Συγκριτική μελέτη αποκατάστασης ρήξεων μηνίσκου με ή χωρίς χρήση ινικού θρόμβου από περιφερικό αίμα

Abstract

The crucial role of the menisci in function and biomechanics of the knee has been increasingly recognized and well described during the past several years. Meniscectomy was a gold standard treatment for a torn meniscus. Degenerative changes, poor mid-term and long-term results as well as the negative effect on knee kinematics in correlation with the volume of resected meniscus following a meniscectomy, shows that this procedure is deleterious for the chondral surface. In the last decades, orthopaedic surgeons give a battle to salvaging and repair a torn meniscus, when this is possible. Clinical studies have shown that the introduction of biological augmentation techniques has the potential to enhance meniscus repair especially in young active individuals. There are many surgical techniques capable of assisting and enhance the healing process of the meniscal repair. Fibrin clot is relative quick to reproduce and easy to use technique which promises encouraging results in repairing the torn meniscus and in the same time is considered one of the most cost effective solutions comparing with others. Our aim is to present the results from a comparative study of meniscal repair with or without use of exogenous fibrin clot. In our study we used a relatively large sample size, 24 patients, the largest in the international literature. In our research we used for the first time in the international literature a randomized group with similar age characteristics and morphological types of meniscal ruptures with those of the study group, and two postoperative follow-up periods (3rd and 12th postoperative months) were used in contrast to all other studies of the international bibliography that used only one postoperative follow-up period. We used a relatively early stage of the first postoperative follow-up (3rd postoperative month), where we found a clear superiority of our technique versus simple stapling, as evidenced by statistically significant superiority of the scores (fibrin clot) in the TLKSS and MCRS clinical assessment scales. In the MRI scan performed in the 12th post-operative month, the rate of complete healing of the stitched meniscus using fibrin clot was very high, 91.67%, with an incomplete healing of 4.17%. In the present dissertation, apart from the radial ruptures studied in the international literature, longitudinal ruptures as well as bucket handle ruptures were studied. As a result, in our research it was shown that very early in the 3rd postoperative month, there was a clear improvement in clinical trials and clinical questionnaires, in the ruptures of the above morphology. Therefore, we consider that longitudinal ruptures and bucket handle ruptures have a good prognosis when during their repair procedure we use fibrin clot as biological augmentation to enhance meniscus repair especially in young active individuals. Finally, our technique also included debridement of the meniscal rupture and capsule as well as creation of vascular accesses channels. We believe that the use of these additional healing aids has also led to the high rates of success in the healing of the meniscus in our research. However, despite the relative ease preparation of fibrin clot from autologous blood, the placement and stabilizing it into the gap of the meniscal rupture arthroscopically is challenging

Επειδή οι ρήξεις οι εντοπιζόμενες στην εσωτερική ανάγγεια ζώνη του μηνίσκου οδηγούν συνήθως σε μερική ή ολική μηνισκεκτομή, η οποία θα οδηγήσει σε όψιμη αρθρίτιδα με επώδυνη δυσκαμψία και δυσχέρεια στη βάδιση, ο στόχος της ορθοπαιδικής κοινότητας τα τελευταία χρόνια είναι να διασώσει τη δομική ακεραιότητα του μηνίσκου με τεχνικές ενίσχυσης της επαναιμάτωσης του μηνίσκου. Στην παρούσα διατριβή χρησιμοποιήσαμε ως τεχνική υποβοήθησης της επαναιμάτωσης της ανάγγειας ζώνης του μηνίσκου, τη χρήση θρόμβου ινικής στη σχισμή της μηνισκικής ρήξης κατόπιν συρραφής της. Χρησιμοποιήσαμε ένα σχετικά μεγάλο μέγεθος δείγματος, δηλαδή 24 ασθενείς, από τα μεγαλύτερα στη διεθνή βιβλιογραφία. Στην έρευνά μας χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στη διεθνή βιβλιογραφία, ομάδα ελέγχου τυχαιοποιημένη με παρόμοια ηλικιακά χαρακτηριστικά και μορφολογικούς τύπους μηνισκικών ρήξεων με εκείνους της ομάδας μελέτης, ενώ χρησιμοποιήθηκαν δύο χρονικές περίοδοι μετεγχειρητικής παρακολούθησης των αποτελεσμάτων (3ος και 12ος μετεγχειρητικός μήνας) σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες μελέτες της διεθνούς βιβλιογραφίας που χρησιμοποίησαν μόνο μία χρονική περίοδο μετεγχειρητικής παρακολούθησης. Χρησιμοποιήσαμε ένα σχετικά πρώιμο χρονικό στάδιο της πρώτης μετεγχειρητικής παρακολούθησης (3ος μετεγχειρητικός μήνας), όπου διαπιστώθηκε μια σαφής υπεροχή της τεχνικής μας έναντι της απλής συρραφής (υπεροχή στις κλίμακες κλινικής αξιολόγησης TLKSS και MCRS ). Στον έλεγχο με μαγνητική τομογραφία που διενεργήθηκε τον 12ο μετεγχειρητικό μήνα, το ποσοστό πλήρους επούλωσης του συρραφέντος μηνίσκου με χρήση θρόμβου ινικής ήταν ιδιαίτερα υψηλό, δηλαδή 91,67%, με ποσοστό ατελούς επούλωσης 4,17%. Στην παρούσα διατριβή πέρα από τις ακτινωτές ρήξεις που μελετήθηκαν στη διεθνή βιβλιογραφία, μελετήθηκαν και οι επιμήκεις ρήξεις, καθώς και οι ρήξεις «δίκην λαβής κάδου». Κατά συνέπεια, στην έρευνά μας καταδείχθηκε ότι ιδιαίτερα πρώιμα, τον 3ο μετεγχειρητικό μήνα, και στις ρήξεις της ανωτέρω μορφολογίας υπήρξε σαφής βελτίωση στις κλινικές δοκιμασίες και στα κλινικά ερωτηματολόγια, καθώς και μικρό ποσοστό αποτυχίας (8.33%). Συνεπώς θεωρούμε πως και οι επιμήκεις ρήξεις και οι ρήξεις «δίκην λαβής κάδου» έχουν πολύ καλή πρόγνωση όταν συρράπτονται με ταυτόχρονη τοποθέτηση θρόμβου ινικής. Τέλος, διενεργούσαμε επιπροσθέτως και νεαροποίηση στα χείλη της μηνισκικής ρήξης, καθώς και διέκπριση του κεντρικού κολοβώματος του μηνίσκου (σε επιμήκεις, «δίκην λαβής κάδου» και οριζόντιες ρήξεις), έτσι ώστε να ενισχύσουμε την επαναγγείωση στην περιοχή της ρήξης. Θεωρούμε ότι η χρήση αυτών των πρόσθετων τεχνικών υποβοήθησης της επούλωσης, οδήγησε και στα υψηλά ποσοστά επιτυχίας στην επούλωση των ραγέντων μηνίσκων στην έρευνά μας.