Βελτίωση της σχετιζόμενης με την παχυσαρκία νοσηρότητας μετά απώλεια βάρους με ενδογαστρικό ασκό

Abstract

Obesity involves excessive increase of body weight and fatty mass, as an interaction between huge intake, inefficient calorie utilization and reduced metabolic and physical activity. It is now considered the most common chronic physical illness in modern society, most often associated with increased morbidity and mortality, and a risk factor for an array of other diseases, including mental disorders. The purpose of this prospective epidemiologic study was to record the co-morbidities presented in a cohort of obese patients, referred for intragastric balloon placement for weight loss, and to follow-up their 6-month outcome in relation to weight loss achievement. One hundred consecutive females fulfilling criteria for intragastric balloon [BioEnterics Intragastric Balloon, Allergan®, Marlow International, UK] treatment were assessed: demographic data, anthropometric measures, and co-morbidities - diabetes, hypertension, joint disease, GERD, dyslipidaemia, sleep apnoea - were recorded only in the cases where medicines were being taken to treat. Moreover, depression status was assessed by the well recognized psychological measure, the Beck’s Depression Inventory. The same data were recorded mid-period, and at 6-months, at the time of balloon removal. All females had an age of 36.25±11.75 years and a minimum of one [maximum more than 3] co-morbidities. Anthropometric data were as follows: body weight 123.89±29.64kg, ΒΜΙ 42.95±8.83, % body fat 47±6.36%, RMR 1874.24±497.97kcal. Psychometric testing revealed 65 out of 100 patients to be suffering from depression, the 26 [40%] being mildly, the 21 [32.3%] moderately and the 18 [27.7%] severely depressed. Six months thereafter, at time of balloon removal, individuals experienced a significant % reduction of co-morbidities, namely joint disease by 90%, GERD by 73%, dyslipidaemia by 52%, diabetes mellitus by 48%, respiratory/sleep apnoea by 45%, and hypertension by 39%, the reduction defined as no more need for medication. In respect to anthropometric data, all were also found significantly reduced; body weight was 103.67±28.02kg, ΒΜΙ 35.89±8.53kg/m2, % body fat 41.02±7.24, and RMR 1727±475.83kcal. The 65 depressed females experienced a striking improvement in depression status, namely the rates of mild, moderate and severe depression improved from 40%, 32.3% and 27.7% to 20%, 7.7% and 1.5% respectively, with 70.8% of initially obese finally exhibiting no depression at all. Moreover, analysis of their data reveals that the range of BMI neither affects the depression score nor the rate of reduction of obesity parameters. However, there was a significant weight loss difference [%EWL>30] in favour of those who were less severely depressed initially. In conclusion, the degree of weight loss observed in obese individuals treated with an intragastric balloon was found to positively affect all obesity-related parameters, including both co-morbidities and depression status.

