Οι συμβάσεις προμηθειών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων κατά το διεθνές, το ευρωπαϊκό και το ελληνικό οικονομικό δίκαιο

Abstract

The main purpose of this study is to evaluate the impact of the legislation in the field ofthe Hellenic Armed Forces’ (AF) procurement contracts. Methologically, archive and statisticalresearch is carried out where appropriate. As far as the non-defence equipment is concerned,there are needs under the protection of the law including compliance with the principles ofprocurement and remedies reinforcement. Regarding defence equipment, the needs remain thesame but vary. At the international level, the regulations for non-defense equipment arerudimentary and there are not provisions for defense equipment. Most of the needs refer to thenon-defense equipment meet minimum coverage and almost all related to defense equipmentneeds are not covered at all. The basic suggestion is the further updating of the Agreement onGovernment Procurement. At the European level, the main issue is the extensive exemptionsfor procurement of defence and security equipment. Most of the needs reffered to the nondefenseequipment meet mutatis mutandis sufficient coverage and those of defence equipmentare satisfied marginally. A federated policy from the EU is basically proposed. At the nationallevel, a legislative framework that clearly defines the procedures for conducting regular –public tendering for services is absent. Most of the needs refer to the non-defense equipmentmeet boundary coverage and those of defense equipment are satisfied marginally. Amongstother solutions, it would be useful for Hellas to introduce several provisions to protect theenvironment, improve the functioning of thw courts, extend the application of e-procurement,establish a Single Procurement Body of EF and strengthen the domestic industry. Overall, theresults are formed by the parallel effects of globalization and the nation - state as a key pillar ofthe international system. The international institutions are important as instruments ofmanaging transnational issues, but their function seems to depend on parameters that shouldnot affect it when making decisions. In such an environment, it is possible for Hellenic AF touse contracts as a means of appropriate procurement but it is impossible to regulate theprocurement by contracts only. Though, the use of the AF’s procurement contracts is a verypowerful policy tool, even for the less powerful states. In the long run, this does not seem to bea fact and, in the short run, progress at each level may be minimal. Therefore, the relativepolitical advantage should be exploited directly by the national laws and Hellas must make therelevant decisions adopting the “realpolitik” thought.

Βασικός σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η αξιολόγηση της επίδρασης τηςκείμενης νομοθεσίας στο πεδίο των συμβάσεων προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.Μεθοδολογικά, διενεργείται, κατά περίπτωση, αρχειακή έρευνα ή στατιστική επεξεργασία. Γιατον μη στρατιωτικό εξοπλισμό, υφίστανται ανάγκες προς κάλυψη, που αφορούν σε στοιχείαόπως η τήρηση των βασικών Αρχών των προμηθειών και η ενδυνάμωση των ένδικων μέσων,ενώ για τον στρατιωτικό εξοπλισμό, οι ανάγκες παραμένουν ίδιες αλλά με παραλλαγές. Σεδιεθνές επίπεδο, οι ρυθμίσεις για τον μη στρατιωτικό εξοπλισμό είναι υποτυπώδεις καιαπουσιάζουν προβλέψεις για τον στρατιωτικό εξοπλισμό. Οι περισσότερες ανάγκες πουαναφέρονται στον μη στρατιωτικό εξοπλισμό ικανοποιούνται ελάχιστα και σχεδόν όλες οισχετικές με τον στρατιωτικό εξοπλισμό δεν καλύπτονται καθόλου. Βασική πρόταση αποτελεί ηπεραιτέρω επικαιροποίηση της ΣΔΣ. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κύριο ζήτημα αποτελούν οιεκτεταμένες εξαιρέσεις περί ανάθεσης συμβάσεων για θέματα άμυνας και ασφάλειας. Οιπερισσότερες ανάγκες που αναφέρονται στον μη στρατιωτικό εξοπλισμό ικανοποιούνταιεπαρκώς τηρουμένων των αναλογιών και σχεδόν όλες οι σχετικές με τον στρατιωτικόεξοπλισμό οριακά. Κατά βάση, προτείνεται ομοσπονδοποιημένη πολιτική από την ΕΕ. Σεεθνικό επίπεδο, βασική είναι η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου που να καθορίζει επακριβώς τιςδιαγωνιστικές διαδικασίες για την παροχή υπηρεσιών. Οι περισσότερες ανάγκες που αναφέρονται στον μη στρατιωτικό εξοπλισμό και σχεδόν όλες οι σχετικές με τον στρατιωτικόεξοπλισμό ικανοποιούνται οριακά. Ανάμεσα στις προτάσεις βελτιώσεων, ξεχωρίζουν ηεισαγωγή περισσότερων προβλέψεων για την προστασία του περιβάλλοντος, η αναβάθμιση τηςλειτουργίας των δικαστηρίων, η επέκταση της εφαρμογής των ηλεκτρονικών προμηθειών, ηλειτουργία Ενιαίας Αρχής Προμηθειών Ενόπλων Δυνάμεων και η ενίσχυση της εγχώριαςβιομηχανίας. Γενικά, τα σχετικά αποτελέσματα διαμορφώνονται από την παράλληλη επίδρασητου έθνους – κράτους ως βασικού πυλώνα του Διεθνούς Συστήματος, των διεθνών θεσμών ωςμη εντελώς ανεξάρτητων και της παγκοσμιοποίησης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, υφίσταται ηδυνατότητα χρήσης συμβάσεων για την απρόσκοπτη διενέργεια προμηθειών από τις ΕΔ, αλλάείναι αδύνατη η ρύθμιση των προμηθειών αποκλειστικά με συμβάσεις. Η χρήση τωνσυμβάσεων προμηθειών των ΕΔ αποτελεί ένα ισχυρότατο εργαλείο πολιτικής, ακόμα και γιατα λιγότερο ισχυρά κράτη. Αυτό δεν μοιάζει να έχει μακρινό ορίζοντα και, ως εκ τούτου, τοσχετικό πολιτικό πλεονέκτημα πρέπει να γίνει άμεσα εκμεταλλεύσιμο από τουςενδιαφερόμενους δια των εθνικών νομοθεσιών. Για το εγγύς μέλλον, η πρόοδος σε κάθεεπίπεδο αναμένεται να είναι ελάχιστη και η Ελλάδα, για τη λήψη των συναφών αποφάσεων,οφείλει να υιοθετήσει τη ρεαλιστική σχολή σκέψης.