ΗΘΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ

Abstract

THE AIM OF THIS THESIS IS TO GIVE AN ANSWER TO THE NEW ETHICAL DILEMMAS THAT THE ACHIEVEMENT OF ORGAN-TRANSPLANTATION HAS CREATED TO OUR CONTEMPORARY SOCIETY. IN PARTICULAR, IT IS DISCUSSED WHETHER THE DONATION OF CADAVERIC ORGANS CONSTITUTES AN OBLIGATORY DUTY OF BENEFICENCE OR AN OPTIONAL ACT OF PHILANTHROPY. AFTER THOROUGH EXAMINATION OF THE RELEVANT PRINCIPLES OF AUTONOMY AND UTILITY, IT IS PROPOSED AN IMPERFECT DUTY OF ORGAN DONATION THAT RESPECTS BOTH OF THESE PRINCIPLES. ALSO, AFTER VERY THOROUGH ANALYSIS OF THE CONTEMPORARY THEORIES OF DISTRIBUTIVE JUSTICE AND OF THE SPECIFIC MODELS OF THE DISTRIBUTION OF HEALTH RESOURCES THAT HAVE BEEN INTRODUCED BY CONTEMPORARY PHILOSOPHERS OF MEDICAL ETHICS, IT IS PROPOSED A HIERARCHY OF THE CRITERIA THAT THE DOCTOR MUST OBSERVE DURING THE CHOICE OF THE ONE RECIPIENT. THE SOCIAL CRITERION AND THE TRADE OF HUMAN ORGANS ARE MORALLY UNACCEPTABLE. WITHIN THE SCRIPTURE AND THE HOLY TRADITION, IT IS SHOWN THAT CHRISTIAN ETHICS APPROVES AND COMMENDS THE TRANSPLANTATION PROCEDURE. MOREOVER, IT IS SHOWN THAT THE PRESUPPOSITIONS OF THE FREE CONSENT OF THE DONOR AND RECIPIENT ARE REDUCED TO THE CONCEPT OF RATIONALITY. USING THE THEORIES OF ARISTOTLE AND DAVIDSON; IT BECOMES OBVIOUS THAT THE LACK OF FREEDOM IS RELATED TO THE IRRATIONAL. FINALLY, BY DEFENDING THE LOGICAL NECESSITY OF THE HUMAN PERSON, IT IS SHOWN THAT IN A HYPOTHETICAL BRAIN TRANSPLANTATION THE RECIPIENT IS A TOTALLY DIFFERENT PERSON FROM THE DONOR.

Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΗΘΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΠΟΥΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΑΝ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΤΩΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ Η ΜΙΑ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ. ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ, ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΠΤΩΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΑΡΧΕΣ. ΕΠΙΣΗΣ, ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΤΑΘΕΙ ΑΠΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ, ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΔΕΚΤΗ. ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ. ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. ΑΚΟΜΗ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΟΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΚΤΗ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ DAVIDSON, ΣΥΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ. ΤΕΛΟΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ Ο ΔΕΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΤΗ.