Η κλινική σημασία της μοριακής ανάλυσης δεικτών που σχετίζονται με τη βιολογική συμπεριφορά και την πρόγνωση στον καρκίνο του παχέος εντέρου

Abstract

A tumour “bud” is defined as a single tumour cell or tumour cell cluster up to five cells at the invasive tumour front. Significant differences in survival have been detected in colorectal cancer patients with low- compared to high-grade budding.Aim : to identify potential multi-marker phenotypes characterizing low- and high-grade budding in mismatch repair (MMR) -proficient colorectal cancer. Methods: Established and promising prognostic proteins , Bcl-2, EphB2, were analyzed on 208 MMR-proficient colorectal cancers with complete clinico-pathological data. Receiver operating characteristic curve (ROC) analysis was used to determine appropriate cut-offs.Results: EphB2 and Bcl-2 were found to be accurate markers for predicting high grade budding (p<0.001). On multivariable analysis, loss of Bcl-2 (p<0.001) and EphB2 (p< 0.001) were very useful markers for predicting high-grade budding. Bcl 2- ⁄ EphB2- tumours, were more frequently poorly differentiated, of advanced pT stage, lymph node positive, presented vascular and lymphatic invasion and had a negative impact on patient survival.Conclusion: The multi-marker phenotype EphB2-/bcl2- is an independent predictor of high-grade budding and implies an increased aggressive behaviour in MMR-proficient colorectal cancer.

Ως «εκβλαστήσεις» (buds), έχουν οριστεί μεμονωμένα καρκινικά κύτταρα ή ομάδες περιλαμβάνουσες πέντε ή και λιγότερα καρκινικά κύτταρα στο διηθητικό όριο του όγκου. Σημαντικές διαφορές στην επιβίωση έχουν παρατηρηθεί μεταξύ ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου που έχουν όγκους με χαμηλού σε σχέση με υψηλού βαθμού «Εκβλαστήσεις» στο διηθητικό όριο του όγκου (Tumor budding-ΤΒ)Σκοπός: Η μελέτη, της έκφρασης του αντιαποπτωτικού γονιδίου Bcl-2 και του υποδοχέα της τυροσινικής κινάσης EphB2 και ο συσχετισμός τους με το ΤΒ καθώς και με ορισμένες κλινικοπαθολογικές παραμέτρους, στον καρκίνο του παχέος εντέρου που δεν εμφανίζει διαταραχή MMR (Γονίδια επιδιόρθωσης βλαβών κατά την αντιγραφή τουDNA), ώστε να προσδιοριστεί ένας φαινοτυπικός συνδυασμός που θα σχετίζεται με την πρόβλεψη του ΤΒ και κατ'επέκταση με την πρόγνωση.Μέθοδος: Ιστολογικές τομές από μονιμοποιημένο υλικό σε κύβους παραφίνης από 208 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου που δεν εμφάνιζαν διαταραχή MMR και με πλήρη κατάγραφή των κλινικοπαθολογοανατομικών τους χαρακτηριστικών, αξιολογήθηκαν ως προς το ΤΒ και την έκφραση των Bcl-2 και EphB2 με τεχνικές ανοσοϊστοχημείας.Τα όρια αποκοπής (cut-offs) ορίστηκαν με τη χρήση της καμπύλης ROC (Receiver Operating Characteristic-δέκτη λειτουργικών χαρακτηριστικών).Αποτελέσματα: Και οι δυο δείκτες είχαν μεγάλη ακρίβεια για να προβλέπουν το υψηλού βαθμού ΤΒ. Στην συνδυασμένη ανάλυση βρέθηκε ότι, η απώλεια έκφρασης καθενός από αυτούς τους δείκτες, ήταν ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για το υψηλού βαθμού ΤΒ και ότι οι όγκοι με απώλεια έκφρασης ταυτόχρονα και των δύο δεικτών, ήταν αυτοί, που ήταν συχνότερα χαμηλού βαθμού διαφοροποίησης, προχωρημένου σταδίου pT, είχαν λεμφαδενικές μεταστάσεις, εμφάνιζαν αγγειακή και λεμφαγγειακή διήθηση και συνδέονταν με ελαττωμένη επιβίωση και κακή πρόγνωση γενικότεραΣυμπεράσματα: Ο φαινότυπος Bcl-2–/EphB2–.είναι ανεξάρτητος προγνωστικός παράγοντας για το υψηλού βαθμού ΤΒ και υποδηλώνει μια επιθετική συμπεριφορά στον καρκίνο του παχέος εντέρου που δεν εμφανίζει διαταραχή MMR