Η συμβολή του γονιδίου LILRA3 στην παθογένεια του συνδρόμου SJOGREN

Abstract

Title: Association of LILRA3 gene with lympomagenesis risk in young SS patients Primary Sjögren’s Syndrome (pSS) is a systematic autoimmune disease, characterized by increased risk for B non-Hodgkin lymphoma (B-NHL) development. While the deleted variation of the Leukocyte immunoglobulin-like receptor A3 (LILRA3) gene has been identified as a risk factor for both lymphomagenesis and pSS development in Caucasian populations, the functional LILRA3 variant was found to increase susceptibility for Rheumatoid Arthritis (RA), Systemic Lupus Erythematosous (SLE) and pSS in Chinese population. Moreover functional LILRA3 gene has been linked to increased LILRA3 protein serum levels, as previously reported. LILRA3 is a soluble immunoreceptor which binds to MHC-I molecules, is secreted by monocytes and B-cells and induces NK and CD8⁺ T cells production, triggering inflammatory responses. The aim of our case-control study was to estimate the prevalence of LILRA3 gene variants, quantitate LILRA3 protein serum levels and explore potential clinical and serological associations in pSS population. 402 patients meeting the classification criteria for pSS (ACR/EULAR classification criteria, 2016) and 381 healthy Controls (ΗC) of similar age and sex distribution all of Greek origin were included. pSS patients were further stratified according to the presence and the type of lymphoma in 301 SS-nL (SS-non Lymphoma group) and in 101 SS-L (Lymphoma) group. On the basis of the age of SS onset, SS patients were further stratified into younger (≤40 years) [SS-nL ≤40 (n = 52), SS-L ≤40 (n = 23)] and older (>40 years) age of disease onset [SS-nL >40 years (n = 249), SS-L >40 years (n = 78)]. LILRA3 gene polymorphisms were detected using polymerase chain reaction (PCR). We identified three genetic variations: homozygous-non deleted or functional or wild type type (+/+), heterozygous (+/-) and homozygous deleted (-/-). LILRA3 protein serum levels were measured by Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA). All statistical analyses were performed using SPSS and Graphpad Prism 5 and the level of statistical significance was defined to 5%. There was no difference in the frequency of LILRA3 genetic variants between the whole pSS population and HC. When pSS patients were stratified according to the age of disease onset, only the SS-L group with disease onset ≤ 40 years displayed statistically significant higher rates of the wild type variant of the LILRA3 gene compared to HC (100% vs 82.9%, p=0.03). In line with this observation, LILRA3 protein serum levels were also found to be significantly elevated in SS-L group ≤40 years, compared to SS-nL and HC ≤40 years (1.77 ± 1.45 ng/mL vs 0.89 ± 0.61 ng/mL vs. 0.46 ± 0.43 ng/mL, p-values 0.049 and 0.001, respectively). Moreover, LILRA3 serum levels were also significantly increased in SS-L group ≤40 years compared to those with disease onset later in life (1.77 ± 1.45 ng/mL vs 0.66 ± 0.89 ng/mL p=0.007). While no differences in LILRA3 gene variants were detected between pSS and HC groups, increased rates of the functional wild type LILRA3 gene together with heightened LILRA3 serum protein levels were found in SS-L patients with age of SS onset ≤40 years. Given the previously reported role of the LILRA3 functional variant in promoting inflammation and the aggressive clinical phenotypes observed in younger SS individuals, the present findings further support a potential contributory role of the LILRA3 variant in lymphoproliferaion related to young onset pSS, through fueling of chronic inflammatory responses.

Τίτλος: Συσχέτιση του γονιδίου LILRA3 με τον κίνδυνο λεμφωματογένεσης σε νεαρούς ασθενείς με σύνδρομο Sjögren To πρωτοπαθές σύνδρομο Sjögren (pSS) είναι μία συστηματική αυτοάνοση νόσος, χαρακτηριζόμενη από αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη Β-non Hodgkin λεμφώματος. Πρόσφατα στη βιβλιογραφία αναγνωρίστηκε πως η γενετική διαγραφή του γονιδίου LILRA3 (Leukocyte immunoglobulin-like receptor A3) συσχετίστηκε τόσο με τον κίνδυνο λεμφωματογένεσης όσο και με την ανάπτυξη pSS σε πληθυσμό Καυκάσιας καταγωγής, σε αντίθεση με το λειτουργικό γονότυπο που φάνηκε να αυξάνει τον κίνδυνο για εκδήλωση RA, ΣΕΛ και pSS σε Κινέζους ασθενείς. Επιπλέον, η λειτουργική έκφραση του γονιδίου συσχετίστηκε με αυξημένα επίπεδα της αντίστοιχης LILRA3 πρωτεΐνης στον ορό. Πρόκειται για έναν διαλυτό ανοσοϋποδοχέα που συνδέεται με μόρια του MHC-I, εκκρίνεται από μονοκύτταρα και Β λεμφοκύτταρα και επάγει την ανοσολογική απόκριση μέσω κινητοποίησης των ΝΚ και CD8⁺T κυττάρων. Σκοπός της δικής μας case-control μελέτης ήταν να εκτιμήσουμε την συχνότητα των πολυμορφισμών του γονιδίου LILRA3 καθώς και τα επίπεδα της αντίστοιχης πρωτεΐνης στον ορό ασθενών με pSS και να διερευνήσουμε τους συσχετισμούς που προκύπτουν σε κλινικό και εργαστηριακό επίπεδο. Στην μελέτη συμμετείχαν 402 ασθενείς με pSS (2016 ACR/EULAR classification criteria) συγκρινόμενοι με 381 υγιείς μάρτυρες, παρόμοιας ηλικίας και φύλου. Οι pSS ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν περαιτέρω βάση της παρουσίας λεμφώματος σε 301 SS-nL (SS-non lymphoma group) και σε 101 SS-L (SS-lymphoma group) ασθενείς. Επιπλέον, βάση ηλικίας έναρξης της νόσου, διαχωρίστηκαν σε ομάδα SS-nL ≤40 ετών (n = 52), SS-L ≤40 ετών (n = 23) και SS-nL >40 ετών (n = 249), SS-L >40 ετών (n = 78). Η ανίχνευση των πολυμορφισμών του LILRA3 πραγματοποιήθηκε με μέθοδο αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) και προέκυψαν οι ακόλουθοι γονότυποι: ομόζυγη γενετική έκφραση ή λειτουργικός γονότυπος (+/+), ετερόζυγος γενετική διαγραφή (+/-) και ομόζυγος γενετική διαγραφή (-/-). Τα επίπεδα της πρωτεΐνης LILRA3 στον ορό εκτιμήθηκαν με τη μέθοδο ELISA. H στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση των προγραμμάτων SPSS και GraphPad Prism 8 με το επίπεδο της στατιστικής σημαντικότητας να ορίζεται στο 5%. Σε πρώτη ανάγνωση, δεν βρέθηκε καμία διαφορά στη συχνότητα των γενετικών πολυμορφισμών του LILRA3 μεταξύ των SS-nL, SS-L και HC πληθυσμιακών ομάδων. Λαμβάνοντας όμως υπόψιν τον ηλικιακό πρότυπο ταξινόμησης, βρέθηκε πως οι SS-L ασθενείς ≤40 ετών παρουσίαζαν σε μεγαλύτερη συχνότητα την γενετική έκφραση του LILRA3 συγκρινόμενοι με τους υγιείς μάρτυρες (SS-L: 100%, HC: 82.9%, p = 0.03). Ανάλογα με τα αποτελέσματα σε γενετικό επίπεδο, προέκυψε πως και τα επίπεδα της LILRA3 πρωτεΐνης στους SS-L ασθενείς ≤40 ετών ήταν αυξημένα σε επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας συγκριτικά με τους SS-nL και HC ≤40 ετών(1.77 ± 1.45 ng/mL vs 0.89 ± 0.61 ng/mL vs. 0.46 ± 0.43 ng/mL, p-values 0.049 και 0.001, αντίστοιχα), αλλά και με τους SS-L ασθενείς > 40 ετών (1.77 ± 1.45 ng/mL vs 0.66 ± 0.89 ng/mL p=0.007). Συμπερασματικά, ενώ δεν ανιχνεύθηκε καμία διαφορά μεταξύ των πληθυσμιακών ομάδων των pSS ασθενών με τους ΗC, εντούτοις βρέθηκε αυξημένη συχνότητα του λειτουργικού γονότυπου LILRA3 αλλά και της αντίστοιχης πρωτεΐνης στην ομάδα SS-L ≤40 ετών. Λαμβάνοντας υπόψιν μας προηγηθείσες βιβλιογραφικές αναφορές που συνδέουν την λειτουργική έκφραση του παραπάνω γονιδίου με την κινητοποίηση της φλεγμονώδους απόκρισης και τον επιθετικότερο κλινικό φαινότυπο των νεαρών pSS ασθενών, τα παρόντα ευρήματα πιθανώς να ενισχύουν την υπόθεση της συμβολής του LILRA3 στη λεμφωματογένεση που επιτελείται σε ασθενείς με πρώιμη εκδήλωση του pSS, μέσω κινητοποίησης μηχανισμών χρόνιας φλεγμονής.