Η επίδραση των αναστολέων της διπεπτυδυλπεπτιδάσης 4 στη λειτουργία του ενδοθηλίου και στην ελαστικότητα της αορτής σε διαβητικούς τύπου 2

Abstract

The purpose of this study was to evaluate the effect of dipeptidyl-peptidase-4 (DPP-4) inhibitor, vildagliptin, on endothelial function and arterial stiffness (AS) in patients with type 2 diabetes (Τ2DM). Sixty-four drug-naive diabetic patients, with inadequate glycemic control, participated in this randomized, open-label study. Half of the patients received metformin 1700 mg/day and the other half of them received metformin 1700 mg/day plus vildagliptin 100 mg/day for 6 months. AS was measured by carotid-femoral pulse wave velocity (cfPWV), and endothelial function by asymmetric dimethylarginine (ADMA) levels. Body weight (BW), body mass index (BMI), blood pressure (BP), ADMA, hsCRP, glycosylated hemoglobin (HbA1c), fasting plasma glucose (FPG), lipid profile, albumin/creatinine ratio (A/CR), fasting insulin, c-peptide, homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) and homeostasis model assessment of β-cell function (HOMA-β) were also assessed at baseline and after 6 months. We found that vildagliptin in combination with metformin had a beneficial influence on ADMA, hs-CRP, HbA1c, C-peptide and HOMA-β index (p <0,05) but had no effect on cfPWV, BP, BW, BMI, lipid profile, A/CR and HOMA-IR compared with metformin alone (p=NS). In conclusion, the addition of vildagliptin to metformin for a period of six months seems to improve endothelial function, glycemic control and β-cell function but has no effect on AS in drug-naive patients with Τ2DM.The purpose of this study was to evaluate the effect of dipeptidyl-peptidase-4 (DPP-4) inhibitor, vildagliptin, on endothelial function and arterial stiffness (AS) in patients with type 2 diabetes (Τ2DM). Sixty-four drug-naive diabetic patients, with inadequate glycemic control, participated in this randomized, open-label study. Half of the patients received metformin 1700 mg/day and the other half of them received metformin 1700 mg/day plus vildagliptin 100 mg/day for 6 months. AS was measured by carotid-femoral pulse wave velocity (cfPWV), and endothelial function by asymmetric dimethylarginine (ADMA) levels. Body weight (BW), body mass index (BMI), blood pressure (BP), ADMA, hsCRP, glycosylated hemoglobin (HbA1c), fasting plasma glucose (FPG), lipid profile, albumin/creatinine ratio (A/CR), fasting insulin, c-peptide, homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) and homeostasis model assessment of β-cell function (HOMA-β) were also assessed at baseline and after 6 months. We found that vildagliptin in combination with metformin had a beneficial influence on ADMA, hs-CRP, HbA1c, C-peptide and HOMA-β index (p <0,05) but had no effect on cfPWV, BP, BW, BMI, lipid profile, A/CR and HOMA-IR compared with metformin alone (p=NS). In conclusion, the addition of vildagliptin to metformin for a period of six months seems to improve endothelial function, glycemic control and β-cell function but has no effect on AS in drug-naive patients with Τ2DM.

Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση της βιλνταγλιπτίνης, ενός αναστολέα της διπεπτιδυλπεπτιδάσης 4 στη λειτουργία του ενδοθηλίου και στην αορτική σκληρία σε ασθενείς με ΣΔ τύπου 2. Συμμετείχαν 64 ασθενείς με διάγνωση ΣΔ τύπου 2 και ανεπαρκή γλυκαιμική ρύθμιση (HbA1c: 7 -9%) οι οποίοι δεν ήταν σε καμία αγωγή με αντιδιαβητικά φάρμακα. Οι μισοί ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν 1700 mg μετφορμίνης και οι υπόλοιποι μισοί να λάβουν 1700 mg μετφορμίνης και επιπλέον 100 mg βιλνταγλιπτίνης ημερησίως για 6 μήνες. Η αορτική σκληρία προσδιορίσθηκε με την μέτρηση της ταχύτητας αγωγής του σφυγμικού κύματος μεταξύ καρωτίδας και μηριαίας αρτηρίας (cfPWV), ενώ η λειτουργία του ενδοθηλίου με την μέτρηση των επιπέδων της ασυμμετρικής διμεθυλαργινίνης (ADMA). Επιπλέον διερευνήθηκε η μεταβολή της HbA1c, της hs-CRP, της γλυκόζης νηστείας, της λειτουργικότητας των β-κυττάρων, της αντίστασης στην ινσουλίνη, την ΑΠ, του λιπιδαιμικού προφίλ και του σωματικού βάρους. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν στην αρχή της μελέτης και στους 6 μήνες. Η επιπρόσθετη χορήγηση βιλνταγλιπτίνης στη μετφορμίνη για 6 μήνες, είχε σαν αποτέλεσμα την βελτίωση της λειτουργίας του ενδοθηλίου, όπως αυτή προσδιορίσθηκε με την μείωση των επιπέδων της ADMA (p<0,05). Επίσης η hs-CRP, το C-πεπτίδιο, η HbA1c και ο δείκτης HOMA-β βελτιώθηκαν (p<0,05), ωστόσο δεν διαπιστώθηκε μεταβολή της cfPWV, της ΑΠ, του ΣΒ, του λιπιδαιμικό προφίλ και του δείκτη HOMA-IR. Η θεραπεία με την βιλνταγλιπτίνη ήταν καλά ανεκτή από τους ασθενείς, χωρίς επεισόδια υπογλυκαιμίας ή σοβαρής ανεπιθύμητης ενέργειας. Συμπερασματικά, η χορήγηση βιλνταγλιπτίνης για 6 μήνες βελτίωσε τη λειτουργία του ενδοθηλίου, τον γλυκαιμικό έλεγχο και τη λειτουργικότητα των β κυττάρων, αλλά δεν είχε καμία επίδραση στην αορτική σκληρία.