαρκώματος Kaposi

Abstract

In this paper (thesis) we evaluated the contribution of radiotherapy to the management of classic type Kaposi sarcoma. In the first part we review the general knowledge about Kaposi sarcoma, go over the historical evolution of radiotherapy in the treatment of the disease and present the radiotherapy applications. From 1984 - 1995 we examined the charts of 138 patients with classic type Kaposi sarcoma. 115 patients were evaluable - 100 patients stage I, 6 patients stage II, 3 patients stage III and 6 patients stage IV. We looked into the location of the disease, incidence according to age, predisposing factors for the development of the disease, evolution and disease duration. We analyzed the results of other treatment modalities except radiotherapy and finally the radiotherapy results. Specifically we evaluated the response to radiotherapy, development of metastases and recurrence, the subsequent response to radiotherapy, the 5 year survival and we compared the results with the international literature. The radiotherapy resulted in an excellent control of the initial local disease and the subsequent local recurrences . The main conclusions from this study and the analysis of the cases are: 1. Radiotherapy controls the disease in 83,8% of the cases (CR 55,3%, PR=28,5%). 2. The percentage of local recurrence after radiation is small (23,6%) with mean disease free interval 1,5 year. 3. The percentage of local recurrence wirhin a year from the radiotherapy treatment is 8,46 %. 4. Radiotherapy controls the local recurrence of the disease in 75,5% of the cases with mean disease free interval 14,5 months. 5. There is no statistical signifant correlation of the type of radiation used in the treatment of classic type Kaposi sarcoma and the percentage of local recurrence (x2=3,11, 0,95<p<0.05). 6. There is statistical signifant correlation between radiation field size and local recurrence favoring the extended fields (x2=13,46, p< 0,001). 7. There is no statistical correlation between local recurrence and radiation dose (R>0,50676). 8. The early and late radiation skin reactions were minimal (early radiation skin reaction grade 2-4=7,8%).

Στην εργασία αυτή έγινε προσπάθεια αξιολόγησης της συμβολής της ακτινοθεραπείας στην αντιμετώπιση του σαρκώματος Kaposi. Στην αρχή γίνεται ανασκόπηση των γενικών γνώσεων για το σάρκωμα Kaposi, ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη της ακτινοθεραπείας και αναπτύσσονται οι θεραπευτικές της εφαρμογές. Από το 1984 εως και το 1995, μελετήσαμε στο «Θεαγένειο» αντικαρκινικό νοσοκομείο 138 ασθενείς με σάρκωμα Kaposi κλασσικού τύπου. Αξιολογήθηκαν 115 ασθενείς από τους οποίους 100 ασθενείς ήταν στο Ι στάδιο, 6 ασθενείς στο ΙΙ, 3 στο ΙΙΙ και 6 στο IV στάδιο. Μελετήθηκε η εντόπιση της νόσου, η συχνότητα εμφάνισης ανάλογα με την ηλικία, οι προδιαθεσικοί παράγοντες ανάπτυξης της νόσου, η εξέλιξη και η διάρκεια της νόσου. Έγινε ανάλυση των αποτελεσμάτων εφαρμογής άλλων θεραπευτικών μεθόδων πλην της ακτινοθεραπείας και στη συνέχεια ανάλυση των αποτελεσμάτων της ακτινοθεραπείας. Συγκεκριμένα μελετήθηκε η απάντηση στην ακτινοθεραπεία, η ανάπτυξη μεταστάσεων και υποτροπών και η απάντηση αυτών στην ακτινοθεραπεία, η πενταετής επιβίωση και έγινε σύγκριση με τη διεθνή βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα της ακτινοθεραπείας, τόσο στον έλεγχο της τοπικής νόσου όσο και των τοπικών υποτροπών κρίνονται πολύ ικανοποιητικά. Τα κυριότερα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη μελέτη και ανάλυση των περιστατικών μας, είναι: 1. Η ακτινοθεραπεία ελέγχει τη νόσο σε ποσοστό 83,8% (πλήρη ύφεση = 55,3%, μερική ύφεση = 28,5%). 2. Το ποσοστό των υποτροπών της νόσου μετά από ακτινοθεραπεία είναι μικρό (23,6%) με μέσο ελεύθερο νόσου διάστημα 1,5 έτος. 3. Το ποσοστό των υποτροπών της νόσου μετά από ακτινοθεραπεία που συνέβησαν κάτω του έτους είναι 8,46%. 4. Η ακτινοθεραπεία ελέγχει τις υποτροπές της νόσου σε ποσοστό 75,5% με μέσο ελεύθερο νόσου διάστημα 14,5 μήνες. 5. Το είδος της ακτινοβολίας στην εφαρμογή της ακτινοθεραπείας στην αντιμετώπιση του σαρκώματος Kaposi κλασσικού τύπου δεν επηρεάζει τον εμφανιζόμενο αριθμό υποτροπών μετά από ακτινοθεραπεία. Η διαφορά που βρέθηκε δεν είναι στατιστικά σημαντική (x2 = 3,11, 0,95 < p<0,05). 6. Ο αριθμός των υποτροπών της νόσου μετά από ακτινοθεραπεία εξαρτάται από το μέγεθος του πεδίου ακτινοβολίας και είναι μικρότερος όταν χρησιμοποιούμε εκτεταμένα πεδία ακτινοβολίας. Αποτέλεσμα στατιστικά σημαντικό (x2 = 13,46, p<0,001). 7. Ο αριθμός των υποτροπών της νόσου μετά από ακτινοθεραπεία δε μπορεί να συσχετιστεί με τη δόση όγκου. (R>0,050676). 8. Οι οξείες και χρόνιες ακτινικές δερματικές αντιδράσεις ήταν ελάχιστες (Οξεία ακτινική δερματική αντίδραση βαθμού 2 - 4 = 7,8%).