Εργαστηριακή αξιολόγηση υψίσυχνου αερισμού με jet αερίων στην μηχανική της αναπνοής σε διαφορετικές παραμέτρους αναπνευστήρα και τρόπων σύνδεσης με τον ασθενή

Abstract

Μολονότι η έννοια της μηχανικής αναπνοής, αναγνωρίστηκε από τον 16ο αιώνα από τον Vesalius1, μόλις τον 20ο αιώνα ο μηχανικός αερισμός εφαρμόστηκε ως θεραπευτική μέθοδος στην οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Τα τελευταία 30 χρόνια η περαιτέρω κατανόηση τόσο των ευεργετικών όσο και των βλαπτικών συνεπειών του μηχανισμού αερισμού οδήγησε στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών για τον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών του και σε μια πληθώρα εναλλακτικών τρόπων της μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής2. Μεταξύ αυτών, ο Υψίσυχνος Αερισμός, High Frequency Ventilation, (HFV) αναπτύχθηκε ως εναλλακτικός τρόπος μηχανικού αερισμού με στόχο την πρόληψη και τον περιορισμό των επιπλοκών του Συμβατικού Μηχανικού Αερισμού, Conventional Mechanical Ventilation, (CMV). Ως HFV ορίζεται ο μηχανικός αερισμός των πνευμόνων με αναπνευστική συχνότητα μεγαλύτερη από τη συνήθη, από 60 έως 3000 αν.min-1 και αναπνεόμενο όγκο ίσο ή μικρότερο από τον ανατομικό νεκρό χώρο3.