Μελέτη της απώτερης βατότητας της έσω σφαγίτιδας φλέβας μετά από τροποποιημένο ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου και μικροαγγειακή αποκατάσταση ελεύθερων κρημνών

Abstract

Σκοπός: Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι να διερευνήσει την βατότητα της έσω σφαγίτιδας φλέβας σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε τροποποιημένο ριζικό τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό και αποκατάσταση με ελεύθερη μεταφορά ιστών στη χειρουργική ογκολογία της κεφαλής και του τραχήλου.Υλικό και Μέθοδος: Σαράντα (53) ασθενείς με όγκους κεφαλής και τραχήλου, υποβλήθηκαν ταυτόχρονα με την εκτομή του όγκου και σε τροποποιημένο ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό (τύπου I ή II). Για τη διενέργεια των φλεβικών αγγειακών αναστομώσεων στο τράχηλο, χρησιμοποιήθηκε η έσω σφαγίτιδα. Η μέση ηλικία επέμβασης των ασθενών ήταν τα 50,5 έτη. Ο κερκιδικός κρημνός του αντιβραχίου ήταν ο κρημνός εκλογής στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπερηχογραφικός έλεγχος της βατότητας της έσω σφαγίτιδας πραγματοποιήθηκε μετεγχειρητικά, με μέσο χρόνο παρακολούθησης τους 16 μήνες. Είκοσι τέσσερις (24) ασθενείς υπεβλήθησαν σε μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία. Δεκαεννέα (19) ασθενείς είχαν διηθημένους από τη νόσο λεμφαδένες. Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε υποομάδες, ώστε να προσδιορισθεί εάν κάποιος από αυτούς τους παράγοντες είχε κάποια επίδραση στη βατότητα της έσω σφαγίτιδας.Έγχρωμο υπερηχογράφημα ροής και παλμικό Doppler χρησιμοποιήθηκαν για να καθοριστεί η βατότητα της έσω σφαγίτιδας κατά τη περίοδο της διερεύνησης. Τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση ήταν, η ανατομική εικόνα της φλέβας, η ελαστικότητα του αυλού και η ποιότητα της αιματικής ροής στο αγγείο. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος διενεργείτο από τον ίδιο έμπειρο ακτινολόγο, ενώ ελέγχετο τόσο η χειρουργημένη όσο και η μη χειρουργημένη πλευρά του τραχήλου.Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα του ελέγχου εμφανίζουν βατή έσω σφαγίτιδα στο χειρουργημένο τράχηλο σε ποσοστό 64% των περιπτώσεων. Όλοι οι ελεύθεροι κρημνοί επιβίωσαν πλήρως. Από τα αποτελέσματα επίσης της έρευνας συνάγεται ότι, η διάσπαση του μετεγχειρητικού τραύματος στο τράχηλο, η τοπική φλεγμονή και η προεγχειρητική ακτινοθεραπεία, πιθανότατα εμπλέκονται ως παράγοντες που οδηγούν στην απόφραξη της έσω σφαγίτιδας σ’ αυτούς τους ασθενείς.Συμπέρασμα: Τα ποσοστά θρομβώσεως της έσω σφαγίτιδας φλέβας, μετά τροποποιημένο ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου δεν έχουν πλήρως αξιολογηθεί. Αν και οι κλινικές επιπτώσεις της θρομβώσεως δεν έχουν επιβεβαιωθεί φαίνεται ότι δεν παίζουν μείζονα ρόλο στη κλινική εικόνα των ασθενών. Οι διασπάσεις των τραυμάτων του τραχήλου, οι τοπικές λοιμώξεις, οι αμφοτερόπλευροι λεμφαδενικοί καθαρισμοί και η προεγχειρητική ακτινοθεραπεία, φαίνεται ότι είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες κινδύνου. Ωστόσο δεν φαίνεται να επηρεάζουν την επιτυχή μεταμόσχευση ιστών.