Η υπερεθνική ισχύς της ληξιαρχικής πράξης: ασφαλής ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ φορέων του δημοσίου διαφορετικών κρατών

Abstract

The present study at the first part elaborates upon the basic features of “Civil Status” (hereinafter CS), a concept relevant to factual premises, such as the name and religion, and to legal notions, such as nationality. Further, the thesis focuses on the administrative mechanism for the registration of CS and the procedural rules determining the competence of the Registrar, who constitutes a key-figure in the process, i.e. the registration acts. Issues concerning the nature of the CS, as an exercise of state sovereign power, are also assessed. Among those issues, the major legal element of the CS is nationality. In this respect, a comparative reflection on diverse rules applying in various member states is made, as well as the role of the judiciary in either producing viable solutions or making the situation more cumbersome. Further, the thesis is engaged in research on the role of contemporary technological developments that influence in shaping CS and the potential collateral thereof.At the second part of the thesis refers to the question as to the establishment of a European CS (hereinafter ECS) either in the context of the International Commission of Civil Status or the European Union (hereinafter the EU). Regulation of CS in the European Union is still inadequate, which calls for an active intervention on the part of the Court of Justice of the European Union. Relevantly, the question whether European Citizenship can operate as a supplement to CS law is treated. EU already possesses its own individuals’ information exchange system, namely the Schengen Treaty system. The said Treaty highlighted the significance of personal data from a legal point of view and obliged the Member States to adapt and develop their own legislation. This part suggests that CS’ issues should be treated within EU law mechanisms. In this context, the thesis treats the issue of competence of the EU institutionally to intervene and the means for this intervention. The EU has already made a first, albeit major, step with the European Succession. An effective solution to the CS question can be launched through the enactment of a Regulation, which is currently under consultation but needs to be complemented with actions inspired by EU's commitment to further involvement of the Member States. A chapter on the portal technical features of the settlement proposal is analysed as regards data and systems interoperability, as well as safety and certification which are necessary for the validity of the system.The third part of the study describes the scenario of electronic consolidation as a practical example of the settlement proposal. Consequently, the architecture of the proposed system is presented with a detailed analysis of the system entities and their internal structure, predominantly their interdependence.

Στην παρούσα μελέτη στο πρώτο μέρος, πραγματοποιείται μία εκτενής αναφορά στα στοιχεία που συνιστούν την έννοια της προσωπικής κατάστασης (ΠΚ), πραγματικά όπως το όνομα, το θρήσκευμα και νομικά όπως η ιθαγένεια. Αμέσως μετά παρουσιάζεται ο διοικητικός μηχανισμός καταγραφής της ΠΚ με προεξάρχουσα τη φυσιογνωμία του Ληξιάρχου, ενώ ταυτόχρονα περιγράφονται οι κανόνες που διέπουν το αντικείμενο της δραστηριότητας του Ληξίαρχου που είναι οι ληξιαρχικές πράξεις. Αναδεικνύονται τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη φύση της ΠΚ ως άσκηση κρατικής κυριαρχικής αρμοδιότητας. Κυριότερο πρόβλημα αποτελεί το νομικό στοιχείο της προσωπικής κατάστασης που είναι η ιθαγένεια. Γίνεται συγκριτική καταγραφή των διαφορετικών κανόνων που ισχύουν σε επιμέρους κράτη για την ΠΚ. Αναδεικνύεται ο ρόλος της δικαστικής λειτουργίας ως παράγοντα που μπορεί να δίνει λύσεις ή ακόμα να περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα. Οι σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις επιδρούν κι αυτές στην διαμόρφωση της ΠΚ, κάτι που όμως ενδέχεται να συνεπάγεται και κινδύνους, τα οποία παρουσιάζονται στη συνέχεια.Στο δεύτερο μέρος της μελέτης γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί ο προβληματισμός για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής ΠΚ, είτε μέσω των δομών της Διεθνούς Επιτροπής Προσωπικής Κατάστασης ή μέσω της ΕΕ. Η ρύθμιση της ΠΚ στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ακόμα ανεπαρκής σε νομοθετικό επίπεδο και κρίνεται απαραίτητη η συμπλήρωσή της από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διατυπώνεται το ερώτημα αν η Ευρωπαϊκή Ιθαγένεια μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά προς το δίκαιο της προσωπικής κατάστασης. Η ΕΕ έχει ήδη το δικό της σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών που αφορά τα πρόσωπα κι αυτό δεν είναι άλλο από το σύστημα της Συνθήκης Σένγκεν. Η Συνθήκη ανέδειξε τα προσωπικά δεδομένα στη νομική επιστήμη και υποχρέωσε τα κράτη μέλη να προσαρμόσουν και να εξελίξουν τις νομοθεσίες τους.. Η μελέτη καταλήγει στην προοπτική επίλυσης των ζητημάτων της ΠΚ εντός των μηχανισμών και του δικαίου της ΕΕ. Τίθεται το αν είναι εφικτή η παρέμβαση του ενωσιακού νομοθέτη και με ποιόν τρόπο δύναται αυτή να πραγματοποιηθεί. Η Ένωση έκανε ένα πρώτο αλλά ουσιαστικό βήμα με το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο. Ουσιαστική λύση μπορεί να δωθεί με έναν κανονισμό, τον οποίο ήδη η Ένωση έχει υπό διαβούλευση αλλά κι αυτός χρειάζεται να συμπληρωθεί με δράσεις που εδράζονται στην βούληση της Ένωσης για ενεργότερη συμμετοχή των κρατών της. Αμέσως μετά ακολουθούν οι πυλώνες της τεχνικής διάστασης της πρότασης επίλυσης οι οποίοι αναλύονται στη διαλειτουργικότητα δεδομένων και συστημάτων, καθώς και στην ασφάλεια και πιστοποίηση που είναι απαραίτητη για την εγκυρότητα του συστήματος.Στο τρίτο μέρος περιγράφεται το σενάριο ηλεκτρονικής ενοποίησης ως παράδειγμα εφαρμογής της πρότασης επίλυσης. Έτσι, παρουσιάζεται η αρχιτεκτονική του προτεινόμενου συστήματος όπου παρουσιάζεται μια λεπτομερής ανάλυση των οντοτήτων του συστήματος, μαζί με την αναλυτική περιγραφή της εσωτερικής τους δομής και προπαντός της αλληλεξάρτησης τους.