Οξέα στεφανιαία σύνδρομα, σακχαρώδης διαβήτης και αρτηριακή σκλήρυνση: προγνωστική αξία της αρτηριακής σκλήρυνσης σε διαβητικούς ασθενείς μετά οξέα στεφανιαία σύνδρομα

Abstract

Σκοπός της μελέτης: Η διερεύνηση της προγνωστικής αξίας της αρτηριακήςσκληρίας (ΑΣ), για την μακροπρόθεσμη επανεμφάνιση καρδιαγγειακού επεισοδίου σεασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και εμφάνισαν οξύστεφανιαίο σύνδρομο για πρώτη φορά.Ασθενείς – μέθοδος: Σ’ αυτή τη προοπτική μελέτη παρατήρησης συμμετείχαν 119ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, χωρίς ιστορικό στεφανιαίας νόσου, πουεμφάνισαν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST διαστήματος στοηλεκτροκαρδιογράφημα. Καταγράφηκε το ιατρικό ιστορικό, τα ανθρωπομετρικάχαρακτηριστικά, στοιχεία για το κάπνισμα, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, τολιπιδαιμικό προφίλ, τα επίπεδα της τροπονίνης Ι, και το κλάσμα εξώθησης τηςαριστεράς κοιλίας (ΚΕΑΚ) υπερηχογραφικά. Επιπρόσθετα, μετρήθηκε η καρωτιδο-μηριαία ταχύτητα μετάδοσης του σφυγμικού κύματος (κμ-ΤΜΣΚ) ένα μήνα μετά τηνέξοδο των ασθενών από το νοσοκομείο. Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 36μήνες ή έως την εμφάνιση καταληκτικού σημείου. Ως καταληκτικά σημεία ορίσθηκανο θάνατος από καρδιαγγειακό επεισόδιο, η εμφάνιση οξέως στεφανιαίου επεισοδίου,η νοσηλεία για επαναγγείωση και η οξεία καρδιακή ανεπάρκεια. Για την ανάλυση τωναποτελεσμάτων οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε 2 ομάδες με βάση την κμ-ΤΜΣΚχρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς την αποδεκτή από τη διεθνή βιβλιογραφίατιμή των 12 μέτρων/δευτερόλεπτο (μ/δ).Αποτελέσματα: Συνολικά 34 ασθενείς εμφάνισαν καρδιαγγειακό επεισόδιου κατά τηδιάρκεια της παρακολούθησης. Στην ανάλυση Kaplan-Meier, οι ασθενείς με κμ-ΤΜΣΚ> 12 μ/δ είχαν μέση τιμή χρόνου έως την επανεμφάνιση καταληκτικού σημείου 353 ±43 ημέρες έναντι των 505 ± 115 ημερών των ασθενών με κμ-ΤΜΣΚ < 12 μ/δ (logrank = 0.0252). Στην πολυπαραγοντική ανάλυση οι ανεξάρτητοι παράγοντες πουσυσχετίστηκαν με το ενδεχόμενο επανεμφάνισης καρδιαγγειακού επεισοδίου ήταν ηηλικία (66.53 6.87 έναντι 61.54 ± 10.77 έτη, p = 0.015), το ΚΕΑΚ (41.66 ± 8.21έναντι 47.58 ± 8.11, p = 0.001), και η κμ-ΤΜΣΚ (13.94 ± 2.91 έναντι 12.35 ± 2.77 μ/δ,p=0.008)Συμπέρασμα: Η μέτρηση της κμ-ΤΜΣΚ σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST συνεισφέρει στηναναγνώριση ατόμων με μεγαλύτερο κίνδυνο για νέο καρδιαγγειακό επεισόδιου εντός3 ετών και ενδέχεται να αποβεί χρήσιμη στην αναγνώριση ατόμων που θαωφελούταν από εντατικότερες θεραπευτικές παρεμβάσεις.