Το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης κατά τον κώδικα διοικητικής διαδικασίας στη φορολογική διαδικασία

Abstract

The thesis examines the right of the previous hearing in a specific field of public administration, namely tax proceedings. The issue is interesting because of the constant legislative and jurisprudential developments taking place particularly in the light of the new budgetary facts. The work is divided into twelve chapters. Firstly, the relationship between the right of the previous hearing and tax equality is examined. Then the thesis describes the process of the right of the previous hearing and the restrictive implementation of the right in tax or fine imputable actions. Then it deals with the evolution of the jurisprudence of the right of the previous hearing of the taxpayer in the tax process prior to and after the adoption of the Administrative Procedure Code. It lists the legislative evolution of the right presenting the new provisions of the Tax Procedure Code. Further, two major procedural issues concerning the right of previous hearing are examined, namely the issue of Examination of the essential procedural requirements of the Courts and the issue of the relevance of the projection of the plea alleging violation of the right of the previous hearing. Finally, the jurisprudence of the European Court of Justice regarding the right of the previous hearing is reviewed. The research showed that the right of the previous hearing has limited application in the tax process. Criterion for the observance of the right of the previous hearing of the taxpayer is whether the adverse administrative measure is linked legally with subjective behavior and whether the discretionary power of the tax authorities intervenes or whether it is taken on the basis of objective data and there is a direct application of the law.The aim of the thesis is to highlight the role of the right of the previous hearing of the taxpayer in the tax process in order not to be an empty word as it is in reality and so that it can affect the final decision of the tax authority and lead in the long term to the reduction of tax cases brought for resolution before the administrative justice by virtue of the functions it performs.

Η διατριβή πραγματεύεται το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης σε ένα ειδικότερο πεδίο της δημόσιας διοίκησης αυτό της φορολογικής διαδικασίας. Το θέμα είναι ενδιαφέρον λόγω των συνεχών νομοθετικών και νομολογιακών εξελίξεων που λαμβάνουν χώρα ενόψει ιδίως των νέων δημοσιονομικών δεδομένων. Το έργο χωρίζεται σε δώδεκα κεφάλαια. Κατ΄ αρχήν αναλύεται η σχέση του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης με τη φορολογική ισότητα. Κατόπιν η διατριβή περιγράφει τη διαδικασία της προηγούμενης ακρόασης και τη συσταλτική εφαρμογή του δικαιώματος στις καταλογιστικές πράξεις του φόρου ή προστίμου. Στην συνέχεια ασχολείται με τις εξελίξεις της νομολογίας του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης του φορολογουμένου στη φορολογική διαδικασία προ και μετά τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Παραθέτει τη νομοθετική εξέλιξη του δικαιώματος παρουσιάζοντας τις νέες ρυθμίσεις του Κώδικα Φορολογικής διαδικασίας. Περαιτέρω, επεξεργάζονται δύο μείζονα δικονομικά ζητήματα σχετικά με το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης, ήτοι το ζήτημα της αυτεπάγγελτους εξέτασης του ουσιώδους τύπου από τα Δικαστήρια και το ζήτημα του λυσιτελούς της προβολής του λόγου περί παραβίασης του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης. Τέλος επισκοπείται η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης. Η έρευνα κατέδειξε ότι το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης έχει περιορισμένη εφαρμογή στη φορολογική διαδικασία. Κριτήριο για την τήρηση του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης του φορολογουμένου είναι αν το δυσμενές διοικητικό μέτρο συνδέεται κατά νόμο με υποκειμενική συμπεριφορά και αν μεσολαβεί κρίση της φορολογικής αρχής ή λαμβάνεται βάσει αντικειμενικών δεδομένων και υπάρχει ευθεία εφαρμογή του νόμου. Στόχος της διατριβής είναι να αναδειχθεί ο ρόλος της προηγούμενης ακρόασης του φορολογουμένου στη φορολογική διαδικασία ώστε να μην αποτελεί κενό γράμμα νόμου όπως ισχύει στην πραγματικότητα αλλά να μπορεί να επηρεάζει την τελική κρίση της φορολογικής αρχής και να οδηγήσει σε βάθος χρόνου μέσω των λειτουργιών που επιτελεί στη μείωση των φορολογικών υποθέσεων που φέρονται για επίλυση στη διοικητική δικαιοσύνη.