Πειραματική μελέτη βασικών μηχανισμών δράσης της κροκετίνης στην πρόληψη της νεφρικής βλάβης λόγω του συνδρόμου ισχαιμίας - επαναιμάτωσης

Abstract

Renal impairment is associated with high mortality rates in severely ill patients. The need to prevent and treat renal damage underlines the importance of understanding the pathophysiological mechanisms that characterize it. This could also enable early diagnosis and the design of alternative therapeutic approaches. The aim of this study is to investigate the effect of crocetin, a known antioxidant, on the prevention of renal damage due to ischemia- reperfusion injury and the investigation of the mechanisms involved. The present study was performed on C57BL/6 mice aged 10-12 weeks. The animals had access to water and food ad libitum. The experiment, as described in materials and methods, was completed at 24 h, in which case the kidneys were removed for further study, both at tissue morphology (with immunohistochemistry) and changes in the level of miRs’ expression by qRT-PCR. Accordingly, using the automatic precision analyzer, the serum levels of the basic parameters currently used clinically for the monitoring of renal function were determined. The administration of crocetin, despite the short presence of the substance in the body, affects all the biochemical parameters analyzed (urea, creatinine, uric acid, and ions of Na, K, Cl, P, Mg and Ca), causing significant decrease of their measured values. Crocetin also resulted in a significant limitation of the inflammation elements and the degree of epithelial damage. Furthermore, the administrationof crocetin appears to restore levels of expression of miR21, miR127 and miR132.

Η παρούσα εργασία παρουσιάζει αποτελέσματα που υποστηρίζουν τον προστατευτικό ρόλο της κροκετίνης στη νεφρική βλάβη που προκαλείται από ισχαιμία / επαναιμάτωση. Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτή η δράση περιλαμβάνει την επαγωγή έκφρασης miR-127. Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να διερευνηθεί το ενδεχόμενο προληπτικής δράσης αυτής της ουσίας (δηλαδή η χορήγηση κροκετίνης πριν από την πρόκληση σοκ I / E) και η επανειλημμένη χορήγησή της μετά το σοκ για να καθοριστεί σε ποιο βαθμό αυτή η ουσία είναι ικανή να αναστέλλει τις βλάβες που προκαλούνται. Ωστόσο, αυτές οι προτάσεις μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μελλοντικές εργασίες για να αποδειχθεί ότι τα miRNAs έχουν τη δυνατότητα να είναι αποτελεσματικοί βιοδείκτες και θεραπευτικοί στόχοι για μεταγενέστερη θεραπεία. Ως εκ τούτου, τα miRNAs αντιπροσωπεύουν νέους θεραπευτικούς στόχους για μια εξουθενωτική ασθένεια που συνεχίζει να αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και για την οποία λείπουν πλήρως αποτελεσματικές θεραπείες. Από τα αποτελέσματα που προέκυψαν και από πρόσφατες μελέτες που έχουν δημοσιευθεί θα μπορούσε πιθανά η κροκετίνη σε συνδυασμό με επιλεγμένα miRNAs να χορηγείται με την τεχνολογία των νανοσωματιδίων σε περιπτώσεις νεφρικής δυσλειτουργίας/ βλάβης. Με την παρούσα μελέτη προκαλώντας τεχνητή ισχαιμία/επαναιμάτωση (Ι/Ε) σε μύες και έπειτα από χορήγηση της κροκετίνης, είδαμε περιορισμό των στοιχείων φλεγμονής και του βαθμού καταστροφής του επιθηλίου, αλλαγή βιοχημικών παραμέτρων και μοριακού προφίλ. Μελλοντικές μελέτες μένει να διαλευκάνουν τους μηχανισμούς μέσω των οποίων η κροκετίνη δρα ευεργετικά επηρεάζοντας όλα τα επίπεδα (μοριακά, ιστολογικά & βιοχημικά)