Η παχυσαρκία αφορά στην υπερβολική αύξηση του σωματικού βάρους και ιδίως του λιπώδους ιστού ως συνέπεια ενός συνδυασμού υπερβολικής πρόσληψης τροφής πλούσιας σε λιπαρά με ελάχιστη κατανάλωση θερμίδων και με μειωμένη μεταβολική και φυσική δραστηριότητα. Παρουσιάζει υψηλή συχνότητα νοσηρότητας και θνησιμότητας, γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο περιλαμβάνει παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση, η στεφανιαία νόσος, η καρδιακή και αναπνευστική ανεπάρκεια, το σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο και πολλές άλλες. Σημαντική όμως είναι και η αρνητική της επίδραση στην ψυχολογική κατάσταση του παχύσαρκου, με συχνό αποτέλεσμα την κατάθλιψη. Σκοπός της κλινικής αυτής μελέτης είναι η καταγραφή των συνοδών προβλημάτων και νόσων που σχετίζονται με την παχυσαρκία σε άτομα που υποβάλλονται σε τοποθέτηση ενδογαστρικού μπαλονιού για την απώλεια βάρους και η εξάμηνη παρακολούθηση τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας με το μπαλόνι ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει μεταβολή των συνοδών νοσημάτων παράλληλη με την απώλεια σωματικού βάρους. Σε 100 συνεχόμενες γυναίκες ασθενείς, υποψήφιες για τοποθέτηση ενδογαστρικού μπαλονιού, καταγράφθηκαν πριν από την τοποθέτησή του τα δημογραφικά δεδομένα, τα συνοδά νοσήματα - λήψη φαρμάκων, τα ανθρωπομετρικά δεδομένα, και εκτιμήθηκε η ύπαρξη στοιχείων κατάθλιψης με ένα ψυχομετρικό τεστ. Η αξιολόγηση επαναλήφθηκε στους 3 μήνες και στους 6, κατά τη στιγμή αφαίρεσης του μπαλονιού. Όλες οι γυναίκες ασθενείς ηλικίας 36.25±11.75 ετών είχαν ένα τουλάχιστον [ως και >3] συνοδά νοσήματα, με προεξάρχοντα την οστεοαρθρίτιδα, το σακχαρώδη διαβήτη και την αρτηριακή υπέρταση για τα οποία ελάμβαναν φάρμακα. Τα ανθρωπομετρικά τους δεδομένα ήταν σωματικό βάρος 123.89±29.64kg, ΒΜΙ 42.95±8.83, σωματικό λίπος % του βάρους 47±6.36%, μεταβολικός ρυθμός ηρεμίας 1874.24±497.97kcal. Με το τεστ του Beck’s διαπιστώθηκε ότι 65/100 ασθενείς είχαν κάποιου βαθμού κατάθλιψη, και συγκεκριμένα 26 είχαν ήπια, 21 μέτρια και 18 βαριά κατάθλιψη. Στους 6 μήνες που αφαιρέθηκε το μπαλόνι παρατηρήθηκε μείωση του αριθμού των ασθενών που λάμβαναν φάρμακα για οστεοαρθρίτιδα κατά 90%, για ΓΟΠΝ κατά 73%, για δυσλιπιδαιμία κατά 52%, για σακχαρώδη διαβήτη κατά 48%, για αναπνευστικά προβλήματα κατά 45% και για αρτηριακή υπέρταση κατά 39%. Παράλληλα παρατηρήθηκε μια πολύ σημαντική μείωση και των ανθρωπομετρικών δεδομένων τόσο στο 3μηνο παρακολούθησης, όσο και στο 6μηνο, όπου το σωματικό βάρος μειώθηκε τελικά στα 103.67±28.02kg, το ΒΜΙ στα 35.89±8.53kg/m2 , το σωματικό λίπος στο 41.02±7.24%, και ο μεταβολικός ρυθμός ηρεμίας στις 1727±475.83kcal. Αναφερόμενοι μόνον στις 65 θήλεις που είχαν αρχικά κατάθλιψη, παρατηρήθηκε θετική σημαντική μεταβολή τόσο στον αριθμό των ατόμων που συνέχισαν να είναι καταθλιπτικοί στους 3 και 6 μήνες, όσο και στη βαρύτητα της κατάθλιψης. Ειδικότερα, στους 6 μήνες 46 άτομα δεν είχαν πλέον κατάθλιψη, 13 είχαν ήπια, 5 μέτρια και 1 βαριά κατάθλιψη. Από την περαιτέρω ανάλυση διαπιστώθηκε ότι η βαρύτητα της κατάθλιψης δεν σχετίζεται με το ΒΜΙ του ασθενούς, αλλά οι ασθενείς που είχαν καλύτερη απώλεια βάρους [%EWL> 30] ήταν αυτοί που αρχικά είχαν πλέον ήπια κατάθλιψη [x2, p=0.001]. Συμπερασματικά, η χρήση του ενδογαστρικού μπαλονιού για απώλεια σωματικού βάρους προσφέρει σημαντική μείωση σε όλες τις ανθρωπομετρικές παραμέτρους και σημαντική βελτίωση σε όλα τα συνοδά νοσήματα. Κυρίως όμως βελτιώνει σημαντικά την παρουσία κατάθλιψης και επιβεβαιώνει ότι και οι καταθλιπτικοί μπορούν να χάσουν βάρος με τη βοήθεια του ενδογαστρικού μπαλονιού και να βελτιώσουν, παράλληλα με τη σωματική, και την ψυχική τους υγεία, όμοια με τους μη καταθλιπτικούς παχύσαρκους.