Αξιολόγηση της επίδρασης των περιβαλλοντικών συνθηκών στην αποτελεσματικότητα της χειρουργικής αποκατάστασης της πρεσβυωπίας με αμφοτερόπλευρη ένθεση πολυεστιακών εμφυτευμάτων

Abstract

Purpose: Primary objective of this doctoral dissertation is the comparison of patients’ visual performance following premium pseudophakic presbyopia corrections in different light combinations for near- and intermediate-vision activities of daily living (ADLs). To achieve this aim, the construction and validation of an experimental lighting facility that allows the evaluation of near and intermediate vision in different user-defined illuminance levels were set as a further objective. Methods: This is a prospective, comparative study. In part A’ of the study, the experimental lighting facility was constructed and validated. Normophakic patients populated three validation groups (VGs) according to their binocular uncorrected near visual acuity (BUNVA): a) VG1: 0.0-0.1 logMAR, b) VG2: 0.4 logMAR, and c) VG3: 0.7 logMAR. All participants addressed 10 near and intermediate activities of daily life (ADLs) in the three following lighting settings: 1) 25 foot candles (fc)/3000 kelvins (K), 2) 50 fc/4000 K, and 3) 75 fc/6000 K. Test-retest reliability was assessed in the validation groups by calculating intraclass correlation coefficients (ICCs) for all ADLs at the three light combinations in two different visits with an average 15-day time. In part B’ of the study, the participants populated three study groups: G1-patients with bilateral trifocal implantation, G2-patients with bilateral bifocal implantation, and G3-patients with bilateral monofocal implantation. All participants addressed 10 ADLs in nine combinations of light temperature (3000 K, 4000 K, and 6000 K) and light intensity (25 fc, 50 fc, and 75 fc) and declared their subjectively optimal light combination while reading. In both parts of the study, participants completed the NEI-VFQ-39 questionnaire. Results: In part A’, thirty-five patients in each group performed all ADLs in the three lighting settings. The difference in the achieved scores among all validation groups was statistically significant for all ADLs under the same lighting settings, indicating that the ADL framework had sufficient contract validity. VG1 demonstrated the best ADL scores in all ADLs and lighting settings, followed by VG2. Supermarket receipt (SupRe), book reading (BR), drops bottle reading (DR), and open door test (ODT) showed significant differences among the three lighting settings for VG2, while groups VG1 and VG3 did not show significant differences. Among the ADLs, phone book search (PBS) was the most difficult as it was the only ADL with a median value of 0 for all light combinations for VG2 and VG3. All ADLs demonstrated high repeatability with all ICCs > 0.80. Finally, significant differences between the three validation groups were observed in the NEI-VFQ-39 subscales of “near activities” and “vision specific - role difficulties”. In part B’, a total of 25 patients populated each one of the three study groups. G2 and G3 had the best total ADL scores in 6000 K/75 fc, while G1 had the best total ADL score in 4000 K/75 fc. Total ADL, easy ADL, and moderate difficulty ADL scores were significantly better in G2, while difficult ADL score was significantly better in G1. The majority of all groups selected 6000 K/75 fc as the most comfortable light combination, and no group selected 3000 K and 25 fc. Conclusions: This is the first study that validates a lighting facility for comparative studies in patients with different near-vision capacities performing a series of ADLs. The validation study revealed that people with moderate near vision benefit significantly from increasing levels of light intensity and light temperature in their visual performance mainly in reading activities using printed material in contrast to people with good or poor near vision. This lighting facility was utilized to evaluate patients undergoing presbyopic pseudophakic correction. It was found that trifocal patients benefit from intense daylight, while bifocal and monofocal patients benefit from intense, cold lighting. Trifocal patients present superior near-vision capacity in difficult near-vision daily tasks, while bifocal patients present superiority in easy and moderate-difficulty ADLs.

