Το καλό και το κακό στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών: θρησκειολογική μελέτη

Abstract

The theoretical context of this dissertation with the title, “Good and Evil in the World of Video Games”, can be integrated in the field of New Religiosity. In particular, it is a subject of so called “Neomythology”, which is included in the diffused New Religiosity. The New Religiosity is not observed in organized groups, movements, organizations etc., but is consisted of porous contexts of believes and practices. We come across with these believes and practices, in different media, such as movies, comics, sci-fi literature etc. This dissertation reflects the way Neomythology understands good and evil in the video games. Good and evil in the video games are not solid and completely seperatable notions. In contrary, there are combined in several ways. And for this reason we have distinguished patterns. Such prevalent patterns are: 1. The established ethics of both the hero and the villain, 2. The justification of evil regarding the hero and the villain, 3. The dangerous cuteness of the levels of video games, 4. The shapeshifter of good and evil digital character, 5. The firm as a religion, 6. The magic as science, 7. The difference between the digital personal gods and the abstract deity: the abstract deity does not interfere in the digital world and for that it is good, in the contrary the digital character who acts like a traditional personal god and for that punishes and rewards the others, tends to be evil, etc. Additionally, we locate in video games ideas of New Religiosity, such as “the god as object, the secularization of the divine, the scientificization of magic and in general metapsychical. This exactly, is this dissertation's contribution in science. In conclusion, in video games we find a wide use of traditional mythical patterns, in a new and innovative form. The myth, as it is depicted in the plots, characters and the digital worlds of video games, still has a vast part in the contemporary cultural and therefore religious life.

Το θέμα της εργασίας «Το Καλό και το Κακό στον Κόσμο των Βιντεοπαιχνιδιών», ανήκει στη Νέα Θρησκευτικότητα, και συγκεκριμένα στη Διάχυτη, που αποτελεί μέρος της, ιδιαίτερα στη Νεομυθολογία, που αποτελεί μέρος της διάχυτης Νέας Θρησκευτικότητας. Διάχυτη Νέα Θρησκευτικότητα είναι η μη οργανωμένη σε κινήματα, ομάδες, οργανισμούς κ.λπ., αλλά εκείνη που αποτελείται από ελεύθερα κινούμενες ιδέες και πρακτικές, που εκφράζονται σε διάφορα μέσα, στον τύπο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στα κόμιξ, στα τραγούδια, στην τέχνη κ.ο.κ. Η παρούσα εργασία καθρεπτίζει τον τρόπο με τον οποίο η Νεομυθολογία, αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό. Στα βιντεοπαιχνίδια καλό και κακό είναι έννοιες που δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά αντίθετα συνδυάζονται με διάφορους τρόπους. Αυτοί οι τρόποι, όπως επαναλαμβάνονται σε κάθε βιντεοπαιχνίδι, σχηματίζουν συγκεκριμένα μοτίβα. Τέτοια μοτίβα χαρακτηριστικά είναι: α. Η ανυποχώρητη ηθική του ήρωα και του αντίμαχου, αλλά και β. Η δικαιολόγηση της κακότητας και των δύο, γ. Η εχθρική γλυκύτητα των επιπέδων των βιντεοπαιχνιδιών, δ. Ο αλλόμορφος καλός και κακός, ε. Η εταιρεία που λειτουργεί και εμφανίζεται ως θρησκεία, στ. Η συνταύτιση μαγείας και τεχνολογίας, ζ. Η διαφοροποίηση του προσωπικού θεού από την αφηρημένη θεότητα· η αφηρημένη θεότητα, δηλαδή εκείνη που δεν επεμβαίνει στον εικονικό κόσμο, είναι καλή, ενώ ο εικονικός χαρακτήρας που φέρει τα γνωρίσματα ενός προσωπικού θεού, δηλαδή τιμωρεί και αμείβει, είναι επιρρεπής στο κακό, κ.α. Άλλα πρωτότυπα σημεία της εργασίας είναι ο εντοπισμός και στα βιντεοπαιχνίδια ιδεών που υπάρχουν στη Νέα Θρησκευτικότητα, όπως ο Θεός ως αντικείμενο, η εγκοσμιότητα του θεϊκού, η επιστημονικοποίηση της μαγείας και γενικότερα του μεταφυσικού. Η εργασία «Το Καλό και το Κακό στον Κόσμο των Βιντεοπαιχνιδιών», σε κάθε περίπτωση αποδεικνύει ότι στα βιντεοπαιχνίδια γίνεται εκτεταμένη χρήση παραδοσιακών μυθικών μοτίβων, βέβαια μεταλλαγμένων, και με πάντως με μία νέα μορφή. Αυτό φανερώνει ότι ο μύθος όχι απλώς επιβιώνει αλλά αποτελεί και στην εποχή μας τεράστιο μέρος της πολιτισμικής και συνεπώς και της θρησκευτικής ζωής.