Μεταβολική χειρουργική σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ και νοσογόνο παχυσαρκία (BMI ≥40kg/m2): συμμετοχή του γαστρικού θόλου στον γλυκαιμικό έλεγχο

Abstract

Purpose: Glycemic control, after metabolic surgery is achieved in two stages, initially with neuroendocrine alterations and in the long-term with sustainable weight loss. The resection of the gastric fundus, as the major site of ghrelin production, is probably related with optimized glucose regulation. The aim of the present study is to investigate whether the modification of laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass (LRYGBP) with fundus resection offers superior glycemic control, compared to typical LRYGBP. Materials and methods: Participants were 24 patients with body mass index (BMI) ≥40kg/m2 and type II diabetes mellitus (T2DM), who were randomly assigned to undergo LRYGBP and LRYGBP with fundus resection (LRYGBP+FR). Gastrointestinal (GI) hormones [ghrelin, glucagon-like-peptide-1 (GLP-1), peptide-YY (PYY)] and glycemic parameters (glucose, insulin, HbA1c, c-peptide, insulinogenic index, HOMA-IR) were measured preoperatively, at 6 and 12 months during an oral glucose tolerance test (OGTT).Results: 95% of patients showed complete remission of T2DM after 12 months. LRYGBP+FR was not related with improved glycemic control, compared to LRYGBP. Ghrelin levels were not significantly reduced at 6 and 12 months after LRYGBP+FR. GLP-1 and PYY levels were remarkably increased postprandially in both groups at 6 and 12 months postoperatively (p<0.01). Patients who underwent LRYGBP+FR achieved a significantly lower BMI at 12 months in comparison to LRYGBP (p<0.05). Conclusion: Fundus resection is not associated with improved glycemic regulation, compared to typical LRYGBP and the significant decrease in BMI after LRYGBP+FR has to be further confirmed with longer follow-up.

Εισαγωγή: Στην μεταβολική χειρουργική, ο γλυκαιμικός έλεγχος επιτυγχάνεται σε δύο στάδια, πρώϊμα μέσω νευροενδοκρινών μηχανισμών και μακροπρόθεσμα με την επιτυχή διατήρηση απώλειας βάρους. Η εκτομή του γαστρικού θόλου, ως η κύρια θέση παραγωγής της γκρελίνης, σχετίζεται πιθανά με βελτιστοποίηση της γλυκορύθμισης. Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη ενισχυμένης αντιδιαβητικής δράσης μέσω προσθήκης εκτομής του γαστρικού θόλου στην γαστρική παράκαμψη κατά Roux-en-Y (LRYGBP), καθώς και η μελέτη των επιπέδων των γαστρεντερικών ορμονών. Υλικά και Μέθοδος: Συνολικά συμμετείχαν 24 ασθενείς, ηλικίας 18-60 ετών, με ΒΜΙ ≥40kg/m2 και σακχαρώδη διαβήτη ΙΙ (T2DM), οι οποίοι τυχαιοποιημένα υποβλήθηκαν σε LRYGBP και LRYGBP με εκτομή γαστρικού θόλου (LRYGBP+FR). Οι ορμόνες του γαστρεντερικού (γκρελίνη, GLP-1, PYY) και γλυκαιμικοί παράμετροι (γλυκόζη, ινσουλίνη, HbA1c, c-πεπτίδιο, ινσουλινογόνος δείκτης, HOMA-IR) μετρήθηκαν προεγχειρητικά, στους 6 και στους 12 μήνες κατά την διάρκεια δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης (OGTT). Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε πλήρης ύφεση του ΣΔ ΙΙ (95%) στους 12 μήνες. Η ομάδα LRYGBP+FR δεν σημείωσε καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο, συγκριτικά με την ομάδα LRYGBP. Τα επίπεδα γκρελίνης μειώθηκαν μετεγχειρητικά στην ομάδα LRYGBP+FR στους 6 και 12 μήνες, αλλά όχι στατιστικά σημαντικά. Τα επίπεδα GLP-1 και PYY αυξήθηκαν σημαντικά μεταγευματικά και στις δύο ομάδες στους 6 και 12 μήνες μετεγχειρητικά (p<0.01). Η ομάδα LRYGBP+FR εμφάνισε χαμηλότερο BMI στους 12 μήνες συγκριτικά με την LRYGBP (p<0.05). Συμπεράσματα: Η απώλεια βάρους και η μεταγευματική αυξημένη έκκριση GLP-1, PYY οδήγησαν σε καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο. Η προσθήκη της εκτομής γαστρικού θόλου αν και δεν οδήγησε σε βελτιωμένη γλυκορύθμιση, σημείωσε μεγαλύτερη απώλεια βάρους στον χρόνο, το οποίο θα επιβεβαιωθεί με μεγαλύτερο follow-up και καλά σχεδιασμένες μελέτες.