Η στάση των λειτουργών υγείας (ιατρών,νοσηλευτών), συγγενών με ασθενείς τελικού σταδίου και κοινού απέναντι στην ευθανασία: συγκριτική μελέτη

Abstract

Objectives: Euthanasia has the meaning of the direct administration of a lethal dose of drugs to the patient by another party with a merciful intent after patients’ request. Physician assisted suicide refers to the patient intentionally and willfully ending his or her own life with the assistance of a physician. The objectives of the current PhD were to investigate the opinions of Greek physicians, nurses, lay people and relatives of advanced cancer patients on euthanasia and physician assisted suicide.Methods: The final sample consisted of 215 physicians, 250 nurses, 218 relatives and 246 lay people. A survey questionnaire was used concerning issues such as types of euthanasia and physician assisted suicide. It is a prospective cross sectional survey. The survey consisted of 15 questions and described issues such as religious and spiritual beliefs, euthanasia, physician assisted suicide, decision-making situations and legalization.Results: 43.3% physicians and 41.3% relatives would agree in advance that in case of heart and/or respiratory arrest there would not be an effort to revive a terminally ill cancer patient. 20.5% physicians had a request for euthanasia. Significant associations were found between physicians (9.3%), relatives (1.8%, p = 0.001) and lay people (3.7%, p = 0.020) on their opinions regarding withdrawing treatment. Conclusions: Many of the respondents from all categories supported sedation but not Euthanasia and Physician Assisted Suicide. Therefore, they would prefer the legalization of a terminally ill patient’s hastened death.

Στόχοι: Σήμερα, η ευθανασία έχει την έννοια της άμεσης χορήγησης θανατηφόρου φαρμάκου στον ασθενή μετά από αίτημα του ίδιου του ασθενή. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία αναφέρεται ως την πράξη θανάτου που εκτελείται από το ίδιο το άτομο με τη βοήθεια του ιατρού παρέχοντάς του φάρμακα ή τα απαραίτητα μέσα. Οι στόχοι της διδακτορικής αυτής διατριβής ήταν να διερευνήσει τις απόψεις των Ελλήνων ιατρών, νοσηλευτών, συγγενών-φροντιστών ασθενών τελικού σταδίου του καρκίνου και του κοινού σχετικά με την Ευθανασία και την Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία.Μέθοδος: Το τελικό δείγμα αποτελούνταν από 215 ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, 250 νοσηλευτές, 218 συγγενείς και 246 άτομα κοινού. Πρόκειται για προοπτική εγκάρσιας τομής μελέτη. Η έρευνα διεξήχθη με την σύνταξη ερωτήσεων με θέματα όπως η ευθανασία και τα είδη της και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Η επισκόπηση περιελάμβανε 15 ερωτήσεις και όπου περιγράφονται θέματα όπως οι θρησκευτικές και πνευματικές πεποιθήσεις, η ευθανασία, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, απόψεις περί λήψης αποφάσεων και περί νομοθετικού πλαισίου.Αποτελέσματα: 43,3% οι γιατροί και το 41,3% των συγγενών θα συμφωνήσουν εκ των προτέρων ότι στην περίπτωση της καρδιάς ή / και αναπνευστική ανακοπής δεν θα γίνει καμία προσπάθεια ανάνηψης του ασθενή που καταλήγει από καρκίνο. Σε ποσοστό 20,5% οι ιατροί δέχθηκαν αιτήματα για ευθανασία χωρίς να συναινέσουν. Βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ιατρών (9,3%), οι συγγενείς (1,8%, p = 0,001) και κοινού (3,7%, p = 0,020) για τις απόψεις τους σχετικά με την απόσυρση της θεραπείας στα τελικά στάδια του καρκίνου.Συμπεράσματα: Αρκετοί από τους συμμετέχοντες τάχθηκαν υπέρ της Καταστολής αλλά ενάντια στην Ευθανασία και στην Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία. Παρόλα αυτά οι πλείστοι των συμμετεχόντων και στις τέσσερις ομάδες θα προτιμούσαν την νομιμοποίηση της επίσπευσης του θανάτου ασθενών με καρκίνο τελικού σταδίου.