Σκοπός: Πρωταρχικός σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η αντικειμενική σύγκριση της οπτικής απόδοσης ασθενών που έχουν υποβληθεί σε αμφοτερόπλευρη ψευδοφακική πρεσβυωπική διόρθωση σε διαφορετικούς συνδυασμούς έντασης και θερμοκρασίας φωτισμού για σειρά δραστηριοτήτων της καθημερινότητας (ΔτΚ) που απαιτούν κοντινή και ενδιάμεση όραση. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, ως επιμέρους στόχος τέθηκε η κατασκευή και η εγκυροποίηση της απαιτούμενης πειραματικής εγκατάστασης φωτισμού με συνδυασμούς έντασης και θερμοκρασίας φωτισμού ελεγχόμενου από τον χρήστη. Μέθοδος: Πρόκειται για μια προοπτική, συγκριτική μελέτη. Στο Α’ στάδιο της μελέτης πραγματοποιήθηκε η κατασκευή και η εγκυροποίηση της εγκατάστασης φωτισμού. Σε αυτό, συμμετείχαν άτομα με διαυγή κρυσταλλοειδή φακό, τα οποία χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες σύμφωνα με τη διόφθαλμη μη διορθωμένη κοντινή οπτική τους οξύτητα (Binocular Uncorrected Near Visual Acuity - BUNVA): α) VG1: 0.0-0.1 logMAR, β) VG2: 0.4 logMAR, και γ) VG3: 0.7 logMAR. Όλοι οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν 10 ΔτΚ στους συνδυασμούς φωτισμού 25 foot candles (fc)/3000 kelvins (K), 50 fc/4000 K, και 75 fc/6000 K. Η επαναληψιμότητα αξιολογήθηκε σε όλες τις ομάδες εγκυροποίησης με τον υπολογισμό των συντελεστών ενδοταξικής συνάφειας (Intraclass Correlation Coefficients - ICCs) για όλες τις ΔτΚ στους τρεις συνδυασμούς φωτισμού σε δύο διαφορετικές επισκέψεις με μέσο χρονικό παράθυρο 15 ημερών. Στο Β’ στάδιο της μελέτης συμμετείχαν ασθενείς που χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: G1 – ασθενείς με αμφοτερόπλευρη ένθεση τριπλοεστιακού ενδοφακού, G2 – ασθενείς με αμφοτερόπλευρη ένθεση διπλοεστιακού ενδοφακού, και G3 – ασθενείς με αμφοτερόπλευρη ένθεση μονοεστιακού ενδοφακού. Όλοι οι συμμετέχοντες πραγματοποίησαν 10 ΔτΚ σε εννέα συνδυασμούς θερμοκρασίας (3000 K, 4000 K και 6000 K) και έντασης (25 fc, 50 fc και 75 fc) φωτισμού και δήλωσαν τον υποκειμενικά βέλτιστο συνδυασμό φωτισμού κατά την ανάγνωση. Και στα δύο στάδια της μελέτης, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο NEI-VFQ-39. Αποτελέσματα: Στο Α’ στάδιο, τριανταπέντε συμμετέχοντες σε κάθε ομάδα πραγματοποίησαν όλες τις ΔτΚ στους τρεις συνδυασμούς φωτισμού. Η διαφορά στις βαθμολογίες μεταξύ όλων των ομάδων εγκυροποίησης ήταν στατιστικά σημαντική για όλες τις ΔτΚ με τους ίδιους συνδυασμούς φωτισμού, υποδεικνύοντας ότι το πλαίσιο ΔτΚ είχε επαρκή εγκυρότητα εννοιολογικής κατασκευής. Η ομάδα VG1 εμφάνισε τις καλύτερες βαθμολογίες σε όλες τις ΔτΚ και τους συνδυασμούς φωτισμού, ακολουθούμενη από την ομάδα VG2. Η ανάγνωση απόδειξης σούπερ μάρκετ (SupRe), η ανάγνωση βιβλίου (BR), η ανάγνωση φυαλλιδίου κολλυρίων (DR) και η δοκιμασία ξεκλειδώματος πόρτας (ODT) εμφάνισαν σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών συνδυασμών φωτισμού για την ομάδα VG2, ενώ οι ομάδες VG1 και VG3 δεν εμφάνισαν σημαντικές διαφορές. Μεταξύ των ΔτΚ, η αναζήτηση σε τηλεφωνικό κατάλογο (PBS) αναγνωρίστηκε ως η πιο δύσκολη καθώς ήταν η μοναδική ΔτΚ που παρουσίαζε διάμεση τιμή 0 για όλους τους συνδυασμούς φωτισμού για την ομάδα VG2 και VG3. Όλες οι ΔτΚ επέδειξαν υψηλή επαναληψιμότητα με όλους τους δείκτες ICCs > 0.80. Τέλος, παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων εγκυροποίησης στην υποκατηγορία του ερωτηματολογίου NEI-VFQ-39 των κοντινών δραστηριοτήτων και των δυσκολιών ρόλων σχετιζόμενων με την όραση. Στο Β’ στάδιο, εικοσιπέντε συμμετέχοντες σε κάθε ομάδα πραγματοποίησαν όλες τις ΔτΚ στους εννέα συνδυασμούς φωτισμού. Οι ομάδες G2 και G3 είχαν την καλύτερη συνολική βαθμολογία ΔτΚ σε φωτισμό 6000 K/75 fc, ενώ η ομάδα G1 είχε την καλύτερη συνολική βαθμολογία ΔτΚ σε φωτισμό 4000 K/75 fc. Οι συνολική βαθμολογία ΔτΚ, η βαθμολογία ΔτΚ εύκολης και μέτριας δυσκολίας ήταν σημαντικά καλύτερες στην ομάδα G2, ενώ η βαθμολογία των δύσκολων ΔτΚ ήταν σημαντικά καλύτερη στην ομάδα G1. Η πλειοψηφία όλων των ομάδων επέλεξε το φωτισμό 6000 K/75 fc ως τον πιο άνετο συνδυασμό φωτισμού ενώ καμία ομάδα δεν επέλεξε τους φωτισμούς των 3000 K και των 25 fc. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη είναι η πρώτη που εγκυροποιεί μια εγκατάσταση φωτισμού για συγκριτικές μελέτες σε ασθενείς με διαφορετική ικανότητα κοντινής όρασης που εκτελούν μια σειρά από ΔτΚ. Η μελέτη εγκυροποίησης αποκάλυψε ότι τα άτομα με μέτρια κοντινή όραση επωφελούνται σημαντικά από την αύξηση της έντασης και της θερμοκρασίας του φωτισμού στην οπτική τους απόδοση κυρίως σε δραστηριότητες ανάγνωσης έντυπου υλικού σε αντίθεση με τα άτομα που έχουν καλή ή κακή κοντινή όραση. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση φωτισμού αξιοποιήθηκε για την αξιολόγηση ασθενών που υποβλήθηκαν σε πρεσβυωπική ψευδοφακική διόρθωση. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αμφοτερόπλευρη ένθεση τριπλοεστιακών περιθλαστικών ενδοφακών βρέθηκε ότι επωφελούνται από το έντονο φως της ημέρας, ενώ οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αμφοτερόπλευρη ένθεση διπλοεστιακών και μονοεστιακών ενδοφακών επωφελούνται από τον έντονο, ψυχρό φωτισμό. Οι ασθενείς με τριπλοεστιακους ενδοφακούς παρουσιάζουν ανώτερη ικανότητα κοντινής όρασης σε δύσκολες ΔτΚ που απαιτούν κοντινή όραση, ενώ οι ασθενείς με διπλοεστιακούς ενδοφακούς παρουσιάζουν υπεροχή σε εύκολες ΔτΚ και ΔτΚ μέτριας δυσκολίας.