Ελληνικός κινηματογράφος (1914 - 1974): ερμηνευτικές προσεγγίσεις και τεχνολογικές εξελίξεις μέσα από το πρίσμα της θεωρίας της υποδοχής

Abstract

The present research work has as its subject the reception of Greek cinema of the period 1914 - 1974, and the connection between technological development and reception. The most important aspects of audience reception are explored, as well as the broader reception of audiovisual creations and media. The research specializes in highlighting the way on which the reception process in cinema is linked both to the available technical modes of production and the evolution of technology, as well as to the social, economic and cultural context of each historical period. The reception of Greek cinema it has been studied through the prism of Reception Theory. The study of film reception is a method of exploring meaning, as it is formed through its social, technological, historical and cultural context. It shows us visible and invisible aspects of our culture, in specific periods of time in history. In addition, the use and the commercial exploitation of the new - each time - technologies and applications, as in this case cinema, it is a complex social, economic, ideological and cultural process that needs to be explored in the context of historical research.

Η παρούσα ερευνητική εργασία έχει ως θέμα την πρόσληψη του ελληνικού κινηματογράφου της περιόδου 1914 - 1974, καθώς και τη σύνδεση μεταξύ τεχνολογικής εξέλιξης και πρόσληψης. Διερευνώνται οι σημαντικότερες εκφάνσεις της πρόσληψης των ταινιών, αλλά και ευρύτερα των οπτικοακουστικών δημιουργιών και μέσων. Η έρευνα εξειδικεύεται στην ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο η προσληπτική διαδικασία στον κινηματογράφο συνδέεται τόσο με τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα παραγωγής και την εξέλιξη της τεχνολογίας, όσο και με τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά συμφραζόμενα κάθε ιστορικής περιόδου. Η πρόσληψη του ελληνικού κινηματογράφου μελετάται μέσα από το πρίσμα της Θεωρίας της Υποδοχής. Η μελέτη της πρόσληψης των ταινιών αποτελεί μέθοδο διερεύνησης του νοήματος, όπως αυτό συνδιαμορφώνεται μέσα από την κοινωνική, τεχνολογική, ιστορική και πολιτισμική του διάσταση. Μας υποδεικνύει θεατές και αθέατες πλευρές του πολιτισμού μας, σε συγκεκριμένες χρονικές και ιστορικής σημασίας περιόδους. Επιπλέον, ο τρόπος χρήσης και εμπορικής εκμετάλλευσης των νέων - κάθε φορά - τεχνολογιών και εφαρμογών, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κινηματογράφος, αποτελεί μια σύνθετη κοινωνική, οικονομική, ιδεολογική και πολιτισμική διεργασία που χρήζει διερεύνησης στο πλαίσιο της ιστορικής έρευνας.