Η φιλοσοφική ανθρωπολογία του Ζαν-Πωλ Σάρτρ

Abstract

The humanism Sartre describes is grounded in the notion of man's struggle with destiny, that is, in freedom as the supreme value and foundation of existence, which is implemented in deeds and life with the Other. We do not encounter ourselves in a shelter but in the street, in the city, among the crowd, object between objects, man among people. Subjective reactions - hatred, love, fear, passion - are the ways in which man conceives the world in a constant becoming. Only action justifies the daily existence of oneself and other people, signifies one’s freedom, rises above the limits and embraces the truth, self and the Other. The profound “metamorphosis” man has to establish is that the consciousness overcomes the temptation to "be" in order to take the risk of "existing", so as to proceed from the physical state to the authenticity. In his existential path, man should not submit to fate, but get rid of his idols and improve himself daily, defining the image of himself and the world. (170 λέξεις)

Ο ανθρωπισμός που ευαγγελίζεται ο Sartre συμπυκνώνεται στην προβληματική της πάλης του ανθρώπου με το πεπρωμένο, δηλαδή στην ελευθερία ως υπέρτατης αξίας και θεμέλιο της ύπαρξης, που πραγματώνεται στην δράση και την ζωή με τον Άλλο. Δεν ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας μέσα σε κάποιο καταφύγιο αλλά στον δρόμο, στην πόλη, ανάμεσα στο πλήθος, πράγμα ανάμεσα στα πράγματα, άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι υποκειμενικές αντιδράσεις –μίσος, αγάπη, φόβος, πάθος- είναι οι τρόποι με τους οποίους συναντά ο άνθρωπος τον κόσμο σε ένα διαρκές γίγνεσθαι. Μόνον η δράση δικαιώνει καθημερινά την υπόστασή του και των άλλων ανθρώπων, νοηματοδοτεί την ελευθερία του, ξεπερνά τα όριά του και αγγίζει την αλήθεια, τον εαυτό του και τον Άλλον. Η ριζική μεταστροφή που πρέπει να επιτελέσει ο άνθρωπος συνίσταται στο να ξεπεράσει η συνείδηση τον πειρασμό του «να είναι» για να αναλάβει τον κίνδυνο «να υπάρχει», προκειμένου να μεταβεί από την φυσική κατάσταση στην αυθεντικότητα. Στην υπαρξιακή τροχιά του, οφείλει να μην υποτάσσεται στην μοίρα, να απαλλάσσεται από τα είδωλά του και να βελτιώνει καθημερινά τον εαυτό του, ανακαλύπτοντας την εικόνα την δική του και του κόσμου (181 λέξεις)