Η ευρωπαϊκή περί συντάγματος θεωρία και το Σύνταγμα της Ευρώπης

Abstract

This Ph.D. basic aim is to prove whether there a Constitution that ‘belongs to Europe’ already exists.At first, we search generally for a law system, already existing, that belongs to Europe.Such a law system exists indeed and it is the European Union Law, namely, the Treaties, both on European Union and on the Functioning of the European Union, due to the supranational characteristics of the main part of the function they describe.Then we select and define the measure of ‘constitutional evaluation’.This measure is based on the Theory of the Constitution in Western Thought and historical example (including the North-American constitutional experience) and is epitomized in a ‘dual substance’ of the nationstate-constitution, as a ‘Declaration of Sovereignty’ and as a ‘Sovereign Declaration’.As a ‘Declaration of Sovereignty’, the Constitution composes the material-law constituting proof of a sovereign social group’s sovereign choice of self-organization, which is the exact reason for this Declaration, that transforms the abovementioned sovereignty to a legal reality, to be a ‘Sovereign Declaration’ and a Law Sovereignty, a law system, which only competences and functions are established in and which Democracy and Freedom are relativised in as well.On the basis of our abovementioned thesis of what Constitution is made of, that is, the ‘dual substance’ of the nation-state constitution, as a ‘Declaration of Sovereignty’ and as a ‘Sovereign Declaration’, we examine the European Union founding Treaties quality as a Constitution, both as an independent system and in its relation and connection to the Member-States Constitutions.During this examination, representative theories of the European Integration are systematized and grouped on the basis of in what degree they preserve, develop, transform or deconstruct the ‘dual substance’ of the nation-state Constitution and, therefore, they are categorized as ‘neo-modern’ (of ‘middle or ‘high intensity’) and ‘post (‘meta-)-modern’ constitutional or ‘post (‘meta-)-modern’ as ‘post-constitutional (‘of maximum intensity’) theories.Additionaly, a new thesis, and theoretical proposal is transferred, of the European Union founding Treaties, both as an independent Constitution (which includes the Constitutions of the Member-States), based on a new criterion, of the ‘advanced primal legitimation’, and, as a Constitution consisting of the European Union founding Treaties in their unity and synthesis with the Constitutions of the Member-States, a Constitution already existing and functioning, that has amalgamated not only essentially but formally the Constitutions of European Union Member States.In the last version, we transfer a new criterion, of the ‘Constitution as the unique and exclusive source of policies’.

Η Διατριβή έχει ως στόχο να αναδείξει εάν υφίσταται ήδη ένα Σύνταγμα που να ανήκει στην Ευρώπη.Αναζητάται αρχικά το υλικό αντικείμενο που θα αξιολογηθεί συνταγματικά.Τέτοιο νομικό αντικείμενο που να ‘ανήκει στην Ευρώπη’ είναι το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω του υπερεθνικού χαρακτήρα μεγάλου μέρους του περιεχομένου αυτού.Στη συνέχεια, καθορίζεται το μέτρο ‘συνταγματικής εκτίμησης’. Αυτό αναδύεται μέσα από την περί Συντάγματος Θεωρία στην Ευρώπη και είναι μια ‘διττή ουσία’ του εθνοκρατικού Συντάγματος, ως ‘Δήλωσης Κυριαρχίας’ και ως ‘Κυρίαρχης Δήλωσης’.Ως ‘Δήλωση Κυριαρχίας’ το Σύνταγμα αποτελεί την υλική- νομική απόδειξη και επαλήθευση της κυρίαρχης επιλογής αυτοοργάνωσης μιας κυρίαρχης κοινωνικής ομάδας, ενώ, για το λόγο αυτό, η Δήλωση αυτή, που νομικοποιεί την παραπάνω κυριαρχία, καθίσταται ‘Κυρίαρχη Δήλωση’ και Κυριαρχία Δικαίου, εντός του οποίου νοούνται πια μόνο λειτουργίες και αρμοδιότητες και σχετικοποιούνται οι όροι της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.Με βάση την παραπάνω ‘διττή ουσία’ του εθνοκρατικού Συντάγματος εξετάζεται η ‘συνταγματική ποιότητα’ του Δικαίου της Ένωσης, αυτοτελώς αρχικά, και στη συνέχεια στη σχέση του με τα Συντάγματα των Κρατών Μελών αυτής.Κατά την παραπάνω έρευνα, συστηματοποιούνται και ομαδοποιούνται οι πιο αντιπροσωπευτικές θεωρίες της ενοποίησης, με βάση το κατά πόσο διατηρούν, αναπτύσσουν, μεταβάλλουν ή αποδομούν τη ‘διττή ουσία’ του εθνοκρατικού Συντάγματος και κατατάσσονται, αντίστοιχα, ως ‘νέο-μοντέρνες’ (‘μέσης’ ή ‘μεγάλης έντασης’) ή ‘μετά-μοντέρνες συνταγματικές’ ή και ‘μετά-μοντέρνες ως μετασυνταγματικές’ (‘μέγιστης έντασης’).Εισφέρεται επίσης μία νέα θεώρηση-πρόταση, του Δικαίου της Ένωσης ως Σύντάγματος, με βάση ένα νέο κριτήριο, της ‘εξελιγμένης πρωτογενούς νομιμοποίησης’, αλλά , και στη σχέση του με τα εθνικά Συντάγματα, ως Συντάγματος ήδη υπάρχοντος και λειτουργούντος, το οποίο έχει ενώσει όχι μόνο ουσιαστικά αλλά και τυπικά τα Συντάγματα των Κρατών της Ένωσης, με βάση ένα νέο κριτήριο, του Συντάγματος, ως ‘της μίας και αποκλειστικής πηγής πολιτικών’.