Ρευματοειδής αρθρίτιδα και ολική αρθροπλαστική αποκατάσταση των προσβεβλημένων αρθρώσεων: επιδημιολογία και κλινικές συσχετίσεις

Abstract

This phd aims to study the prevalence of total knee and hip replacements in Greek patients with rheumatoid arthritis (RA) and to identify possible predictive factors for future total hip or knee replacement. A retrospective medical record review was performed in 750 RA patients who were recruited during 1994 to 2008 in a single Greek medical centre..Of the reviewed patients, 489 with a minimum follow-up duration of 1 year were enrolled in the study. The occurrence of total hip or knee replacement was used as the primary outcome variable in the predictive analysis. Total hip or knee replacement associated with RA was performed in 21 patients (4.3%). Total disease duration was the most significant factor associated with increased likelihood of total joint replacement. Erythrocyte sedimentation rate (ESR) at baseline examination was positively associated with subsequent knee or hip joint replacement (OR=1.023, 95% CI 1.005-1.04). Inadequate response to treatment was associated with a 3.12-times higher likelihood of joint replacement (95% CI, 1.28-7.58). The patients who underwent total hip or knee replacement had significantly higher ESRs and DAS 28 levels (p<0.046 and p<0.002, respectively) after the first year follow- up. The identification of factors associated with total joint hip or knee replacement can improve pharmacological treatment to maintain function and prevent destruction of the affected joints. Longer disease duration and inadequate response to treatment after the first year follow-up increases the likelihood ratio for total joint replacement during the course of disease in Greek RA patients. Rheumatoid arthritis, knee replacement, hip replacement, biologic therapies.

Ο σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να μελετήσει την επίπτωση της ολικής αρθροπλαστικής σε Έλληνες ασθενείς πάσχοντες από ρευματοειδή αρθρίτιδα καθώς επίσης και να εκτιμήσει τους προγνωστικούς παράγοντες που μπορούν να συσχετισθούν με μία μελλοντική ολική αρθροπλαστική. Έγινε μία αναδρομική μελέτη των ιατρικών φακέλων 750 ασθενών που παρακολουθήθηκαν στο εξωτερικό ρευματολογικό ιατρείο της κλινικής της Παθολογικής Φυσιολογίας από το 1994 έως το 2008. Από τους ασθενείς αυτούς 489 είχαν 1 τουλάχιστον έτος παρακολούθησης και αποτέλεσαν την τελική ομάδα μελέτης. Η ολική αρθροπλαστική αποκατάσταση της άρθρωσης του γόνατος ή του ισχίου χρησιμοποιήθηκε ως η κύρια μεταβλητή έκβασης της μελέτης. Συνολικά διαπιστώθηκαν 21 ολικές αρθροπλαστικές γόνατος και ισχίου (4,3%). Η συνολική διάρκεια νόσησης ήταν ο σημαντικότερος προγνωστικός παράγοντας για ολική αρθροπλαστική (OR=1,027,95% CI 1,005-1,04). Η ανεπαρκής ανταπόκριση στη θεραπευτική αγωγή συνδυάζεται με 3,12 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα για ολική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου (95%CI 1,28-7,58). Επίσης οι ασθενείς, οι οποίοι στο τέλος του πρώτου χρόνου παρακολούθησης είχαν υψηλότερες τιμές ΤΚΕ και του δείκτη ενεργότητας της νόσου DAS 28__είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να υποβληθούν σε ολική αρθροπλστική (p<0,046 και p<0,002 αντίστοιχα). Συμπερασματικά η ανεύρεση των παραγόντων εκείνων που συσχετίζονται με μια μελλοντική αρθοπλαστική μπορεί να οδηγήσει στην ορθότερη, αποτελεσματικότερη και πιο έγκαιρη φαρμακευτική αντιμετώπιση της νόσου, με τελικό στόχο τη διατήρηση της λειτουργικότητας των αρθρώσεων και την αποτροπή της καταστροφής αυτών. Συγκεκριμένα φαίνεται ότι σε Έλληνες πάσχοντες από ρευματοειδή αρθρίτιδα η μακρά διάρκεια νόσησης και η ανεπαρκής ανταπόκριση στη θεραπευτική αγωγή στο τέλος του πρώτου χρόνου παρακολούθησης είναι ισχυροί προγνωστικοί παράγοντες για μελλοντική ολική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου.