Ο ελληνικός παραδοσιακός χορός ως πρακτική αντιμετώπισης άγχους και στρες στους καρκινοπαθείς, στα πλαίσια ενίσχυσης της ψυχικής τους ευεξίας

Abstract

TThe aim of the research was to study the effects of a Greek traditional dance learning program on improving the quality of life of patients diagnosed with cancer of any forms, both during and after their treatment, through managing their stress and anxiety. The study sample consisted of 300 cancer patients from hospital units in the prefecture of Attica and non-profit cancer organizations. The patients were randomly divided into two groups; 150 of them joined the experimental group and the rest 150 were the control group. The experimental group attended a two-month program of learning Greek traditional dances with a frequency of two lessons per week, while the control group did not attend any physical aerobic activity. Two months after the completion of the program, a maintenance test was performed. Data collection was performed using DASS-21 and EORTC QLQ-C30 (version 3.0) questionnaires. The statistical analyzes used were Cronbach's reliability analysis and variance analysis for dependent measurements with respect to one-way repeated factor. Through the analysis of the results of the experimental group, it was observed that there was a statistically significant improvement not only in the factors of decreasing stress and anxiety, but also in all the factors of quality of life (except for the factor "Nausea- Vomiting"), while for the control group no statistically significant changes were observed. As a result, the participation in a learning program of Greek traditional dances, a pleasant form of aerobic physical activity, can decrease stress and anxiety levels in cancer patients, both during and after treatment, improve their quality of life and be part of their necessary psychosocial support.

Σκοπός της έρευνας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος διδασκαλίας ελληνικών παραδοσιακών χορών στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στα επίπεδα του άγχους και του στρες ασθενών με καρκίνο όλων των μορφών, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θεραπευτική τους αγωγή. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 300 ασθενείς με καρκίνο προερχόμενων από νοσοκομειακές μονάδες του νομού Αττικής και μη κερδοσκοπικών οργανώσεων καρκινοπαθών. Διαχωρίστηκαν τυχαία σε δυο ομάδες· 150 από αυτούς εντάχθηκαν στην πειραματική ομάδα και 150 στην ομάδα ελέγχου. Η πειραματική ομάδα παρακολούθησε ένα διμηνιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας ελληνικών παραδοσιακών χορών με συχνότητα δύο μαθήματα την εβδομάδα, ενώ η ομάδα ελέγχου δεν παρακολούθησε καμία κινητική δραστηριότητα. Δυο μήνες μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος πραγματοποιήθηκε έλεγχος διατήρησης αποτελεσμάτων. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη χρήση των ερωτηματολογίων DASS-21 και EORTC QLQ-C30 (version 3.0). Οι στατιστικές αναλύσεις που εφαρμόστηκαν ήταν ανάλυση αξιοπιστίας (α του Cronbach) και ανάλυση διακύμανσης για εξαρτημένες μετρήσεις ως προς έναν επαναλαμβανόμενο παράγοντα. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων βρέθηκε πως υπήρξε στατιστικά σημαντική βελτίωση στους παράγοντες άγχους, στρες αλλά και σε όλους τους παράγοντες της ποιότητας ζωής, για τους συμμετέχοντες της πειραματικής ομάδας, ενώ για την ομάδα ελέγχου δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές αλλαγές. Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα ελληνικών παραδοσιακών χορών, δύναται να μειώσει τα επίπεδα του άγχους και του στρες, να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών με καρκίνο, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θεραπευτική τους αγωγή και να αποτελέσει μέρος της αναγκαίας ψυχοκοινωνικής τους υποστήριξης.