Η προγνωστική αξία του πρώιμου σπινθηρογραφήματος αιμάτωσης του μυοκαρδίου έπειτα από διενέργεια πρωτογενούς αγγειοπλαστικής

Abstract

Coronary heart disease is the leading cause of death in industrialized countries and accounts for 39.4% of all deaths in the United States. For the invasive treatment of coronary heart disease, primary angioplasty (PTCA) and the method of endotracheal stents application in combination with the use of antiplatelet agents. This combination has led to the reduction of complications following the angioplasty (PCI) approach. The main complication is the restenosis of the stents, although the problem has been significantly reduced with the use of drug eluting stents. It usually occurs 3-9 months after surgery and patients develop angina or have no visible problems with coronary angiography. Myocardial perfusion scan was used to predict restenosis a few days-months after angioplasty. The present study suggests the use of myocardial perfusion scan with dipyridamole 6 days after primary angioplasty. The perfusion scan was repeated 6 months after surgery in the patients with reversible defect in the first scan. The heart rate under stress situation was higher compared to the resting state where higher systolic pressure was observed. The first scan was abnormal (with a lack of perfusion during the fatigue test) in 17% of cases and normal (without a deficiency of perspiration during fatigue) in the rest. It was found that participants with abnormal 1st scan were expected to have an increased chance of developing a pathological 2nd scan (33.3%) with a probability of about 8 times higher compared to those who had a normal 1st scan (4.1%). The conclusions of the research have considerable validity, as the research can be considered particularly helpful, since the 2 groups had complete simulation in all other parameters.

Η στεφανιαία νόσος αποτελεί την βασικότερη αιτία θανάτου στις βιομηχανοποιημένες χώρες και προκαλεί το 39.4% του συνόλου των θανάτων στις Η.Π.Α. Για την επεμβατική αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου υπάρχει η μέθοδος της πρωτογενούς αγγειοπλαστικής (PTCA) και η μέθοδος εφαρμογής των ενδοαυλικών stents σε συνδυασμό με τη χρήση αντιαιμοπεταλιακών παραγόντων. Αυτός ο συνδυασμός οδήγησε σε περιορισμό των επιπλοκών που ακολουθούν τις αγγειοπλαστικές προσεγγίσεις (PCI). Κύρια επιπλοκή αποτελεί η επαναστένωση των stents, αν και το πρόβλημα έχει περιοριστεί σημαντικά με τη χρήση των drug eluting stents. Συνήθως συμβαίνει 3-9 μήνες μετά από την επέμβαση και οι ασθενείς αναπτύσσουν στηθάγχη ή δεν παρουσιάζουν κανένα πρόβλημα στη στεφανιογραφία. Το σπινθηρογράφημα καρδιάς χρησιμοποιήθηκε στην πρόβλεψη της επαναστένωσης μερικές μέρες- μήνες μετά από αγγειοπλαστική. Η παρούσα μελέτη προτείνει τη χρήση σπινθηρογραφήματος καρδιάς με διπυριδαμόλη 6 ημέρες μετά την πρωτογενή αγγειοπλαστική. Το σπινθηρογράφημα επαναλήφθηκε 6 μήνες μετά την επέμβαση στους ασθενείς με έλλειμμα αιμάτωσης κατά την κόπωση στο πρώτο σπινθηρογράφημα. Το 1ο σπινθηρογράφημα αναδείχτηκε παθολογικό (με έλλειμμα αιμάτωσης κατά τη δοκιμασία κόπωσης) στο 17% των περιπτώσεων και φυσιολογικό (χωρίς έλλειμμα αιμάτωσης κατά την κόπωση) στις υπόλοιπες. Αναδείχτηκε ότι οι συμμετέχοντες με 1ο παθολογικό σπινθηρογράφημα με έλλειμμα αιμάτωσης αναμένεται να έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης παθολογικού 2ου σπινθηρογραφήματος (εικόνα ισχαιμίας) (33.3%) με πιθανότητα περίπου 8 φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με όσους είχαν 1ο σπινθηρογράφημα χωρίς έλλειμμα αιμάτωσης (4.1%). Τα συμπεράσματα της έρευνας έχουν σημαντική ισχύ, καθώς η έρευνα μπορεί να θεωρηθεί πειραματική, αφού οι 2 ομάδες είχαν πλήρη εξομοίωση σε όλες τις υπόλοιπες παραμέτρους.