Ανίχνευση και αξιολόγηση του φρουρού λεμφαδένα σε καρκίνο ενδομητρίου πρώιμου σταδίου

Abstract

Objective: To define the detection rate, sensitivity and negative predictive value (NPV) of the sentinel node technique in patients with endometrial cancer.Methods: Patients with endometrial cancer after informed consent underwent subserosal injection of blue dye during hysterectomy in a tertiary gynae/oncology department between 2010 and 2014. The procedure was performed in all cases by the same team including 2 Gynae/Oncologist Consultants and one trainee. All relevant perioperative clinicopathological characteristics of the population were recorded prospectively. The identified sentinel nodes were removed separately and a completion bilateral pelvic lymphadenectomy followed in all cases. Simple statistics were used to calculate the sensitivity and NPV of the method on per patient basis.Results: Fifty-four patients were included in this study. At least one sentinel node was mapped in 46 patients yielding a detection rate of 85.2%. Bilateral detection of sentinel nodes was accomplished in only 31 patients (57.4%). The mean number of sentinel nodes was 2.6 per patient and the commonest site of identification was the external iliac artery and vein area (66%). Six patients (11%) had a positive lymph node and in five of them this was the sentinel one yielding a sensitivity of 83.3% and a NPV of 97.5%. The overall detection rate improved significantly after the first 15 cases, however this was not the case for the bilateral detection rate.Conclusion: Our study is in accordance with previous studies of sentinel node in endometrial cancer and further demonstrates and enhances the confidence in the technique. In the current era of an ongoing debate on whether a systematic lymphadenectomy in patients with endometrial cancer is still necessary, we believe that the sentinel node is an acceptable alternative and should be applied routinely in tertiary centres following a strict algorithm.

Σκοπός: Να υπολογίσουμε το ποσοστό ανίχνευσης, την ευαισθησία αλλά και την αρνητική προγνωστική αξία της μεθόδου του φρουρού λεμφαδένα σε ασθενείς με καρκίνο του ενδομητρίου.Μέθοδος: Mεταξύ 2010 και 2014 ασθενείς με καρκίνο του ενδομητρίου που παρουσιάστηκαν στην 1η Πανεπιστημιακή γυναικολογική κλινική υπεβλήθησαν σε υπο-ορογόνια έγχυση μπλε σκιαγραφικού κατά τη διάρκεια υστερεκτομής. Το χειρουργείο πραγματοποιήθηκε σε κάθε περίπτωση από την ίδια ομάδα δύο γυναικολόγων ογκολόγων και ενός ειδικευομένου. Όλες οι απαραίτητες κλινικοπαθολογικές πληροφορίες από τους ασθενείς κατεγράφησαν προοπτικά. Οι φρουροί λεμφαδένες που ανιχνεύθηκαν, εξαιρέθηκαν και στάλθηκαν προς εξέταση ξεχωριστά. Σε όλες τις περιπτώσεις ακολούθησε συστηματική αμφοτερόπλευρη λεμφαδενεκτομή. Απλές στατιστικές μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό της ευαισθησίας και της αρνητικής προγνωστικής αξίας της μεθόδου.Αποτελέσματα: Πενήντα τέσσερις ασθενείς δέχθηκαν να λάβουν μέρος στη μελέτη. Τουλάχιστον ένας λεμφαδένας ανιχνεύτηκε σε 46 από αυτές δίνοντας ένα ποσοστό ανίχνευσης 85.2%. Αμφοτερόπλευρη ανίχνευση επιτεύχθηκε μόνο σε 31 γυναίκες (57.6%). Ό μέσος αριθμός φουρων λεμφαδένων που εξαιρέθηκε ήταν 2.6 ανά ασθενή και το πιο συχνό σημείο ανίχνευσης αυτών ήταν η περιοχή της έξω λαγονίου αρτηρίας και φλέβας σε ποσοστό 66%. Έξι ασθενείς βρέθηκαν με θετικό λεμφαδένα και σε 5 αυτός ήταν και ο φρουρός λεμφαδένας, δίνοντας μια ευαισθησία στην ανίχνευση μεταστατικής νόσου στο 83.3% και μια αρνητική προγνωστική αξία στο 97.5%. Το συνολικό ποσοστό ανίχνευσης βελτιώθηκε σημαντικά μετά τα πρώτα 15 περιστατικά αλλά δεν συνέβη το ίδιο με το ποσοστό αμφοτερόπλευρης εντόπισης.Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της μελέτης μας είναι σε συμφωνία με άλλες μελέτες σχετικές με το φρουρό λεμφαδένα στον καρκίνο του ενδομητρίου και ενισχύουν τη θέση της μεθόδου στην αντιμετώπιση τέτοιων ασθενών. Στην σημερινή εποχή, που υπάρχουν ερωτηματικά για την καταλληλόλητα της συστηματικής πυελικής λεμφαδενεκτομής για τον καρκίνο του ενδομητρίου, πιστεύουμε ότι η μέθοδος του φρουρού λεμφαδένα είναι μια άριστη εναλλακτική πρόταση που θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε εξειδικευμένα κέντρα και κάτω από αυστηρά κριτήρια επιλογής ασθενών.