Δια βίου μάθηση και εκπαιδευτικές διακρίσεις στα επιμορφωτικά προγράμματα: οι έμφυλες διαστάσεις του φαινομένου στην περίπτωση των ατόμων με αναπηρία

Abstract

Τhe main aim of the present thesis is to define the factors which contribute to the attitude maintained by persons with disability, concerning matters of inclusion and completion of training programmes, as well as the gender-specific differentiations which are observed.A quantitative research was initially conducted in order to produce the material under study, which pertained to the distribution of questionnaires to persons with disability, who have actually participated in training programmes. The purpose of these questionnaires has been to identify the difficulties that disabled participants met, in relation to their decisions to take part in these programmes, as well as the hardships they faced during their training. At the same time, their expectations from their training were studied, along with the dimension of gender and accessibility, in combination with lifelong learning and the role of the latter in their equal social intergration. Subsequently, heads and directors of training programmes were interviewed within the aim of clarifying their positions, as well as their attitudes, concerning the design of those programmes taking always into consideration the dimensions of disability and the participants’ gender.The conclusion drawn from the study is that educational discrimination is present during the training of disabled learners, while there are equally certain cases of gender inequalities. Persons with disabilities are in general, to a significant degree, hesitant when it comes to joining and participating in training programmes; in some cases they might participate, without, however, being granted the necessary support. The latter event results in the generation of multiple barriers, which disabled participants, should face in order to complete these programmes.

Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι ο προσδιορισμός των παραγόντων που συμβάλλουν στη στάση των ατόμων με αναπηρία αναφορικά με την ένταξη στα επιμορφωτικά προγράμματα και την ολοκλήρωσή τους, όπως και η αποσαφήνιση των έμφυλων διαφοροποιήσεων που παρατηρούνται.Για την παραγωγή του υλικού της μελέτης αρχικά, διεξήχθη ποσοτική έρευνα, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε διανομή ερωτηματολογίων σε άτομα με αναπηρία που έχουν παρακολουθήσει επιμορφωτικά προγράμματα, προκειμένου να διερευνηθούν οι δυσκολίες που συνάντησαν σε σχέση με την απόφασή τους για τη συμμετοχή σε αυτά, αλλά και τα εμπόδια που αντιμετώπισαν κατά τη φοίτησή τους. Ταυτόχρονα, μελετήθηκαν οι προσδοκίες από την επιμόρφωσή τους, οι διαστάσεις του φύλου και της προσβασιμότητας σε συνδυασμό με τη δια βίου μάθηση και τον ρόλο τους στην ισότιμη ένταξή τους στην κοινωνία. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με διευθυντές/τριες επιμορφωτικών προγραμμάτων, με σκοπό την αποσαφήνιση των θέσεων και των στάσεών τους αναφορικά με τον σχεδιασμό των επιμορφωτικών προγραμμάτων τα οποία διευθύνουν, λαμβάνοντας υπόψη τη διάσταση της αναπηρίας, αλλά και του φύλου.Από τη μελέτη προκύπτει ότι παρατηρούνται εκπαιδευτικές διακρίσεις κατά την επιμόρφωση των ατόμων με αναπηρία και, κατά περιπτώσεις έμφυλες ανισότητες. Τα άτομα με αναπηρία, σε μεγάλο ποσοστό, είτε είναι διστακτικά ως προς τη συμμετοχή σε επιμορφωτικά προγράμματα, είτε συμμετέχουν σε αυτά χωρίς, ωστόσο, να λαμβάνουν την απαραίτητη υποστήριξη, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν πολλαπλά εμπόδια ως προς την ολοκλήρωσή τους.